معنی ضرب المثل ” تا کور شود هر آنکه نتوان دید “

در این ضرب‌المثل زیبا، نکته‌ی عمیقی نهفته است. این جمله به ما یادآوری می‌کند که گاهی اوقات، مشکل از ناتوانی دیگران در دیدن ارزش‌ها و زیبایی‌ها نیست، بلکه از کوری و کوته‌فکری خود ماست. یعنی اگر کسی قدر چیزی را نمی‌داند یا ارزش کسی را نمی‌بیند، این نشانه‌ی کم‌بودن آن چیز نیست، بلکه نشان می‌دهد که بینش و فهم آن فرد محدود است.

**داستان کوتاه:**

روزی روزگاری، مرد ثروتمندی زندگی می‌کرد که عاشق جمع‌آوری فرش‌های نفیس و گران‌قیمت بود. او یک فرش بسیار زیبا و منحصر به فرد خرید که طرح و رنگش بی‌نظیر بود. یک روز، مهمانی به خانه‌اش آمد. مرد ثروتمند با غرور فرش جدیدش را به مهمان نشان داد، اما مهمان با بی‌تفاوتی گفت: “این که چیزی نیست! فرش خانه‌ی خودم از این خیلی بهتر است.”

مرد ثروتمند ابتدا ناراحت شد، اما سپس به یاد ضرب‌المثل افتاد و با خودش فکر کرد: “مشکل از فرش من نیست. مشکل از ناتوانی مهمان من در دیدن زیبایی و ارزش واقعی این اثر هنری است. چشمی که قادر به دیدن نباشد، در واقع کور است.”

از آن روز به بعد، او هرگز اجازه نداد بی‌توجهی و بی‌ذوقی دیگران، ارزش چیزهایی را که دوست داشت، در نظرش کم کند.

در این مطلب به بررسی معنی، مفهوم و داستان پشت این ضرب‌المثل ایرانی می‌پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

معنی تا کور شود هر آنکه نتوان دید چیست؟

۱- یعنی اگر کسی آنقدر بدقلق است که از خوشبختی و پیشرفت دیگران ناراحت و عصبانی می‌شود، واقعاً بهتر است نابینا باشد و هیچ چیز را نبیند!

۲- معمولاً این ضرب‌المثل را در پاسخ به آدم فضولی به کار می‌برند که مدام در زندگی دیگران دخالت می‌کند و اصلاً نمی‌تواند خوشحالی آن‌ها را تحمل کند.

داستان ضرب المثل

در کنار یک برکه قشنگ، لاک پشت کوچولویی با چند پرنده زندگی می‌کرد. بعد از مدتی، هوا خیلی گرم شد و آب برکه خشکید. پرنده‌ها تصمیم گرفتند به جای دیگری بروند. برای لاک پشت، زندگی در خشکی سخت نبود، اما چیزی که ناراحتش می‌کرد، دوری از دوستان پرنده‌اش بود.

پرنده‌ها هم دوست نداشتند لاک پشت را تنها بگذارند. پس فکری کردند تا او را هم با خود ببرند. یک چوب بلند به لاک پشت دادند و گفتند: «این چوب را با دهانت محکم بگیر و تا مقصد حرف نزن. ما دو طرف چوب را می‌گیریم و تو را با خود می‌بریم.»

پرنده‌ها از دو سر چوب گرفتند و لاک پشت را به آسمان بردند. در میان راه، مردم وقتی آن‌ها را می‌دیدند، می‌خندیدند یا مسخره می‌کردند و می‌گفتند: «لاک پشت که پرواز بلد نیست! مگر می‌شود لاک پشت در آسمان باشد؟»

حرف‌های ریشخندآمیز مردم آنقدر زیاد شد که لاک پشت عصبانی شد و دهانش را باز کرد تا بگوید: «تا کور شود هر آنکه نتواند دید!» اما همین که دهانش باز شد، از بالا به پایین افتاد و ماجرای تلخش تمام شد.

این داستان برای افرادی به کار می‌رود که دیگران را مسخره می‌کنند و پیشرفت آن‌ها را نمی‌توانند تحمل کنند.

ضرب المثل درباره حسودی
اختصاصی-آرین لوتوس