معنی ضرب المثل ” کار را باید به کاردان سپرد “

هر کاری را باید به فردی متخصص و کاربلد سپرد. این ضرب‌المثل به ما یادآوری می‌کند که برای انجام درست و دقیق هر کاری، باید آن را به کسی بسپاریم که در آن زمینه مهارت و تخصص دارد، نه اینکه آن را به هر کسی محول کنیم.

امام علی (ع) نیز در این باره می‌فرمایند:
**«اُدفُعُوا الأمُورَ إلَى أهلِها»**
که معنای آن این است: کارها را به اهلش بسپارید.

این سخن حکیمانه به ما می‌آموزد که سپردن کار به دست ناآگاهان، نه تنها نتیجه‌ای در بر ندارد، بلکه ممکن است باعث زیان و خرابی نیز بشود. درست مانند اینکه شما برای درمان یک بیماری به پزشک مراجعه می‌کنید و برای ساخت خانه به یک مهندس ساختمان. وقتی هر فردی در جایگاه تخصص خودش قرار می‌گیرد، جامعه به شکلی منظم و کارآمد پیش می‌رود و همه چیز در مسیر درست خود قرار می‌گیرد.

در این نوشته، می‌خواهیم با هم معنی و مفهوم یکی از ضرب‌المثل‌های کهن و پرمعنی ایرانی آشنا شویم. در ادامه با ما همراه باشید.

معنی کار را باید به کاردان سپرد چیست؟

هر کاری را باید به دست کسی بسپاری که در آن زمینه تخصص و مهارت دارد. همان طور که در ضرب‌المثل معروف گفته‌اند: کار را باید به اهلش سپرد.

کاردان به چه معناست؟ یعنی فردی که در کاری متخصص و ماهر است، از آن اطلاع کافی دارد و تجربه‌ی زیادی در آن زمینه کسب کرده است.

در واقع، افراد نمی‌توانند در همه‌ی زمینه‌ها متخصص باشند. به همین دلیل، برای اینکه کاری با کیفیت و خوب انجام شود، باید به سراغ کسی رفت که سال‌ها در یک رشته‌ی خاص فعالیت حرفه‌ای داشته و تجربه‌های زیادی به دست آورده است.

این موضوع در مورد مسائل علمی هم صادق است. مثلاً اگر کسی سوالی درباره‌ی فلسفه دارد، باید از استاد فلسفه بپرسد، نه از کسی که سال‌ها در رشته‌ی معماری یا ادبیات تحصیل کرده است.

یا مثلاً کسی که می‌خواهد یک لباس بدوزد، پیش یک خیاط ماهر و با تجربه می‌رود، نه کسی که فقط کارهای ساده و ابتدایی خیاطی بلد است.

حدیث درباره سپردن کارها به افراد ناشی

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلّم) فرمودند: هر کس کاری را بدون دانش و تخصص لازم انجام دهد، بیشتر از اینکه چیزی را درست کند، خرابکاری می‌کند.
همچنین ایشان در سخن دیگری می‌فرمایند: وقتی کارها به افراد ناشایست سپرده شود، باید در انتظار قیامت بود.

امام علی (علیه السلام) نیز فرمودند: چهار چیز است که حکومت‌ها را نابود می‌کند:
۱- رها کردن کارهای مهم و اساسی
۲- پرداختن بیش از حد به مسائل جزئی و حاشیه‌ای
۳- گماردن افراد نالایق به کار
۴- کنار گذاشتن افراد شایسته و باکفایت.