معنی ضرب المثل ” در حوضی که ماهی نیست قورباغه سپهسالار است “

همه چیز در مورد مفهوم و معنای این ضرب المثل: “در حوضی که ماهی نیست، قورباغه سپهسالار می‌شود.”

این ضرب‌المثل موقعیتی را توصیف می‌کند که در یک محیط یا جمع، افراد بااستعداد، لایق و توانمند حضور ندارند. در چنین شرایطی، افرادی که مهارت و شایستگی چندانی ندارند، خودنمایی کرده و به مقام و منصبی می‌رسند.

می‌توان اینطور تصور کرد: یک حوض زیبا را در نظر بگیرید که قرار است ماهی‌های قوی و زیبا در آن زندگی کنند. اگر در این حوض هیچ ماهی وجود نداشته باشد، موجودی مثل قورباغه که در حالت عادی جایگاه خاصی ندارد، خودش را حاکم و فرمانده حوض نشان می‌دهد.

این مثل معمولاً برای مکان‌ها یا گروه‌هایی به کار می‌رود که از وجود افراد شایسته خالی هستند و در نتیجه، افراد کم‌صلاحیت در آن جا قدرت و مقام پیدا می‌کنند. این وضعیت می‌تواند در یک اداره، یک تیم کاری، یک محله یا حتی یک کلاس درس پیش بیاید.

هدف از این ضرب‌المثل این است که به ما یادآوری کند اهمیت وجود افراد توانمند و باکفایت در یک جامعه چقدر زیاد است. وقتی انسان‌های لایق نباشند، افرادی که شایستگی لازم را ندارند، جای آن‌ها را می‌گیرند و این می‌تواند برای همه مشکلاتی ایجاد کند.

در این نوشته می‌خواهیم با هم معنی یکی از ضرب‌المثل‌های کهن و پرمعنی ایرانی آشنا شویم. پیشنهاد می‌کنیم برای درک بهتر این عبارت حکیمانه، همچنان با ما همراه باشید.

ضرب المثل در حوضی که ماهی نیست قورباغه سپهسالار است کنایه از چیست؟

وقتی افراد لایق و با شخصیت در جامعه حضور نداشته باشند، افراد نالایق و کم‌ظرفیت جای آن‌ها را می‌گیرند و شروع به اظهارنظر می‌کنند.

این ضرب‌المثل معمولاً زمانی به کار می‌رود که دانشمندان، خردمندان و فرهیختگان جامعه نادیده گرفته شوند و افراد بی‌کفایت به جایگاه‌های مهمی دست یابند و کارهای اساسی را مدیریت کنند. در چنین شرایطی، مردم از بسیاری از حقوق خود محروم می‌مانند.

در این ضرب‌المثل، ماهی نماد فرد شایسته و سزاوار زندگی در آن محیط است، در حالی که قورباغه نشان‌دهنده کسی است که در جایگاه خود قرار ندارد و لیاقت آن موقعیت را ندارد.

اگر از افراد شایسته حمایت نکنید و حقوقشان را نادیده بگیرید، افراد نالایق جای آن‌ها را خواهند گرفت و از موقعیت پیش‌آمده سوءاستفاده خواهند کرد.

این عبارت اشاره به رسیدن افراد بی‌ارزش و نالایق به مقام و موقعیت دارد، آن هم زمانی که افراد بزرگ و شایسته حضور ندارند.

جناب حافظ می‌فرماید:
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

 
بیشتر بخوانید: آب که سر بالا بره قورباغه ابوعطا می خونه
اختصاصی-آرین لوتوس