معنی ضرب المثل ” چشم و گوش بسته “

در مورد مفهوم ضرب‌المثل “چشم و گوش بسته” باید گفت که این عبارت به موقعیتی اشاره دارد که فردی بدون هیچ گونه پرسش، تحقیق یا تفکر، حرف دیگران را می‌پذیرد و کاری را انجام می‌دهد. در واقع، این شخص بدون آنکه شرایط را بسنجد یا از خود سوالی بپرسد، مانند کسی عمل می‌کند که چشمانش را بسته و گوش‌هایش را گرفته است. او هیچ تلاشی برای درک حقیقت یا بررسی درستی و نادرستی موضوع نمی‌کند.

این ضرب‌المثل معمولاً برای افرادی به کار می‌رود که کورکورانه و بدون اندیشه، از دیگران پیروی می‌کنند و مسئولیت انتخاب‌های خود را بر عهده نمی‌گیرند. در زندگی واقعی، این رفتار می‌تواند منجر به اشتباهات بزرگ یا پشیمانی شود، زیرا فرد بدون آگاهی، مسیری را طی می‌کند که ممکن است درست نباشد.

پس بهتر است همیشه با چشمانی باز و گوش‌هایی تیز عمل کنیم و قبل از پذیرش هر چیزی، خوب فکر کرده و حقایق را بررسی کنیم.

در این نوشته، شما با مفهوم این ضرب‌المثل ایرانی آشنا خواهید شد. در ادامه با ما همراه باشید.

چشم و گوش بسته کنایه از چیست؟

1- یعنی فردی که در ظاهر سالم است، اما از چشم و گوش خود درست استفاده نمی‌کند! این عبارت اشاره به افرادی دارد که آگاهی ندارند یا گاهی سرسختانه بر اشتباهات خود پافشاری می‌کنند.

2- معمولاً این اصطلاح برای کسانی به کار می‌رود که با وجود راهنمایی‌های درست دیگران، باز هم اشتباهاتشان را تکرار می‌کنند و لجبازی می‌ورزند. این افراد ترجیح می‌دهند واقعیت را نبینند و در دنیای خیالی خود زندگی کنند.
وقتی کسی از تجربه‌هایش با آنها صحبت می‌کند یا از عاقبت کارهایشان می‌گوید، خود را به نشنیدن می‌زنند تا مبادا با شنیدن حقیقت، وجدانشان آزار ببیند.

3- گاهی این ضرب‌المثل برای افرادی استفاده می‌شود که به راحتی حرف دیگران را باور می‌کنند یا انتخاب‌های نادرستی در زندگی دارند. مثلاً به آنها گفته می‌شود: “چرا اینقدر زود باور می‌کنی؟ شاید او قصد فریب تو را دارد!” یا “چرا چشم‌بسته اعتماد کردی و برای چیزی که ارزش نداده پول دادی؟”

4- در قرآن کریم به کسانی که در برابر هدایت الهی لجبازی کردند و به پیام پیامبران بی‌اعتنایی نمودند، چنین اشاره شده است:
«مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ»

«صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ»
ترجمه: آنان [= منافقان‌] همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانی می‌فرستد و) آن را خاموش می‌کند؛ و در تاریکی‌های وحشتناکی که چشم کار نمی‌کند، آنها را رها می‌سازد.
آنها کران، گنگها و کورانند؛ لذا (از راه خطا) بازنمی‌گردند! (آیات 17 و 18 سوره مبارکه بقره)
صم: کر
عُمی: کور

این توصیف برای کسانی است که در نادانی خود غرق شده‌اند و از این وضعیت راضی هستند و تمایلی به هدایت ندارند! زیرا هر کس که искренانه خواهان راهنمایی باشد و برای آن تلاش کند، خداوند قطعاً او را هدایت خواهد کرد 🙂

بیشتر بخوانید: ضرب المثل با گوش
اختصاصی-آرین لوتوس