بیوگرافی و زندگی نامه حافظ
بیوگرافی حافظ
خواجه شمس‌الدین محمد، که به حافظ معروف است و لقب لسان‌الغیب را دارد، از سرایندگان بزرگ فارسی‌زبان در سده هشتم هجری به شمار می‌رود. او را یکی از نامدارترین غزل‌سرایان تاریخ ادبیات فارسی می‌دانند. برخی بر این باورند که چون حافظ قرآن را از بر داشت، به این نام شناخته شد. بسیاری از شعرهای او نیز برگردان بخش‌هایی از قرآن به زبان شعر است.
حافظ پیرو مذهب شافعی بود؛ با این حال، با توجه به برخی از شعرهایش، می‌توان گفت که علاقه ویژه‌ای به خاندان پیامبر اسلام داشته است.
او امروزه یکی از محبوب‌ترین شاعران در میان ایرانیان است و شعرهایش نه فقط در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای جهان شناخته شده و ستوده می‌شود.
منوی دسترسی سریع
شرح زندگی حافظ شیرازی
کار و پیشه
خانواده و نزدیکان
زمان درگذشت
کتاب‌ها و نوشته‌های به جا مانده
مکان خاکسپاری و یادبود
شیوه تفأل به دیوان او
زندگی نامه
حافظ در سال ۷۲۶ هجری قمری در شیراز به دنیا آمد. دلیل اصلی شهرت او و ماندگاری نامش تا به امروز، شعرهای عاشقانه‌ای است که سروده است. این شعرها که غزل نام دارند، هم بسیار زیبا هستند و هم پر از معانی عمیق.
پدر او بهاءالدین نام داشت که در زمان حکومت اتابکان فارس، از اصفهان به شیراز کوچ کرد. شمس‌الدین (حافظ) در کودکی به مدرسه رفت و دانش‌های مختلف را نزد استادان شهرش فراگرفت.
او در جوانی بر همه‌ی دانش‌های دینی و ادبی مسلط شد. همچنین تمام قرآن را از بر کرده بود و در بیست‌سالگی به یکی از افراد سرشناس در زمینه علم و ادب در منطقه خود تبدیل شده بود. چون قرآن را حفظ بود، نام “حافظ” را برای خود انتخاب کرد.
شغل
شمس‌الدین در جوانی در یک نانوایی کار می‌کرد و نان‌ها را به محله‌های ثروتمند شهر می‌رساند.
او در زمان پادشاهی شاه شیخ ابواسحاق توانست به دربار راه پیدا کند و در آنجا مشغول کارهای اداری و حکومتی شد. علاوه بر دربار شاه ابواسحاق، شمس‌الدین در دربار پادشاهان دیگری مانند شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور داشت. به این ترتیب، درآمد اصلی او از طریق کار در دربار و مشاغل دولتی تأمین می‌شد و شاعری و غزل‌سرایی شغل اصلی او به شمار نمی‌رفت.
خانواده
در یکی از روزهایی که حافظ نان را به محله ثروتمندان میبرد، با دختری زیبا به نام شاخ نبات آشنا شد و در نخستین نگاه، شیفته زیبایی او شد.
شمس‌الدین برای رسیدن به معشوقش، چهل شبانه‌روز در آرامگاه باباکوری به عبادت پرداخت و با خداوند به راز و نیاز نشست. سرانجام، موفق شد با شاخ نبات ازدواج کند و صاحب یک فرزند شد.
برخی معتقدند نام همسر حافظ در واقع نسرین بوده و او با شیرین‌زبانی و صدای دلنشینش، به شاخ نبات تشبیه می‌شده است.
نکته جالب این است که حافظ تنها یک بار در زندگی ازدواج کرد و فقط یک فرزند داشت. متأسفانه این فرزند در جوانی، هنگام سفر به هند به همراه پدرش، در میانه راه از دنیا رفت. حافظ پس از درگذشت همسرش، دیگر ازدواج نکرد و تا پایان عمر وفادار به او ماند.
وفات و مرگ
حافظ در سال ۹۷۱ هجری قمری از دنیا رفته و در گلگشت مصلی، که در آن روزگار ناحیه‌ای سرسبز و دلنشین بود، به خاک سپرده شده است. همانطور که احتمالاً می‌دانید یا خود از نزدیک دیده‌اید، آرامگاه او امروزه یکی از مکان‌های دیدنی و مهم برای گردشگران است.
حافظ بیشتر زندگی خود را در شهر شیراز گذراند و سفرهای بسیار کمی از او در تاریخ ثبت شده که اغلب کوتاه‌مدت بودند.
روایت و حکایتی درباره دفن حافظ داریم:
روایت شده است که در روز درگذشت حافظ، گروهی از مردم به دستور مفتی شهر شیراز، در کوچه و بازار جمع شدند و مانع از دفن پیکر او در مصلای شهر شدند.
در آن زمان، چون حافظ در شعرهایش از می و میگساری سخن گفته بود، برخی با خاکسپاری او به رسم مسلمانان مخالف بودند. اما در مقابل، فرهیختگان، شاعران و اندیشمندان، حافظ را انسانی باایمان و مسلمان می‌دانستند و در برابر این مخالفان ایستادند.
پس از بحث‌ها و کشمکش‌های بسیار، برای پایان دادن به این اختلاف، تصمیم گرفتند تا از دیوان حافظ تفألی بزنند و هرچه آمد، همان را انجام دهند. کتاب را به دست کودکی دادند و وقتی باز شد، بنا به روایت، این بیت نمایان شد:
“قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ که گرچه غرق گناه است، می‌رود به بهشت”
در روایتی دیگر آمده که این غزل آمد:
“عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت – که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش – هر کسی آن دِرود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست – همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت”
همه از این ابیات تحت تأثیر قرار گرفتند و مخالفان حافظ نیز سکوت کردند. سپس او را در گلگشت مصلای شیراز به خاک سپردند و از آن روز، حافظ به «لسان‌الغیب» مشهور شد.
حافظ نزد ایرانیان جایگاه بلند و محبوبی دارد، تا جایی که رفتن به آرامگاهش را هم‌پایه زیارت می‌دانند. بسیاری برای دیدار از آرامگاه او با وضو و تزکیهٔ دل حاضر می‌شوند و به نشانه احترام، کفش‌های خود را در کنار مزارش از پا بیرون می‌آورند.
آثار حافظ
دیوان حافظ در مجموع شامل ۴۹۵ غزل، ۴۲ رباعی و تعدادی قصیده است. اگر به طور میانگین در نظر بگیریم که او در طول هر سال تنها ۱۰ غزل سروده، می‌توان گفت که تکمیل این دیوان حدود ۵۰ سال زمان برده است.
دیوان حافظ تاکنون بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و نیز به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه و منتشر شده است.
حافظیه شیراز – آرامگاه حافظ
در طول زندگی حافظ، بسیاری از پادشاهان و حاکمان به دلیل مقام و احترام بالای او، به وی علاقه‌مند بودند. شصت و پنج سال پس از وفاتش، محمد یغمایی که وزیر میرزا ابوالقاسم کورگانی، حاکم فارس بود، دستور داد تا یک آرامگاه گنبدی برای یادبود او ساخته شود. در دوره زندیه، این بنا شکوه و جلوه بیشتری پیدا کرد و به تدریج به یکی از دیدنی‌های مهم شهر شیراز تبدیل شد.
در زیر می توانید تصویر این مکان زیبا را مشاهده کنید:
فال حافظ
سایت فردای تازه، کامل‌ترین و دقیق‌ترین فال حافظ را همراه با تفسیر دقیق ارائه می‌دهد. این وبسایت می‌تواند منبعی مطمئن و درست برای شما در زمینه گرفتن فال باشد. اگر تمایل دارید فال بگیرید، کافیست روی لینک زیر کلیک کنید:
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید
