معنی ضرب المثل ” دروغگو کم حافظه است “

حتما. در ادامه متن را به شکلی ساده و روان بازنویسی کرده‌ام:

**آشنایی با معنی و مفهوم ضرب‌المثل “دروغگو کم حافظه است”**

حتما برای شما هم پیش آمده که شنیده‌اید می‌گویند: “**دروغگو کم حافظه است**”. این یک ضرب‌المثل قدیمی و بسیار پرمعنی است.

اما منظور از این جمله چیست؟

معنای اصلی آن این است که کسی که دروغ می‌گوید، چون حقیقت را تعریف نمی‌کند، مجبور است برای هر بار تعریف کردن ماجرا، جزئیات جدیدی را بسازد و به خاطر بسپارد. پس از مدتی، آنقدر دروغ‌هایش زیاد می‌شود که خودش هم فراموش می‌کند چه چیزهایی گفته است. در نتیجه، وقتی از او در مورد همان موضوع سؤال می‌شود، ممکن است حرف‌هایش با دفعات قبل فرق کند یا حتی با هم در تضاد باشند. اینجاست که دروغش آشکار می‌شود و همه متوجه می‌شوند که راست نمی‌گوید.

به بیان ساده‌تر، این ضرب‌المثل به ما می‌گوید که دروغگوها به خاطر تعداد زیاد دروغ‌هایشان، نمی‌توانند همه چیز را به خوبی به یاد بیاورند و همین موضوع، باعث لو رفتن آنها می‌شود. این جمله معمولاً زمانی به کار می‌رود که فردی حرف‌های قبلی و فعلی‌اش با هم جور درنیایند و دیگران با شنیدن این ضرب‌المثل به او یادآوری می‌کنند که “دروغگویی کار درستی نیست و عاقبت خوبی ندارد”.

در این نوشته، با مفهوم و معنای واقعی این ضرب‌المثل کهن ایرانی آشنا خواهید شد. در ادامه با ما همراه باشید.

معنی دروغگو کم حافظه است چیست؟

1- وقتی کسی دروغ می‌گوید، سعی دارد واقعیت را پنهان کند و چیزهای نادرستی بگوید. اما وقتی بعداً دوباره در مورد همان موضوع حرف می‌زند، ممکن است یادش نیاید قبلاً چه دروغی گفته است. در نتیجه یا دروغ تازه‌ای می‌سازد که با حرف قبلی‌اش جور درنمی‌آید، یا ناخواسته حقیقت را لو می‌دهد و این به ضرر خودش تمام می‌شود.

2- به عبارت دیگر، آدم دروغگو حتی دروغ‌های خودش را هم فراموش می‌کند و حرفش قابل اعتماد نیست. همین فراموشکاری گاهی باعث دردسر بزرگی برایش می‌شود و آبرویش را می‌برد.

3- کسی که دروغ می‌گوید، دلیل محکم و قابل اطمینانی برای حرف‌هایش ندارد. بنابراین اگر شنونده با دقت گوش کند، متوجه می‌شود حرف‌هایش پر از تناقض است و با گفته‌های قبلی‌اش هماهنگی ندارد.

4- یعنی کسی که حقیقت را کتمان می‌کند، اغلب دچار فراموشی می‌شود و ناخواسته همان واقعیت را بر زبان می‌آورد!

حدیث در مورد دروغگو

امام جعفر صادق(علیه السلام) می‌فرمایند: «از مجازات دروغگو آن است که خداوند فراموشی را بر او مسلط می‌گرداند.»

این روایت نشان می‌دهد که یکی از پیامدهای دروغگویی، فراموشکاری است. وقتی فردی مرتب دروغ می‌گوید، کمکم حافظه‌اش ضعیف می‌شود و حتی حقایق و چیزهای مهم را نیز فراموش می‌کند. این حالت، نوعی مجازات طبیعی برای رفتار نادرست اوست.