سگ پودل | معرفی کامل نژاد پودل آپارتمانی

در این نوشته چه موضوعاتی را بررسی می‌کنیم؟
– پیشینه اشرافی و سلطنتی پودل
– انواع مختلف سگ پودل
– ویژگی‌های ظاهری این نژاد
– شخصیت و رفتار پودل
– حقایق جالب درباره پودل
– بیماری‌های رایج در این نژاد
– میزان و نوع تغذیه مناسب
– سلامت و نگهداری از پودل

سگ پودل که اصالتی آلمانی-فرانسوی دارد، یکی از باهوش‌ترین نژادهای سگ است. پوشش بدن این سگ بسیار متراکم، پشمی و حالتی سیمی دارد. هوش بالای پودل‌ها باعث شده تا به راحتی آموزش ببینند و دستورات را اجرا کنند. به همین دلیل از آن‌ها در سیرک‌ها و برای پیدا کردن بوهای خاص استفاده می‌شود. پودل‌ها دارای پوزه‌ای کشیده و صاف، گوش‌های آویزان با موهای بلند و دمی کوتاه هستند که ظاهر زیبا و جذابی به آن‌ها داده است. اگر پودل‌ها فعالیت بدنی و ذهنی کافی نداشته باشند، ممکن است بی‌حوصلگی آن‌ها به رفتارهای مخرب تبدیل شود. اما اگر صاحب آن فردی فعال باشد و نیازهای سگ را به خوبی برطرف کند، پودل می‌تواند یک همراه باهوش، باوفا، دوست‌داشتنی و آموزش‌پذیر باشد.

در این مقاله، ویژگی‌های سگ پودل و نکات مهم برای خرید غذای مناسب آن جمع‌آوری شده تا بتوانید با آگاهی کامل این نژاد را انتخاب کنید و در آینده رابطه خوبی با سگ خود داشته باشید.

تاریخچه اشرافی سلطنتی پودل

پودل از قدیمی‌ترین انواع سگ‌هاست که در اصل برای شکار پرندگانی که در آب زندگی می‌کنند، پرورش یافته است. اسم انگلیسی آن، poodle، در واقع از یک واژه آلمانی به معنی “پاشیدن آب” گرفته شده است. درباره اصلیت و اجداد این نژاد نظریه‌های گوناگونی وجود دارد. بیشتر کارشناسان معتقدند که پودل ریشه آلمانی دارد، اما در فرانسه به شکل و شمایل امروزی خود رسیده است. عده‌ای دیگر هم فکر می‌کنند که این سگ، حاصل آمیزش چند نژاد مختلف سگ آبی در اروپا بوده و بعدها به پرتغال راه پیدا کرده است. بدون در نظر گرفتن خاستگاه دقیق آن، این را می‌دانیم که پودل نژادی بسیار کهن است و در گذشته تنها در خانه‌های اشراف و خانواده‌های سلطنتی از آن نگهداری می‌شد. نقش‌هایی از سگ‌های شبیه به پودل، زینت‌بخش آثار هنری مصر و روم باستان و همچنین آرامگاه‌های مربوط به سده‌های اول قبل از میلاد هستند. این نقاشی‌ها و تندیس‌ها، سگ‌هایی را نشان می‌دهند که بسیار شبیه به پودل‌های امروزی‌اند.

انواع نژاد سگ پودل

سگ پودل در سه اندازه مختلف یافت می‌شود و فرق اصلی بین آن‌ها در قد و هیکلشان است:

* پودل استاندارد
* پودل مینیاتوری
* پودل عروسکی (توی پودل)

اگرچه این نژاد در سه اندازه گوناگون وجود دارد، اما همه آن‌ها از نظر اخلاق و رفتار بسیار شبیه به هم هستند و تنها تفاوت در اندازه‌شان، آن‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند.

نژاد سگ پودل استاندارد

پودل استاندارد، بزرگ‌ترین نوع در بین پودل‌ها از نظر اندازه و قد به حساب می‌آید و در گروه سگ‌های متوسط تا بزرگ قرار می‌گیرد. این سگ از هوش بسیار بالایی برخوردار است و روحیه‌ای شجاع دارد. پودل استاندارد می‌تواند به عنوان یک محافظ قابل اعتماد عمل کند و از صاحب خود به خوبی مراقبت نماید.

نژاد سگ پودل مینیاتوری

این سگ از لحاظ اندازه، کمی از نژاد استاندارد پودل کوچک‌تر است. اما خصوصیات اخلاقی و رفتاری آن بسیار شبیه به پودل استاندارد می‌باشد.

نژاد سگ پودل عروسکی

این سگ‌ها ریزترین نوع از نژاد پودل محسوب می‌شوند. به خاطر اندازه کوچکشان که به راحتی درون یک جیب جا می‌شوند، آن‌ها را «پودل جیبی» هم صدا می‌زنند.

این سگ‌های کوچولوی با نمک، بسیار خوش‌قلب، وابسته به خانواده، شاداب و فعال هستند. آن‌ها معمولاً با شنیدن کوچکترین صدا شروع به پارس کردن می‌کنند.

به دلیل جثه ظریف و کوچک این نژاد، بهتر است آن‌ها را با بچه‌های کوچک تنها نگذارید.

ویژگی های نژاد پودل

قد:

استاندارد: ۳۸ سانتی متر به بالا

مینیاتوری: تقریبا ۲۵ تا ۳۸ سانتی متر

عروسکی: حداکثر ۲۵ سانتی متر

   عمر:

جثه سگ پودل استاندارد نسبت به پودل عروسکی و مینیاتوری بزرگتر است و این موضوع می تواند در کوتاه شدن طول عمر پودل استاندارد موثر باشد.

پودل استاندارد: ۱۲ سال

پودل عروسکی و مینیاتوری: ۱۵سال

 رنگ بندی:

مشکی، سفید، قهوه ای، حنایی، قرمز، نفره ای، زرد و کرم.

   وزن:

استاندارد: در پودل نر حداکثر ۳۰ کیلوگرم و در پودل ماده حداکثر ۲۷ کیلوگرم

مینیاتوری: تقریبا ۷.۵ کیلوگرم

عروسکی: حداکثر ۴ کیلوگرم

شخصیت اخلاقی و رفتاری سگ پودل

پودل‌ها را معمولاً با چهار ویژگی می‌شناسند: باهوش، دوست‌داشتنی، وفادار و بازیگوش. این سگ‌ها با وجود ظاهر زیبا و آرام، بسیار شوخ و فعال هستند و همیشه حوصلهٔ بازی کردن دارند.

پودل از خانه و کسانی که با او زندگی می‌کنند، محافظت می‌کند و در صورت نزدیک شدن افراد غریبه، با صدایش به شما هشدار می‌دهد. اگرچه او با اعضای خانواده بسیار مهربان است، ولی ممکن است برای پذیرفتن افراد جدید، کمی زمان لازم داشته باشد.

یکی از ویژگی‌های مهم پودل، هوش بالای اوست. بسیاری معتقدند این سگ‌ها هوشی نزدیک به انسان دارند و با زیرکی خود، صاحبانشان را شگفت‌زده می‌کنند.

پودل معمولاً روحیه‌ای آرام دارد، به خصوص اگر به طور منظم فعالیت بدنی داشته باشد و انرژی خود را تخلیه کند.

پودل می‌تواند همبازی خوبی برای کودکان باشد؛ اما مانند همهٔ نژادهای سگ، باید به کودکان آموزش داده شود که چطور با سگ‌ها رفتار کنند و در زمان بازی، همیشه یک بزرگتر بر آن‌ها نظارت داشته باشد. به فرزندتان یاد بدهید که وقتی سگ در حال غذا خوردن یا خوابیدن است، به او نزدیک نشود. هیچ سگی، حتی اگر بسیار آرام و مهربان باشد، نباید بدون مراقبت بزرگسالان با کودک تنها گذاشته شود.

بدون شک، زندگی با یک سگ باهوش می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. پودل‌ها هم عادت‌های خوب و هم عادت‌های بد را به سرعت یاد می‌گیرند و هر چیزی که بیاموزند، برای مدت طولانی به خاطر می‌سپارند.

نکات جالب درمورد نژاد پودل

اگر به سگ پودل خود آموزش ندهید، ممکن است فکر کند رئیس خانه است. این موضوع در نژادهای کوچک‌تر مثل پودل مینیاتوری و پودل عروسکی بیشتر دیده می‌شود. بهتر است به او دستورهای لازم را یاد بدهید و همیشه از او بخواهید که از این دستورها پیروی کند. با این کار به او نشان می‌دهید که شما رهبر او هستید.

پودل‌ها بسیار باهوش و بازیگوش هستند. برای اینکه ذهن آن‌ها همیشه فعال بماند، آموزش فرمان‌برداری بسیار مهم است. وقتی پودل یاد می‌گیرد و فکر می‌کند، حوصله‌اش سر نمی‌رود و به همین دلیل به کارهای خرابکارانه روی نمی‌آورد.

موهای پودل برای این که زیبا و سالم بماند، به مراقبت زیادی نیاز دارد. بیشتر صاحبان پودل، هر سه تا شش هفته یک بار موهای سگشان را کوتاه می‌کنند. اگر می‌خواهید هزینهٔ آرایشگری را کم کنید، می‌توانید این کار را خودتان یاد بگیرید، اما باید بدانید که وقت و انرژی زیادی می‌طلبد.

پودل‌ها معمولاً در اطراف چشم‌هایشان اشک ریزش دارند که ممکن است موهای آن ناحیه را رنگ کند. برای تمیز کردن این لکه‌ها، هر روز با یک دستمال نرم و بدون الکل، صورت او را به آرامی پاک کنید.

بیماری‌های نژاد پودل

پودل‌ها معمولاً سگ‌های سالمی هستند، اما مانند هر نژاد دیگری ممکن است به برخی بیماری‌ها مبتلا شوند. شاید پودل شما هیچ‌وقت به این مشکلات دچار نشود، اما خوب است با آن‌ها آشنا باشید.

**بیماری آدیسون**: این یک بیماری جدی است که به دلیل کمبود تولید هورمون‌های غده فوق کلیه ایجاد می‌شود. سگ‌های مبتلا معمولاً استفراغ می‌کنند، اشتهای خود را از دست می‌دهند و بی‌حال می‌شوند. در شرایط استرس‌زا یا وقتی سطح پتاسیم خون خیلی بالا برود، وضعیت بدتر شده و حتی ممکن است به قلب آسیب برسد و باعث شوک یا مرگ شود.

**نفخ و پیچش معده**: این یک وضعیت خطرناک برای زندگی سگ است و بیشتر در نژادهای بزرگ مانند پودل دیده می‌شود؛ مخصوصاً اگر در روز فقط یک وعده غذایی حجیم بخورند، با سرعت زیاد غذا بخورند، بعد از غذا آب زیادی بنوشند یا بلافاصله پس از غذا فعالیت شدید داشته باشند. در این حالت معده پر از گاز می‌شود و سپس می‌پیچد. سگ نمی‌تواند هوای اضافی را با آروغ یا استفراغ خارج کند و جریان خون به قلب مختل می‌شود. فشار خون افت می‌کند و سگ دچار شوک می‌شود. بدون درمان فوری، ممکن است جان خود را از دست بدهد.

**صرع**: در پودل‌ها یکی از دلایل تشنج، صرع ارثی است. این بیماری می‌تواند باعث تشنج‌های خفیف یا شدید شود. گاهی ممکن است سگ رفتارهای عجیبی نشان دهد، مثلاً به طور ناگهانی و ترسیده شروع به دویدن کند. البته تشنج همیشه به دلیل صرع نیست؛ ممکن است به خاطر مشکلات متابولیک، عفونت‌های مغزی، تومورها، مسمومیت یا ضربه به سر نیز اتفاق بیفتد. بنابراین اگر پودل شما تشنج کرد، باید فوراً او را نزد دامپزشک ببرید.

**دیسپلازی مفصل ران**: این مشکل معمولاً ارثی است، اما عوامل محیطی هم در بروز آن نقش دارند. با گذشت زمان، مفصل تحلیل رفته و ممکن است باعث آرتروز و درد شود. چاقی، ورزش سنگین در سنین پایین، رشد سریع و رژیم غذایی پرکالری یا استفاده از مکمل‌های نامناسب می‌توانند این وضعیت را بدتر کنند. درمان شامل دارو، مکمل‌های غذایی و در بعضی موارد جراحی است.

**آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA)**: این بیماری مربوط به چشم است و به تدریج باعث از بین رفتن شبکیه می‌شود. در ابتدا سگ در تاریکی نمی‌بیند، اما با پیشرفت بیماری بینایی روز خود را نیز از دست می‌دهد. بسیاری از سگ‌ها در صورت ثابت بودن محیط زندگی، به خوبی با نابینایی کنار می‌آیند.

**کم‌توانی عصب بینایی**: این مشکل مادرزادی است و به دلیل تشکیل نشدن کامل عصب بینایی رخ می‌دهد. باعث نابینایی و واکنش غیرطبیعی مردمک در چشم مبتلا می‌شود.

**آدنیت سباسه (SA)**: این بیماری به ویژه در پودل‌های استاندارد شایع است و تخمین زده می‌شود حدود نیمی از آن‌ها ناقل یا مبتلا باشند. تشخیص این مشکل ژنتیکی سخت است و گاهی با کم‌کاری تیروئید یا حساسیت اشتباه گرفته می‌شود. در این بیماری، غدد چربی پوست به مرور از بین می‌روند. این غدد معمولاً چربی طبیعی پوست را تولید می‌کنند و از خشکی پوست جلوگیری می‌کنند. علائم معمولاً بین ۱ تا ۵ سالگی ظاهر می‌شوند و شامل خشکی پوست، پوسته‌ریزی و ریزش مو در ناحیه سر، گردن و پشت است. در موارد شدید، پوست ضخیم شده و ممکن است بوی نامطبوعی داشته باشد. اگرچه این بیماری کشنده نیست، اما برای سگ آزاردهنده است. در صورت suspicion، دامپزشک از پوست نمونه‌برداری کرده و درمان مناسب را پیشنهاد می‌دهد.

نوع و مقدار غذای نژاد پودل

مقدار روزانه توصیه شده: برای سگ استاندارد، ۱.۵ تا ۳ فنجان غذای خشک سگ با کیفیت بالا در روز، سگ مینیاتور، ۳/۴ تا ۱ فنجان و سگ عروسکی، ۱/۴ تا ۱/۲ فنجان است.

مقدار غذای سگ شما به اندازه، سن، متابولیسم و ​​سطح فعالیت وی بستگی دارد. تقریباً ناگفته نماند که یک سگ بسیار فعال بیش از یک سگی که فعالیت بدنی ندارد، نیاز به غذا خواهد داشت.

غذای خشک سگ بالغ پودل رویال کنین مناسب سگ های بالغ نژاد پودل میباشد برای آشنایی روی نام محصول کلیک کنید.

غذای خشک سگ رفلکس پلاس باطعم مرغ برای سگ های متوسط و کوچک نیز غذایی مقوی و به صرفه برای سگ های پودل شماست.

سلامت و بهداشت نژاد پودل

پودل نژادی است که ریزش مو ندارد، بنابراین انتخاب خوبی برای افرادی که آلرژی دارند. موهای پودل مانند نژاد سگ پامرانین در بسیاری از رنگ ها وجود دارد، از جمله آبی، سیاه، سفید، خاکستری، نقره ای، قهوه ای و کرم. موها موج دار، نخی و متراکم است و می توان این بافت منحصر به فرد را با مدل های گوناگون اصلاح کرد 

پودل سگهایی با نگهداری بالا هستند. او برای حفظ وضعیت مناسب کت به مرتب سازی منظم، هر سه تا شش هفته، حتی گاهی بیشتر نیاز دارد. اگر این نژاد را در نظر دارید، نگهداری از کت و هزینه نظافت را در نظر بگیرید. بیشتر صاحبان هزینه یک آرایشگر حرفه ای را پرداخت می کنند ، اما اگر وقت بگذارید، می توانید خودتان یاد بگیرید که موهای Poodle خود را اصلاح کنید.

بسیاری از پودل ها چشمان گریان دارند که باعث لک شدن موهای زیر چشم آنها می شود. هر روز با دستمال مرطوب حیوان خانگی بدون الکل یا پارچه مرطوب شده با آب گرم، دور چشم و صورت او را پاک کنید.

حتما گوش های پودل خود را هر هفته از نظر آلودگی، قرمزی یا بوی بدی که می تواند نشان دهنده عفونت باشد، بررسی کنید. سپس آنها را هفتگی با یک پنبه آغشته به گوش پاک کن با pH متعادل پاک کنید تا از بروز مشکلات جلوگیری کنید. نژادهای دارای گوش افتاده مستعد عفونت گوش هستند زیرا کانال گوش تیره و مرطوب باقی می ماند.

دندان های پودل خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید. اگر می خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان جلوگیری کنید، مسواک زدن روزانه بهتر است.

برای آشنایی از روش مسواک زدن سگ، می توانید مقاله (راهنمای کامل مسواک زدن دندان سگ) را مطالعه کنید.

به ناخن های سگ توجه داشته باشید و هر زمان بلند شده کوتاه کنید. ناخن های کوتاه و مرتب و مرتب، پاها را در وضعیت خوبی نگه می دارد و از خراشیده شدن پاها جلوگیری می کند.

برای آشنایی از روش کوتاه کردن ناخن ها، می توانید مقاله (روش صحیح کوتاه کردن ناخن های سگ) را مطالعه کنید.

امیدواریم مقاله (نژاد سگ پودل | معرفی سگ های آپارتمانی) براتون مفید باشه.