بازی محلی شکر پنیر
بازیهای محلی بخش مهمی از فرهنگ و هویت هر منطقه را تشکیل میدهند و نقش بسزایی در انتقال ارزشها و تقویت روابط اجتماعی دارند. یکی از این بازیهای سنتی، بازی «شکر پنیر» است که در میان کودکان ایرانی، بهویژه در مناطق ترکزبان، محبوبیت دارد.
روش انجام بازی شکر پنیر
در این بازی، کودکان به صورت حلقهای دست در دست یکدیگر میگیرند و یک نفر در وسط حلقه مینشیند. سپس کودکان با خواندن اشعاری به دور فرد وسطی میچرخند. این اشعار معمولاً به زبان ترکی بوده و به شرح زیر است:
1. با اشاره به فرد وسطی: «بُوقیزین مامان جانی، شکر پنیر پیشیریر» (مادر این دختره، شکر پنیر میپزه) یا «بُو اوغلانین مامن جانی، شکر پنیر پیشیریر» (مادر این پسره، شکر پنیر میپزه).
2. با اشاره به اطراف: «قُونشولارا پایلاییر» (بر در و همسایهها میبره).
3. با بالا بردن دستها: «اُوجالیغی بُو بُویدا» (قد و بالاش این هوا).
4. با پایین آوردن دستها: «اَلچالیغی بُو بُویدا» (قد کوتاهش این قدر).
5. با باز کردن بازوها: «گئنیشلیغی بُو بُویدا» (گشاده دل این هوا).
در طول این اشعار، حرکات دست و بدن کودکان با متن هماهنگ است و به جذابیت بازی میافزاید.
تاریخچه و اهمیت فرهنگی بازی شکر پنیر
بازی «شکر پنیر» ریشه در فرهنگ و سنتهای مناطق ترکزبان ایران دارد و نسل به نسل منتقل شده است. این بازی نه تنها به عنوان یک سرگرمی برای کودکان محسوب میشود، بلکه نقش مهمی در آموزش مفاهیمی مانند هماهنگی گروهی، تقویت حافظه و آشنایی با اشعار و موسیقی محلی دارد.
همچنین، این بازی به کودکان کمک میکند تا با مفاهیمی مانند کوچک و بزرگ، بلند و کوتاه آشنا شوند و هماهنگی بین حرکات و آهنگ را تمرین کنند.
نقش بازیهای محلی در توسعه مهارتهای اجتماعی
بازیهای محلی مانند «شکر پنیر» به کودکان فرصت میدهند تا مهارتهای اجتماعی خود را تقویت کنند. این بازیها به کودکان میآموزند که چگونه در یک گروه همکاری کنند، قوانین را رعایت کنند و به نوبت صحبت کنند. همچنین، این بازیها به تقویت مهارتهای زبانی و شناختی کودکان کمک میکنند.
نتیجهگیری
بازی «شکر پنیر» نمونهای از بازیهای محلی است که با ترکیب شعر، موسیقی و حرکات هماهنگ، به کودکان کمک میکند تا مهارتهای اجتماعی و شناختی خود را توسعه دهند. حفظ و ترویج اینگونه بازیها میتواند به انتقال فرهنگ و ارزشهای محلی به نسلهای آینده کمک کند و نقش مهمی در تقویت هویت فرهنگی جامعه ایفا نماید.