چاه برهوت از نظر علمی
چاه برهوت، که به “چاه جهنم” نیز معروف است، در بیابان‌های شرقی استان مَهره در یمن واقع شده و با صنعا، پایتخت این کشور، حدود ۱۳۰۰ کیلومتر فاصله دارد. این چاه با دهانه‌ای به قطر ۳۰ متر و عمقی بین ۱۰۰ تا ۲۵۰ متر، از دیرباز موضوع افسانه‌ها و روایات مختلفی بوده است.
پاسخ به پرسش اصلی: چاه برهوت از نظر علمی چیست؟
از دیدگاه علمی، چاه برهوت یک گودال طبیعی است که احتمالاً به دلیل فرایندهای زمین‌شناسی مانند فروچاله‌های رمبشی یا فرونشستی شکل گرفته است. این نوع گودال‌ها معمولاً در مناطقی با سنگ‌های کربناته مانند سنگ آهک و دولومیت تشکیل می‌شوند که در اثر انحلال در آب، ساختارهای کارستی مانند غارها و چاله‌ها را ایجاد می‌کنند.
ویژگی‌های زمین‌شناسی چاه برهوت
ساختار و تشکیل
چاه برهوت در منطقه‌ای با سنگ‌های آهکی واقع شده است. در سال ۱۹۳۱، دو زمین‌شناس به نام‌های وان در مولن و فون ویسمان، غاری در ارتفاع ۹۰ متری از کف وادی برهوت کشف کردند که در آن اثری از سنگ‌های آتشفشانی دیده نمی‌شد. بوی خاصی که در این غار احساس می‌شد، احتمالاً ناشی از تجزیه سنگ‌های آهکی بوده است.
بوی متصاعد شده
یکی از ویژگی‌های چاه برهوت، بوی نامطبوعی است که از آن متصاعد می‌شود. این بو ممکن است به دلیل تجزیه مواد آلی یا واکنش‌های شیمیایی درون چاه باشد. همچنین، وجود جسد حیواناتی که به درون چاه سقوط کرده‌اند، می‌تواند منبع این بوی نامطبوع باشد.
افسانه‌ها و روایات مرتبط
چاه برهوت در فرهنگ محلی و روایات اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارد. برخی روایات آن را محل تجمع ارواح کافران می‌دانند. امام علی (ع) نقل کرده‌اند که ارواح مشرکان در چاهی از آتش به نام برهوت جای دارند.
نتیجه‌گیری
چاه برهوت نمونه‌ای از پدیده‌های زمین‌شناسی است که با افسانه‌ها و روایات فرهنگی درآمیخته است. از نظر علمی، این چاه به عنوان یک گودال طبیعی در سنگ‌های آهکی شناخته می‌شود که در اثر فرایندهای کارستی شکل گرفته است. با این حال، کاوش‌های علمی بیشتری برای درک کامل ویژگی‌ها و تاریخچه این چاه مورد نیاز است.
