معنی ضرب المثل ” گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی ” + داستان و انشا

اگر شکیبایی به خرج دهی، حتی از انگور نارس هم می‌توانی حلوا درست کنی.

این ضرب‌المثل به ما می‌گوید که اگر در زندگی صبور باشیم و در شرایط سخت استقامت کنیم، در نهایت به نتیجه‌ای شیرین و خوب خواهیم رسید. همان‌طور که ساختن حلوا از غوره—که هم ترش است و هم نارس—کار دشواری به نظر می‌رسد، اما با گذشت زمان و تحمل آن ترشی، می‌توان به شیرینی رسید.

پس هرگاه با مشکلی روبرو شدی، به یاد این جمله بیفت و بدان که صبر و تحمل، کلید رسیدن به موفقیت است.

در این نوشته، داستان و مفهوم ضرب‌المثل ایرانی «گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی» را مرور می‌کنیم. با ما همراه باشید.

معانی ضرب المثل گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

اگر با حوصله و آرامش کارهایت را انجام دهی، در نهایت به بهترین نتیجه می‌رسی.
جهان به کمک کسانی می‌آید که صبر می‌کنند و عجول نیستند.
رسیدن به موفقیت و خوشبختی، در گرو شکیبایی و تحمل است.
صبوری، تمرین بسیار خوبی برای تربیت روح و کنترل احساسات است.
حتی کارهای بسیار سخت و طولانی هم اگر با صبر انجام شوند، سرانجام خوبی خواهند داشت.
این ضرب‌المثل معمولاً زمانی به کار می‌رود که کسانی بی‌حوصلگی نشان می‌دهند و انتظار دارند زود به خواسته‌شان برسند. در چنین مواقعی، با گفتن این جمله، آنان را به صبر و بردباری تشویق می‌کنیم.
ریشه این ضرب‌المثل به یک رباعی طنز از ادیب‌الممالک برمی‌گردد.

اگر شکیبایی به خرج دهی، از انگور نارس هم می‌توانی حلوا درست کنی.

متن شعر گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

شعر “گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی” از کیست؟ این بیت، بخشی از یک رباعی شوخ و شیرین از ادیب الممالک است. اصل شعر اینگونه است:

ای آنکه دلم ز عشق شیدا سازی
انگور دهی باده تمنا سازی
گر جهد کنی شراب گردد انگور
ور صبر کنی ز غوره حلوا سازی

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

داستان در مورد ضرب المثل گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

مردی چهار پسر داشت. او می‌خواست درس مهمی به پسرانش بیاموزد، بنابراین هر کدام را در فصل متفاوتی به دیدار یک درخت گلابی فرستاد که دور از خانه‌شان قرار داشت. پسر بزرگ در زمستان رفت، دومی در بهار، سومی در تابستان و کوچک‌ترین در پاییز به آنجا رفت. وقتی همه برگشتند، پدر از آن‌ها خواست تا آنچه از درخت دیده‌اند را توصیف کنند.

پسر اول گفت: «درخت زشت و خشک بود، شاخه‌هایش کج و بی‌روح بود.»
پسر دوم گفت: «نه! درخت پر از جوانه‌های سبز و پرامید بود و شکوفه‌های خوش‌بویش همه جا را عطرآگین کرده بود.»
پسر سوم گفت: «اشتباه می‌کنی! درخت، تازه میوه‌های فراوان داده بود و پر از طراوت و بخشش بود؛ انگار به هر رهگذری هدیه می‌داد.»
پسر چهارم گفت: «هر سه اشتباه کردید! درخت، پوشیده از برگ‌های رنگ‌ارنگ پاییزی بود و چشماندازی باشکوه داشت.»

پدر با لبخند رو به پسرانش گفت: «هیچ‌کدامتان اشتباه نکردید. همه راست گفتید، اما هر کدام فقط یک فصل از زندگی درخت را دیده‌اید. نمی‌شود دربارهٔ یک درخت یا یک انسان، فقط با دیدن یک فصل از زندگی‌اش قضاوت کرد. آنچه یک نفر هست، برآمده از شادی‌ها، رنج‌ها، دشواری‌ها و عشق‌هایی است که در تمام عمرش تجربه کرده. تازه وقتی همه فصل‌ها بگذرند، آن وقت می‌توان زندگی یک نفر را درست شناخت.

اگر در زمستان زندگی ناامید شوید، شکوفه‌های بهار، طراوت تابستان و زیبایی پاییز را از دست خواهید داد. نگذارید رنج یک فصل، همه شادی فصل‌های دیگر را از بین ببرد. فقط به روزهای سخت زندگی نچسبید؛ در شرایط دشوار شکیبایی کنید، چون روزهای خوب هم بالاخره می‌رسند.»

انشا در مورد ضرب المثل گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

در یک موزه معروف که کف آن با سنگ‌های مرمر پوشیده شده بود، تندیس بسیار زیبایی از مرمر قرار داشت که بازدیدکنندگان از نقاط دور و نزدیک برای تماشای آن می‌آمدند. این تندیس چنان زیبا بود که هر بیننده‌ای با دیدنش تحسینش می‌کرد.

شبی تاریک و مهتابی، سنگ مرمری که کف موزه بود، با تندیس مرمرین شروع به صحبت کرد و گفت: “این اصلاً منصفانه نیست! چرا همه برای دیدن تو، روی من قدم می‌گذارند؟ مگر فراموش کرده‌ای که هر دو از یک معدن هستیم؟ این رفتار عادلانه نیست و من از این وضع واقعاً ناراحتم.”

تندیس با لبخندی آرام پاسخ داد: “آیا به یاد می‌آوری وقتی که مجسمه‌ساز می‌خواست تو را بتراشد و از تو یک اثر زیبا خلق کند، چقدر مقاومت کردی و نگذاری این کار را انجام دهد؟”

سنگ کف گفت: “بله، یادم هست. ابزارهایش تیز بودند و به من درد می‌دادند. من طاقت آن همه رنج و ناراحتی را نداشتم.”

تندیس ادامه داد: “اما من مطمئن بودم که مجسمه‌ساز در نهایت اثر زیبایی از من خلق خواهد کرد. باور داشتم که پشت این دردها، گنجی نهفته است. به همین خاطر، همه سختی‌ها را تحمل کردم تا به این زیبایی برسم. پس تو که آن روز تاب تحمل نداشتی، امروز نمی‌توانی از من گله کنی که چرا دیگران مرا تحسین می‌کنند.”

زندگی انسان‌ها نیز چنین است. رنج و سختی، هدیه‌ای از سوی پروردگار یکتاست تا ما را به انسان‌های بهتر و پاک‌تر تبدیل کند. اگر می‌خواهیم در زندگی ارزشمند شویم، باید سختی‌ها را با صبر بپذیریم و به جای شکایت، از آنها درس بگیریم.

برداشت از مثل گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

کسانی که صبر را راهنمای زندگی خود می‌کنند، اراده‌شان محکم و قوی می‌شود و با این ارادهٔ قدرتمند، می‌توانند بر مشکلات و دشواری‌ها غلبه کنند. خداوند می‌فرماید: صبر کن بر آنچه به تو اصابت می‌کند، به درستی که این از امور عزیمه است.
همچنین، اهل بیت اطهار (سلام الله علیها) نیز به ما سفارش کرده‌اند که در برابر سختی‌ها شکیبا باشیم؛ زیرا صبر، کلید پذیرفته شدن در آزمایش‌های الهی است. انسان با صبر می‌تواند در برابر حوادث سخت زندگی، که برای امتحان او پیش می‌آید، ایمان و باور خود را نشان دهد. همهٔ اولیای الهی در این آزمون‌ها شرکت کرده‌اند و توانسته‌اند در سخت‌ترین شرایط، خود را به خواست خداوند بسپارند.

تحقیق در مورد گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

زندگی انسان بدون سختی و مشکلات معنا ندارد. هر فردی به اندازه ظرفیت و توانایی‌اش با چالش‌ها و دشواری‌ها روبرو می‌شود.
(لقد خلقنا الانسان في كبد)

وقتی به تاریخ نگاه می‌کنیم، روزهای اسارت اهل بیت (علیهم‌السلام) را می‌بینیم. پس از واقعه عاشورا، زنان و کودکان رسالت خود را برای آشکار کردن چهره ستم آغاز کردند و این کار تنها با صبر ممکن شد. آنان با بردباری، مسئولیت بزرگ خود را به خوبی انجام دادند و چهره پنهان یزیدیان را برای همگان فاش کردند.

امروزه صبر گوهری کمیاب شده است. همه به دنبال آن هستند، اما کمتر کسی به درستی از آن استفاده می‌کند. بسیاری می‌خواهند با بهانه‌های مختلف و با سرعت زیاد، پله‌های پیشرفت را طی کنند و به موفقیت‌های مادی و معنوی برسند، غافل از اینکه هیچ کاری بدون شکیبایی به نتیجه مطلوب نمی‌رسد.
چنان که حافظ می‌فرماید:
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود

برداشت نادرست مردم از صبر این است که فکر می‌کنند صبر به معنای سکوت، تسلیم شدن یا دست کشیدن از تلاش است. در حالی که معنای واقعی صبر، حفظ آرامش درونی و دوری از آشفتگی است.

پیامبر مهربانی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) صبر را به سه دسته تقسیم می‌کنند:
صبر در برابر گناه، صبر در انجام فرمان‌های خدا و صبر در برابر مصیبت‌ها.

صبر بر اطاعت خدا به این معناست که در راه انجام فرمان‌های الهی مانند نماز و روزه، استقامت کنیم.
صبر بر معصیت یعنی در برابر وسوسه‌های نفسانی مقاومت کنیم و از گناه دوری نماییم.
صبر بر مصیبت نیز به این معناست که در برابر مشکلات زندگی، بیماری‌ها و حوادث ناگوار، مقاوم باشیم و تسلیم نشویم.

حافظ می‌گوید:
صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را

—
پینوشت:
۱- سوره بلد، آیه ۴
۲- بحارالانوار، جلد ۶۸، صفحه ۷۷