معنی ضرب المثل ” آتش بیار معركه “

این ضرب‌المثل به افرادی اشاره دارد که با حرف‌ها یا کارهای خود، اختلاف‌ها و درگیری‌های موجود را بیشتر می‌کنند. مثل کسی که به آتش هیزم می‌اندازد و آن را شعله‌ورتر می‌سازد، این افراد نیز با دخالت نابجا، آتش اختلاف را تندتر می‌کنند.

معمولاً از این عبارت برای کسانی استفاده می‌شود که به جای آرام کردن یک بحث یا حل یک مشکل، با سخنان تحریک‌آمیز خود، وضعیت را بحرانی‌تر و پیچیده‌تر می‌کنند.

در این نوشته، می‌خواهیم با هم معنی و مفهوم واقعی این ضرب‌المثل کهن ایرانی را بررسی کنیم. در ادامه با ما همراه باشید.

معنی آتش بیار معركه یعنی چه؟

۱- به کسی می‌گویند که خودش درگیر دعوا نیست، اما دلیل و باعث اصلی شروع اختلاف و درگیری است!

۲- معنی معرکه: معرکه یعنی جای نبرد، میدان جنگ، یا یک موقعیت سخت و آشفته. یک معنای دیگرش هم این است که چیزی خیلی عالی و فوق‌العاده است (مثلاً می‌گوییم: این غذا معرکه بود!). در این ضرب‌المثل، منظور همان معنای اول است.

۳- یعنی کسی که باعث ایجاد کینه و ناسازگاری بین دیگران می‌شود، اما خودش کنار می‌ایستد و وانمود می‌کند که هیچ تقصیری ندارد و کاملاً بی‌طرف است. در زبان عامیانه به چنین افرادی “دودستگی‌انداز” می‌گویند.

ریشه این ضرب المثل

در روزگار قدیم، فردی بود که در تابستان، سازهای “دف” و “تنبک” را کمی خیس می‌کرد تا صدای آن‌ها رساتر و دلنشین‌تر شود. به این شخص می‌گفتند: “دایره نم‌کن”.
اما در زمستان، این روش دیگر کارساز نبود. به همین خاطر، او همان سازها را نزدیک آتش می‌گرفت تا خشک شوند و رطوبتشان از بین برود. در این فصل، نامش می‌شد: “آتش‌بیار”.
جالب این بود که او خودش نواختن بلد نبود، اما نوازندگان برای خوش‌صدایی سازهایشان به کمک او نیاز داشتند. در واقع، این شخص آتش‌بیار معرکهٔ نوازندگان به شمار می‌رفت!

پیشنهاد: بیشتر ضرب‌المثل بخوانید.
اختصاصی- آرین لوتوس