داستان فیلم سالو
«سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم» فیلمی است که به کارگردانی پیر پائولو پازولینی در سال ۱۹۷۵ ساخته شد و به دلیل محتوای جنجالی و صریح خود، همچنان یکی از بحث‌برانگیزترین آثار سینمایی محسوب می‌شود.
این فیلم داستان چهار مرد قدرتمند فاشیست را روایت می‌کند که در دوران جمهوری سالو در ایتالیا، گروهی از جوانان را ربوده و آن‌ها را به یک ویلای دورافتاده می‌برند. در این مکان، آن‌ها قربانیان را به انواع شکنجه‌های جسمی و روانی وادار می‌کنند. فیلم به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: «محفل هوس»، «محفل مدفوع» و «محفل خون»، که هر یک نشان‌دهنده مراحل مختلف از انحطاط و سادیسم حاکمان است.
در پایان فیلم، قربانیان یکی پس از دیگری به طرز وحشیانه‌ای کشته می‌شوند. در صحنه‌ای، دو تن از جلادان در حالی که به موسیقی گوش می‌دهند، به تماشای شکنجه‌ها می‌نشینند و حتی با یکدیگر می‌رقصند، که نشان‌دهنده بی‌تفاوتی و قساوت آن‌هاست.
پازولینی با این اثر، نقدی تند بر فاشیسم و سوءاستفاده از قدرت ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه ایدئولوژی‌های سرکوبگر می‌توانند به انحطاط اخلاقی و انسانی منجر شوند.
