معنی ضرب المثل ” خدا میان گندم خط گذاشته “

حتماً این ضرب‌المثل قدیمی را شنیده‌اید که می‌گویند: «خدا میان گندم خط گذاشته». این مثل زیبا در واقع اشاره به این دارد که خداوند برای هر چیزی در این دنیا مرزی مشخص کرده و هیچ چیز بی‌قاعده و قانون نیست.

در گذشته، کشاورزان برای کشت گندم، زمین را خط‌کشی می‌کردند تا هر دانه در جای مناسب خود قرار گیرد و به بهترین شکل رشد کند. این کار باعث می‌شد گندم‌ها منظم و مرتب باشند و محصول بهتری به دست آید. این ضرب‌المثل از همین روش کشاورزی الهام گرفته است.

در زندگی ما نیز همین قاعده وجود دارد. خداوند برای همه چیز حد و مرزهایی قرار داده تا جهان بر اساس نظم و عدالت پیش برود. این مرزها باعث می‌شوند زندگی ما سامان داشته باشد و هر چیزی در جای درست خود قرار گیرد.

پس هر وقت این ضرب‌المثل را می‌شنوید، به یاد بیاورید که دنیا بر اساس قوانین دقیق و حساب‌شده‌ای اداره می‌شود و هیچ چیز در آن بی‌حساب و کتاب نیست.

در این بخش، به توضیح و درک معنی این ضرب‌المثل ایرانی می‌پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

معنی ضرب المثل خدا میان گندم خط گذاشته

این ضرب‌المثل به این نکته اشاره دارد که خداوند برای هر فردی روزی و قسمت مشخصی تعیین کرده است و هیچکس نمی‌تواند بیش از آنچه برایش مقدر شده به دست آورد یا کمتر از آن دریافت کند. حتی دانه‌های گندم که در ظاهر شبیه به هم و در یک مکان قرار دارند، هر کدام سرنوشت و راه جداگانه‌ای دارند.

این سخن همچنین نشان می‌دهد که خداوند در تقسیم نعمت‌ها و دارایی‌ها میان بندگانش، عدالت را رعایت می‌کند و به هرکس به اندازه توان و شایستگی‌اش می‌بخشد.

علاوه بر این، این ضرب‌المثل به کسانی که برای ثروت و مال حرام تلاش می‌کنند هشدار می‌دهد. از آنجا که هرکس سهم خود را دارد، کوشش برای گرفتن حق دیگران بی‌نتیجه است و تنها باعث ستم و نابرابری خواهد شد.

مفهوم ضرب المثل

این ضرب‌المثل از ایمان و اعتقاد به قضا و قدر سرچشمه می‌گیرد. در باورهای دینی ما، این اصل پذیرفته شده که خداوند برای هر موجودی، از جمله انسان، روزی و سرنوشت مشخصی را رقم زده است. این برنامه‌ریزی الهی همه چیز را در بر می‌گیرد؛ از ثروت و سلامتی گرفته تا موفقیت و عمر هر فرد.

ضرب‌المثل «خدا میان دانه گندم خط گذاشته» نشان می‌دهد که تقسیم روزی از سوی خداوند با چه دقت و نظمی انجام می‌شود. حتی دانه‌های گندمی که در یک خوشه کنار هم بزرگ می‌شوند و ظاهراً شبیه به هم هستند، هر کدام سرنوشت جداگانه‌ای دارند. ممکن است یکی آرد شده و به نان تبدیل شود، دیگری بذری برای کشت در فصل آینده باشد و سومی غذایی برای یک پرنده شود.