معنی ضرب المثل ” روزی دست خداست “

همه ما در زندگی روزمره خود، بارها این جمله را شنیده‌ایم که “روزی دست خداست”. اما واقعاً معنای این ضرب‌المثل عمیق و زیبا چیست؟

در ساده‌ترین بیان، این جمله به ما یادآوری می‌کند که روزی‌رسان و تأمین‌کننده نیازهایمان، خدای یکتا است. همان‌طور که باران از آسمان نازل می‌شود و زمین خشک را سیراب می‌کند، روزی انسان‌ها نیز از جانب خداوند می‌رسد.

این باور به ما کمک می‌کند تا:
– در زندگی استرس و نگرانی کمتری داشته باشیم
– به تلاش خود ادامه دهیم اما نتیجه را به خدا واگذار کنیم
– در برابر مشکلات و سختی‌ها صبور باشیم
– همیشه شکرگزار نعمت‌های خدا باشیم

این مفهوم به ما می‌آموزد که اگرچه باید برای زندگی خود تلاش کنیم و از هیچ کوششی دریغ نکنیم، اما در نهایت بدانیم که روزی واقعی در دستان خداست و او است که بهترین زمان و راه تأمین آن را می‌داند.

این نگرش، آرامش عمیقی به قلب می‌بخشد و ما را از استرس‌های بی‌جا درباره آینده رها می‌سازد.

در این نوشته، شما با معنا و مفهوم اصلی این ضرب‌المثل کهن ایرانی آشنا خواهید شد. با ما در آرین لوتوس همراه باشید.

معنی روزی دست خداست یعنی چه؟

1- خداوند با ویژگی روزی‌رسانی خود، به همه موجودات زندگی‌بخش، از انسان گرفته تا دیگر جانداران، روزی می‌دهد. چه فردی کافر باشد و چه مؤمن، هر دو از روزی خدا بهره می‌برند؛ با این تفاوت که روزی فرد باایمان، همراه با برکت بیشتری است.

2- روزی فقط به معنای پول و ثروت مادی نیست. یک دوست خوب، یک استاد مهربان، همراهان بااخلاص، دانش سودمند و بهره‌مندی از امور معنوی نیز می‌توانند از مصادیق روزی باشند. ممکن است کسی از نظر مالی در تنگنا باشد، اما در مجموع، فرد پُرروزی به حساب آید؛ چرا که ممکن است خانواده‌ای پاک، فرزندان شایسته و دوستان خوبی داشته باشد.

3- وقتی کسب‌وکار کسی رونق خود را از دست می‌دهد، با به کار بردن این ضرب‌المثل به خودش یادآوری می‌کند که خداوند روزی‌رسان است و بی‌شک او را یاری خواهد کرد.

4- در پایان، توجه شما را به سخنی ارزشمند از حضرت علی علیه السلام جلب می‌کنیم که در کتاب نهج‌البلاغه، در توصیف آفرینش مورچه و روزی رساندن خدا به او می‌فرمایند:
« به این مورچه نگاه کنید. با آن جثه کوچک و اندام ظریفش که به واسطه کوچکی، به سختی دیده می شود و درک همه پیچیدگی های وجود او در اندیشه نمی گنجد، چگونه روی زمین [ناهموار و پر سنگلاخ] راه می رود و به روزی اش دست می یابد. دانه ها را [از راه های دور و نزدیک] به لانه اش منتقل و در مکانی معین نگه داری می کند.
در فصل گرما برای سرما و به هنگام توانایی برای روز ناتوانی، ذخیره می کند. روزی اش [از سوی خدا] تضمین شده و خوراک موافق طبعش در اختیار او قرار گرفته است. خداوند منان هرگز از او غافل نمی شود و پروردگار مدبر محرومش نمی سازد، هر چند در دل سنگ سخت و خشک و میان صخره ای بدون رطوبت باشد.»
(خطبه 185 نهج البلاغه)

پیشنهادی: معنی ضرب‌المثل “روز از نو، روزی از نو”
اختصاصی-آرین لوتوس