در روز جهانی نابینایان، بهترین موسیقیدانان نابینا را بشناسیم! (۲۳ مهر)

افرادی که بینایی ندارند، می‌توانند با کمک خط بریل، نت‌های موسیقی را بخوانند و نواختن را بیاموزند. البته حتی پیش از آنکه خط بریل ابداع شود، بسیاری از نابینایان با گوش دادن به آهنگ‌ها، موسیقی را فرا می‌گرفتند. در طول تاریخ، نابینایان همواره استعدادهای درخشانی در زمینه موسیقی نشان داده‌اند. به همین دلیل، ۲۳ مهر که به عنوان روز جهانی نابینایان شناخته می‌شود، فرصت خوبی است تا با برترین موسیقیدانان نابینا در سراسر جهان آشنا شویم. در ادامه این نوشته در وبلاگ آرین لوتوس، همراه ما باشید.

موسیقیدانان نابینای بین‌المللی

بلایند ویلی جانسون

بلایند ویلی جانسون، یک خوانندهٔ آمریکایی سیاه‌پوست بود که نابینا به دنیا آمد. تولد او به سال ۱۸۹۷ بازمی‌گردد. او در دوران زندگی خود شهرت چندانی پیدا نکرد و بیشتر اوقات در خیابان‌ها با گیتارش آواز می‌خواند. با این حال، صدای او چنان گیرا و زیبا بود که تعدادی از آثار ضبط‌شده‌اش تا به امروز باقی مانده است. امروزه نوازندگان سبک‌های بلوز، گاسپل و راک از قطعات او الهام می‌گیرند و کارهایش برای آن‌ها از ارزش بالایی برخوردار است.

ری چارلز رابینسون

ری چارلز رابینسون، موسیقیدان سرشناس آمریکایی، نوازنده چیره‌دست پیانو و کیبورد و خواننده سبک‌های جاز و ریتم‌اند‌بلوز بود. او وقتی فقط هفت سال داشت، در اثر بیماری آب سیاه، بینایی خود را از دست داد. این هنرمند با درهم آمیختن سبک‌های مختلف موسیقی مانند گاسپل، بلوز، کانتری و جاز، توانست سبک نوینی به نام موسیقی سول را خلق کند.

رونی میلساپ

رونی میلساپ یک خواننده و نوازنده آمریکایی است که از بدو تولد بینایی خود را از دست داده است. با این حال، این محدودیت مانع پیشرفت او در موسیقی نشد. او از سنین پایین به فراگیری موسیقی کلاسیک پرداخت و پس از آن راهی استودیو نشویل شد. از دیگر دستاوردهای او، نقش مؤثری است که در تغییر و نوآوری در سبک موسیقی کانتری ایفا کرده است.

آندره‌آ بوچلی

آندره‌آ بوچلی خواننده مشهور ایتالیایی از دوران بچگی با مشکل تنبلی چشم روبرو بود، اما در سن دوازده سالگی بر اثر یک حادثه در حین بازی و برخورد توپ به چشمش، بینایی خود را به طور کامل از دست داد. او از شش سالگی با شوق و علاقه فراوان شروع به آموختن پیانو و خوانندگی اپرا کرد. بوچلی در سال‌های جوانی همزمان با دنبال کردن موسیقی، در رشته حقوق نیز تحصیل کرد و موفق به دریافت مدرک دکترا شد، اما در نهایت راه هنر و موسیقی را برای زندگی خود برگزید. او با تلفیق سبک اپرا با موسیقی پاپ، آثار زیبا و ماندگاری خلق کرد و به موفقیت‌های چشمگیری در سطح جهان دست یافت.

موسیقی دانان نابینای ایران

میراسماعیل صدقی‌آسا حسینی

میراسماعیل صدقی‌آسا حسینی، هنرمند و آهنگساز اهل یزد بود. او از شش‌سالگی و در شرایطی سخت، بدون توانایی دیدن و با مشکلات مالی، فراگیری موسیقی را در تهران شروع کرد. پشتوانه هنری او در نواختن ویولن، استاد حسینعلی وزیری‌تبار بود. میراسماعیل علاوه بر موسیقی، در زمینه حقوق نیز تحصیل کرد و سی سال پایانی زندگی خود را در آلمان گذراند. او از پیشگامان خلق سبک‌های تازه در موسیقی ایرانی به شمار می‌رفت و برای آشنایی با موسیقی محلی، به مناطق گوناگون ایران سفر کرد.

نورعلی برومند

نورعلی برومند، یک هنرمند موسیقی نابینا بود که در نواختن سازهای تار، سه‌تار، سنتور و تمبک مهارت داشت و در زمینه آواز نیز تخصص داشت. او از هفت سالگی نواختن تمبک را شروع کرد و وقتی سیزده ساله شد، نزد استاد درویش‌خان رفت تا تار یاد بگیرد. بعدها برای ادامه تحصیل به شهر برلین رفت و در آنجا نواختن پیانو را نیز آموخت. برومند که در آلمان مشغول تحصیل در رشته پزشکی بود، پس از مدتی بینایی خود را از دست داد؛ اما با این وجود، به آموزش و فعالیت در زمینه موسیقی ادامه داد. او در دانشکده هنرهای زیبای تهران و همچنین مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران به تدریس پرداخت. حتی یک بار با دعوت یک پژوهشگر آمریکایی موسیقی محلی، به دانشگاه ایلینوی رفت و در یک دوره کوتاه، موسیقی اصیل ایرانی را معرفی کرد. بخش‌هایی از ردیف‌های موسیقی ایرانی را نیز در آنجا ضبط کرد که امروزه در آرشیو دانشگاه ایلینوی نگهداری می‌شود.