معنی ضرب المثل ” شتری که در خانه هرکس می خوابد “

همه ما این ضرب المثل قدیمی را شنیده‌ایم که می‌گوید: “شتری که در خانه هرکس می‌خوابد، آنجا را مال خود می‌داند.” اما منظور واقعی این جمله چیست؟

این ضرب‌المثل در اصل هشداری است درباره کسانی که به ما نزدیک می‌شوند. ممکن است در ابتدا با محبت و دوستی پیش بیایند، اما به تدریج و آرام آرام، در زندگی ما نفوذ می‌کنند. مانند شتری که ابتدا فقط در حیاط خانه شما می‌خوابد، اما کم‌کم به تمام خانه راه پیدا می‌کند و آنجا را متعلق به خود می‌داند.

این مثل به ما یادآوری می‌کند که در برخورد با دیگران، چه در روابط شخصی و چه در مسائل مالی، مراقب باشیم. باید حد و مرزهای خود را بشناسیم و از همان ابتدا اجازه ندهیم کسی از محبت یا سادگی ما سوء استفاده کند. زیرا وقتی کسی بیش از اندازه در زندگی ما نفوذ کند، به راحتی نمی‌توان او را کنار گذاشت.

این ضرب‌المثل به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه ممکن است با ساده‌لوحی و خوش‌بینی، زمینه را برای سوءاستفاده دیگران فراهم کنیم. پس بهتر است در عین مهربانی، هوشیار باشیم و نگذاریم “شتر”های زندگی‌مان، خانه دل و وجودمان را تصاحب کنند.

در این نوشته، می‌خواهیم با هم معنی و مفهوم یکی از ضرب‌المثل‌های کهن و پرمعنی ایرانی آشنا شویم. با ما همراه باشید.

معنی شتری که در خانه هرکس می خوابد چیست؟

این ضرب‌المثل اشاره به اتفاقاتی دارد که برای همه پیش می‌آید؛ مثل مرگ، ازدواج و چیزهای دیگر. مثلاً وقتی کسی فوت می‌کند، نزدیکانش با این جمله یادآوری می‌کنند که مرگ فقط برای آن فرد نبوده، بلکه روزی این اتفاق برای همه ما خواهد افتاد.
همچنین گاهی برای آرام کردن دختری که با آمدن خواستگار مضطرب شده، از این ضرب‌المثل استفاده می‌کنند تا به او بگویند: تو اولین کسی نیستی که خواستگار دارد، پس زیاد نگران نباش و با آرامش تصمیم بگیر.

ریشه ضرب المثل

در گذشته، برخی مردم عادت داشتند که سه روز قبل از عید قربان، شتری را با تزئینات زیبا می‌آراستند و در شهر می‌گرداندند. در طول این سه روز، مردم عادی دور شتر جمع می‌شدند و به قصد تبرک و برآورده شدن آرزوهایشان، مقداری از پشم شتر یا تکه‌ای پارچه از آن برمی‌داشتند.

همچنین کسانی که شتر را می‌گرداندند، آن را جلوی خانه ثروتمندان و بزرگان می‌خواباندند تا هدیه‌ای گران‌قیمت از صاحب خانه دریافت کنند و در عوض برایش دعا کنند و آرزوی برآورده شدن حاجاتش را بنمایند. پس از گذشت سه روز، شتر را قربانی می‌کردند.

این داستان اکنون به یک ضرب‌المثل تبدیل شده است. در واقع شتری که با بهترین شکل ممکن آراسته شده بود، سرانجام طعم مرگ را می‌چشد. دنیا و آدم‌ها نیز همین‌گونه‌اند؛ هر فردی در هر جایگاهی که باشد، در دنیا خوش گذرانده باشد یا نه، ثروتمند باشد یا نیازمند، باایمان باشد یا بی‌دین، در پایان مرگ به سراغش می‌آید و از او جز نام و یادبودی باقی نمی‌ماند. (البته آن هم گذراست!)

پیشنهادی: ضرب‌المثل با شتر
اختصاصی-آرین لوتوس