بیش فعالی به آلمانی: علل، علائم و درمان‌ها
سلام به شما پدرها و مادرهای عزیز. امروز می‌خواهیم درباره یک موضوع مهم که احتمالاً برای خیلی از شماها پیش آمده صحبت کنیم: بیش‌فعالی یا همان ADHD. من در این نوشته قصد دارم با زبانی راحت و صمیمی، اطلاعات مفیدی درباره این موضوع، مخصوصاً به شیوه‌ای که در آلمان به آن نگاه می‌شود، در اختیارتان بگذارم.
**آنچه در ادامه می‌خوانید:**
بیش‌فعالی چیست؟ (ADHS)
نشانه‌های بیش‌فعالی در کودکان
دلایل بیش‌فعالی: نگرش و دیدگاه‌های آلمانی
چگونه بیش‌فعالی در آلمان تشخیص داده می‌شود؟
راه‌های درمان بیش‌فعالی در آلمان
۱. درمان با دارو
۲. درمان بدون دارو و روش‌های کامل‌نگر
زندگی با بیش‌فعالی در آلمان: راهنمای کاربردی برای والدین
دشواری‌ها و راه‌های دریافت کمک
راهکارهای عملی برای پدر و مادرها
پرسش‌های رایج
بیش‌فعالی چیست و چه نشانه‌هایی دارد؟
چطور می‌توان به کودک مبتلا به بیش‌فعالی کمک کرد؟
آیا بیش‌فعالی فقط مربوط به کودکان است یا بزرگسالان هم می‌توانند آن را داشته باشند؟
بیش فعالی چیست؟ (ADHS)
بیش‌فعالی که با نام علمی اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) شناخته می‌شود، یک تفاوت در رشد سیستم عصبی است. این شرایط معمولاً از زمان کودکی شروع می‌شود و ممکن است تا بزرگسالی نیز همراه فرد باقی بماند. نشانه‌های اصلی آن شامل مشکل در حفظ توجه، فعالیت بدنی زیاد و انجام کارهای ناگهانی بدون فکر است. این ویژگی‌ها می‌توانند کارکرد طبیعی فرد در زندگی روزمره را با چالش مواجه کنند. در کشور آلمان، پزشکان و متخصصان این اختلال را با عنوان “Aufmerksamkeitsdefizit-Hyperaktivitätsstörung” می‌شناسند که به شکل مخفف ADHS نامیده می‌شود.
علائم بیش فعالی در کودکان
کودکان مبتلا به بیش‌فعالی معمولاً چند نشانه مشخص دارند که عبارت‌اند از:
**عدم دقت و تمرکز:**
این کودکان معمولاً در حفظ توجه روی کارها یا حتی بازی‌ها مشکل دارند و به راحتی حواسشان پرت می‌شود.
**تحرک و بی‌قراری زیاد:**
آنها اغلب در حالت حرکت هستند، به سختی می‌توانند آرام روی صندلی بنشینند و معمولاً دست یا پای خود را تکان می‌دهند یا بر روی صندلی خود وول می‌خورند.
**عملکرد بدون فکر:**
این گروه از کودکان معمولاً قبل از فکر کردن عمل می‌کنند، در صحبت‌های دیگران وسط می‌پرند و در نوبت‌های بازی تحمل کمی دارند.
برای تشخیص قطعی بیش‌فعالی، این علائم باید دست‌کم شش ماه ادامه داشته باشند و در دو محیط مختلف (مانند خانه و مدرسه) دیده شوند.
علل بیش فعالی: نگاهی به دیدگاه‌های آلمانی
پژوهشگران در آلمان، همانند سایر کشورهای جهان، معتقدند که بیش‌فعالی احتمالاً نتیجه ترکیبی از دلایل ژنتیکی و محیطی است. بر اساس مطالعاتی که انجام داده‌ام، به این نتیجه رسیده‌ام که نقش عوامل ژنتیکی بسیار پررنگ است. اگر پدر یا مادر سابقه ADHD داشته باشند، احتمال اینکه فرزندشان نیز به این اختلال دچار شود، بیشتر خواهد بود.
**عوامل ژنتیکی:** مطالعات نشان می‌دهند که بیش‌فعالی می‌تواند به صورت ارثی در اعضای یک خانواده دیده شود.
**تفاوت‌های مغزی:** بررسی‌های انجام‌شده روی تصاویر مغز نشان می‌دهد که در برخی نواحی مغز افراد مبتلا به بیش‌فعالی، از نظر اندازه و عملکرد، تفاوت‌هایی وجود دارد.
**عوامل محیطی:** قرار گرفتن در معرض موادی مانند نیکوتین و الکل در دوران بارداری، تولد زودتر از موعد و کم‌وزنی نوزاد در زمان تولد نیز از عواملی هستند که ممکن است خطر بروز ADHS را افزایش دهند.
توصیه می‌کنیم این مطلب سبزی شوید به آلمانی: معنی و کاربرد آن را حتماً بخوانید.
تشخیص و ارزیابی بیش فعالی در آلمان
در آلمان، تشخیص اختلال بیش‌فعالی با همکاری چندین متخصص انجام می‌شود و فقط یک پزشک به تنهایی در مورد آن تصمیم‌گیری نمی‌کند. از تجربه من، این گروه تشخیصی معمولاً شامل متخصصان کودکان، روانپزشکان کودک و نوجوان، روانشناسان و کارشناسان امور تربیتی است.
روند تشخیص معمولاً این مراحل را در بر می‌گیرد:
– گفت‌وگو با والدین و کودک: برای به دست آوردن اطلاعات کامل درباره روند رشد، رفتار و وضعیت درسی کودک.
– مشاهده رفتار کودک: در برخی موارد، متخصصان، کودک را در موقعیت‌های گوناگون مانند مدرسه زیر نظر می‌گیرند.
– پر کردن پرسشنامه‌ها: پدر و مادر و معلمان با تکمیل فرم‌های ویژه، به ارزیابی نشانه‌های بیش‌فعالی کمک می‌کنند.
– معاینه جسمی و آزمایش‌های پزشکی: هدف از این مرحله، اطمینان از نبود دیگر مشکلات سلامتی است که ممکن است نشانه‌هایی شبیه به بیش‌فعالی داشته باشند.
– ارزیابی روانی و شناختی: برای تشخیص احتمالی اختلالات دیگر یا مشکلات یادگیری که ممکن است همراه با بیش‌فعالی وجود داشته باشد.
درمان‌های بیش فعالی در آلمان
در آلمان، برای درمان بیش‌فعالی از یک برنامه کامل و همه‌جانبه استفاده می‌شود که هم از دارو و هم از روش‌های بدون دارو بهره میبرد. من به عنوان پدر یا مادر، همیشه تلاش می‌کنم بهترین راه‌ها را برای کمک به فرزندم پیدا کنم و این روش ترکیبی را بسیار سودمند و اثرگذار دیده‌ام. بهترین آموزشگاه زبان آلمانی در کرج می‌تواند گزینه مناسبی برای یادگیری این زبان باشد.
۱. درمان‌های دارویی
وقتی که نشانه‌های بیش‌فعالی و کم‌توجهی آنقدر شدید باشند که زندگی روزمره کودک را تحت تأثیر قرار دهند، ممکن است استفاده از دارو پیشنهاد شود.
**داروهای محرک (Stimulanzien):**
این گروه از داروها، مثل متیل‌فنیدیت (Methylphenidat)، از رایج‌ترین داروها برای درمان ADHS هستند. کار آنها این است که مقدار دوپامین و نوراپی‌نفرین را در مغز افزایش دهند. این کار باعث می‌شود تمرکز کودک بهتر شده و رفتارهای بیش‌فعالانه کمتر شوند.
**داروهای غیرمحرک (Nicht-Stimulanzien):**
اگر داروهای محرک نتیجه‌بخش نباشند یا عوارض جانبی ایجاد کنند، پزشک ممکن است از داروهای غیرمحرک مانند اتوموکستین (Atomoxetin) استفاده کند.
به‌خاطر داشته باشید که انتخاب و مصرف هر نوع دارویی باید حتماً زیر نظر پزشک متخصص انجام شود. پزشک با در نظر گرفتن فواید و خطرات احتمالی، بهترین گزینه را برای کودک شما انتخاب خواهد کرد.
در این مقاله روز بخیر به آلمانی: عبارات و نکات کاربردی اطلاعات مفیدی آمده است.
۲. درمان‌های غیر دارویی و رویکردهای جامع
در آلمان، به روش‌های درمانی بدون دارو و حمایت از خانواده‌ها اهمیت زیادی داده می‌شود. به باور من، این راهکارها نقش بسیار مهمی در بهتر کردن زندگی کودکان و خانواده‌های آنان دارند.
**آموزش والدین (Elterntraining):**
این دوره‌ها به پدر و مادرها یاد می‌دهند چطور رفتار فرزندشان را مدیریت کنند، کارهای خوبش را تشویق کنند و فضای خانه را برایش مناسب‌تر بسازند. خودم در این کلاس‌ها شرکت کرده‌ام و واقعاً برایم مفید بودند.
**درمان رفتاری (Verhaltenstherapie):**
این روش به کودک کمک می‌کند تا کنترل بهتری روی رفتار خود داشته باشد، راه‌های مقابله با مشکلات را یاد بگیرد و رفتارهای خوب اجتماعی را در خود تقویت کند.
**حمایت مدرسه (Schulische Unterstützung):**
مدرسه‌ها در آلمان نقش مهمی در کمک به کودکان دارای بیش‌فعالی دارند. این کمک‌ها شامل برنامه‌ریزی ویژه برای هر دانش‌آموز، آموزش تکمیلی و فراهم کردن فضای آرام برای یادگیری است.
**ورزش و تحرک بدنی:**
فعالیت بدنی منظم می‌تواند به کاهش بیش‌فعالی و افزایش تمرکز کودکان کمک کند.
مقاله زن به آلمانی: کاوش معانی و اصطلاحات حاوی اطلاعات جامعی است.
**تغییر برنامه غذایی:**
اگرچه شواهد علمی محکمی درباره تأثیر رژیم غذایی بر بیش‌فعالی کم است، برخی والدین با حذف موادی مانند افزودنی‌ها و شیرین‌کننده‌های مصنوعی، تجربه‌های خوبی داشته‌اند. بهتر است قبل از هر تغییر اساسی در تغذیه کودک، با یک متخصص تغذیه مشورت شود.
**آموزش مهارت‌های اجتماعی (Soziales Kompetenztraining):**
کودکان دارای بیش‌فعالی گاهی در ارتباط با دیگران مشکل دارند. این آموزش‌ها به آنان یاد می‌دهد چطور دوست پیدا کنند و روابط خود را حفظ کنند.
اگر سوالاتی دارید، مقاله یخچال به آلمانی: همه چیز درباره آن به شما کمک خواهد کرد.
زندگی با بیش فعالی در آلمان: تجربیات عملی برای والدین
زندگی با یک کودک بیش‌فعال می‌تواند سخت باشد، اما در آلمان پشتیبانی و امکانات خوبی برای خانواده‌ها فراهم است. من خودم این شرایط را از نزدیک دیده‌ام و دوست دارم چند تجربه و راهکار مفید را با شما در میان بگذارم.
چالش‌ها و پشتیبانی
یکی از سخت‌ترین چالش‌های من به عنوان پدر یا مادر، این بود که بفهمم و بپذیرم فرزندم بیش‌فعالی دارد. این درک و پذیرش فقط از طریق آموزش دیدن و دریافت حمایت کافی ممکن شد. در آلمان، گروه‌های زیادی برای پشتیبانی از والدین تشکیل شده‌اند که فرصت مفیدی برای گفت‌وگو و دریافت راهنمایی از دیگران هستند.
گروه‌های حمایتی (Selbsthilfegruppen): این گروه‌ها محیطی امن و دوستانه برای والدین ایجاد می‌کنند تا بتوانند دغدغه‌ها، نگرانی‌ها و همچنین موفقیت‌هایشان را با دیگران در میان بگذارند. شرکت در این جلسات باعث شد من کمتر احساس تنهایی کنم و راهکارهای کاربردی زیادی از والدین دیگر یاد بگیرم.
مشاوره روانشناختی: روانشناسان می‌توانند به پدرها و مادرها کمک کنند تا با فشارهای روانی ناشی از بزرگ کردن کودکی با بیش‌فعالی کنار بیایند و روش‌های مؤثری برای مدیریت شرایط پیدا کنند.
کمک‌های مالی و حقوقی: در آلمان، بعضی از کودکان مبتلا به بیش‌فعالی می‌توانند از کمک‌های مالی یا سایر حمایت‌های دولتی بهره‌مند شوند. این کمک‌ها می‌توانند بخشی از هزینه‌های درمان و آموزش کودک را پوشش دهند.
نکات عملی برای والدین
| فارسی | آلمانی | توضیح |
|---|---|---|
| بیش‌فعالی | Hyperaktivität | اصطلاح عمومی برای بیش‌فعالی |
| کودک بیش‌فعال | hyperaktives Kind | توصیف کودک |
| بیش‌فعال بودن | hyperaktiv sein | فعل + صفت |
| ADHD / اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی | ADHS (Aufmerksamkeitsdefizit-/Hyperaktivitätsstörung) | اصطلاح رسمی در آلمان |
| اختلال توجه | Aufmerksamkeitsstörung | مشکل تمرکز |
| مشکل تمرکز | Konzentrationsprobleme | از علائم ADHS |
| آرام نشدن / بی‌قراری | Unruhe / Rastlosigkeit | رفتارهای مرتبط |
| تکانشی بودن | Impulsivität | عجله و رفتارهای بدون فکر |
| آزمایش/تشخیص ADHS | ADHS-Diagnose | روند بررسی |
| درمان ADHS | ADHS-Behandlung | شامل روان‌درمانی، دارو، تمرین‌ها |
برنامه‌ریزی و پایبندی به آن: داشتن یک برنامه روزانه ثابت و منظم به کودک احساس امنیت می‌دهد و باعث می‌شود زندگی برای او قابل پیش‌بینی‌تر باشد. من برای پسرم یک جدول روزانه تصویری تهیه کردم که زمان بیدار شدن، خوردن صبحانه، رفتن به مدرسه، بازی کردن و خوابیدن را نشان می‌داد.
فضای آرام و به‌دور از شلوغی: سعی کنید فضای خانه را تا جای ممکن آرام و بدون آشفتگی نگه دارید. کم کردن عوامل حواس‌پرتی می‌تواند به تمرکز بهتر کودک کمک کند.
توجه به رفتارهای خوب: به جای اینکه روی کارهای نادرست کودک تمرکز کنید، رفتارهای مثبت و خوب او را تشویق کنید. این کار باعث تقویت اعتماد به نفس او می‌شود.
فعالیت‌های لذت‌بخش و مفید: برنامه‌ریزی برای کارهایی که کودک دوست دارد و در آنها توانایی دارد، بسیار مهم است. این فعالیت‌ها می‌توانند به افزایش عزت نفس و مهارت‌های ارتباطی او کمک کنند.
همکاری با مدرسه: در ارتباط بودن با معلمان و مسئولان مدرسه و هماهنگی با آنها برای حمایت از کودک در محیط آموزشی بسیار مهم است.
مراقبت از خود والدین: یادتان باشد که مراقبت از خودتان هم اهمیت زیادی دارد. پدر و مادری که خسته و تحت فشار هستند، نمی‌توانند از فرزند خود به خوبی مراقبت کنند. زمانی را برای استراحت و انجام کارهای مورد علاقه‌تان در نظر بگیرید تا انرژی لازم برای این مسیر پرچالش را داشته باشید.
برای آشنایی با مراکز برتر آموزش زبان آلمانی در رشت، می‌توانید به صفحه بهترین آموزشگاه زبان آلمانی در رشت مراجعه کنید.
در پایان، بیش‌فعالی یا ADHS شرایطی است که درک و همراهی از جنبه‌های مختلف را می‌طلبد. با تشخیص به موقع، روش‌های درمانی مناسب و حمایت بی‌وقفه خانواده و اطرافیان، کودکان بیش‌فعال هم می‌توانند زندگی شاد و موفقی داشته باشند. به باور من، با آگاهی و همدلی می‌توانیم آینده‌ای روشن برای کودکانمان بسازیم.
اگر می‌خواهید بیشتر در مورد ADHS بدانید، می‌توانید به واژه‌نامه مراجعه کنید.
سوالات متداول
بیش فعالی چیست و چه علائمی دارد؟
اختلال بیش‌فعالی (ADHD) یک شرایط مربوط به رشد مغز است که با سه ویژگی اصلی شناخته می‌شود: بی‌توجهی، فعالیت زیاد و انجام کارهای ناگهانی بدون فکر. این نشانه‌ها معمولاً برای مدت طولانی (حداقل شش ماه) ادامه پیدا می‌کنند و در موقعیت‌های مختلفی مانند خانه و مدرسه دیده می‌شوند.
افرادی که مشکل بی‌توجهی دارند، معمولاً در حفظ تمرکز خود دچار سختی هستند، کارهای روزمره را فراموش می‌کنند و در منظم کردن فعالیت‌هایشان مشکل دارند. نشانه‌های بیش‌فعالی نیز شامل ناآرامی، مشکل در ثابت نشستن و پرحرفی است. تکانشگری هم به این معناست که فرد بدون فکر کردن عمل می‌کند، میان صحبت دیگران می‌پرد و تحمل انتظار کشیدن برایش دشوار است.
چگونه می‌توان به کودک مبتلا به بیش فعالی کمک کرد؟
برای کمک به کودکی که بیش‌فعالی دارد، بهتر است از روش‌های گوناگونی با هم استفاده شود. این راهکارها شامل این موارد هستند:
**دارو درمانی:** در صورت نیاز و وقتی که پزشک متخصص آن را تجویز کند.
**رفتار درمانی:** به کودک کمک می‌کند تا بتواند احساسات و رفتارهای خود را بهتر مدیریت کند و با دیگران ارتباط خوبی برقرار نماید.
**آموزش به پدر و مادر:** والدین با یادگیری روش‌های درست، می‌توانند رفتارهای فرزندشان را بهتر هدایت کنند.
**برنامه‌ریزی منظم در خانه:** داشتن یک برنامه روزانه ثابت، به کودک احساس آرامش و امنیت می‌دهد و می‌داند در طول روز چه اتفاقاتی قرار است رخ دهد.
**همکاری با مدرسه:** با صحبت کردن با معلمان و مسئولان مدرسه، می‌توان شرایطی فراهم کرد تا کودک در محیط درس هم از پشتیبانی لازم برخوردار باشد.
**ورزش و تحرک کافی:** انجام فعالیت‌های بدنی به طور منظم، به کاهش نشانه‌های بیش‌فعالی و تقویت توجه و تمرکز کودک کمک زیادی می‌کند.
آیا بیش فعالی تنها یک مشکل کودکانه است یا می‌تواند در بزرگسالی هم ادامه یابد؟
در گذشته، بسیاری فکر می‌کردند که بیش‌فعالی تنها مربوط به دوران کودکی است و با گذر زمان از بین می‌رود. اما تحقیقات جدید نشان داده است که این اختلال می‌تواند تا سنین بزرگسالی نیز همراه فرد باقی بماند. تقریباً در دو سوم کودکانی که بیش‌فعالی دارند، برخی نشانه‌های آن در بزرگسالی هم دیده می‌شود. البته این علائم در بزرگسالان ممکن است شکل دیگری به خود بگیرد؛ برای مثال، به جای شیطنت و تحرک زیاد، به صورت بی‌قراری درونی، مشکل در برنامه‌ریزی، مدیریت زمان و حفظ رابطه با دیگران ظاهر شود. تشخیص به‌موقع و درمان مناسب در بزرگسالان نیز می‌تواند تاثیر زیادی در بهتر شدن زندگی روزمره آنان داشته باشد.
