آشنایی با سبک موسیقی لو فای

اگر به دنبال شناخت سبکهای تازه در موسیقی هستید، سبک لو فای یکی از گزینههایی است که این روزها علاقهمندان زیادی پیدا کرده است. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس میخواهیم شما را بیشتر با این سبک موسیقی آشنا کنیم. پیشنهاد میکنیم تا پایان این مطلب با ما همراه بمانید.
سبک موسیقی لو فای
این واژه مخفف عبارت Low Fidelity به معنای صدای غیردقیق و با کیفیت پایین است. معمولاً از آن برای توصیف دستگاههای پخش قدیمی که صدایی همراه با نویز، اعوجاج و کیفیت کم تولید میکنند، استفاده میشود.
به بیان دیگر، لو-فای یکی از سبکهای موسیقی است که زیرمجموعه سبک گلیچ محسوب میگردد.
این سبک تنها از دهه ۱۹۹۰ به عنوان یک گونه موسیقایی محبوب شناخته شد؛ دورانی که گاهی به آن موسیقی خودساخته یا DIY نیز گفته میشد.
موسیقی لو-فای در سالهای اخیر (تقریباً از ۲۰۱۸ به بعد) محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در این سبک، معمولاً با ابزارهای الکترونیکی ساده و گاهی با استفاده از سازهای آکوستیک مانند:
پیانو،
گیتار،
ساکسیفون
آثاری خاص خلق میشوند که عمداً کیفیت پایینی دارند و این ویژگی، ذات سبک لو-فای است.
این سبک معمولاً بر بیتهای سازی بدون کلام و ریتمهای تکراری و آرام متمرکز است.
بیشتر قطعات آن برای پخش در پسزمینه و برای فعالیتهایی مانند تمرکز، مطالعه، آرامش و استراحت مناسب هستند.
شاخصه های سبک لو فای
موسیقی لو-فای ویژگیهای منحصر به فردی دارد که با کمک آنها میتوان این سبک را تشخیص داد.
نکته مهمی که باید درباره لو-فای بدانید این است که یک سبک فراگیر است و میتوان آن را با انواع مختلف موسیقی، از رپ و جاز گرفته تا هیپهاپ و دیگر ژانرها، ترکیب کرد.
بیشتر قطعههای لو-فای بدون کلام هستند و در آنها معمولاً آواز یا متن شنیده نمیشود.
یکی از واضحترین ویژگیهای موسیقی لو-فای، به ویژه در زیرشاخه هیپهاپ آن، تمپوی آرام و ضربآهنگ کند است.
ویژگی دیگر این سبک، استفاده از تعداد محدودی ساز در هر قطعه است.
اغلب میتوان سازهای رایج در موسیقی جاز مانند پیانو و درامز را در آثار لو-فای شنید.
به کارگیری صداهای محیطی، دیالوگها یا قطعات کوتاه خوانش صوتی نیز از مشخصههای مهم لو-فای است که برای افزایش تأثیرگذاری در قطعات استفاده میشوند.
استفاده از دیالوگهای فیلمها و سریالها، بخشهایی از سخنرانیهای انگیزشی، تکههای کوتاه آواز یا موارد مشابه در موسیقی لو-فای بسیار معمول است.
آثار پر تکرار سبک لوفای
در کارهای لوفی، اغلب صداهای معمولی و روزمرهای را میشنوید که در اطراف ما وجود دارند. مثلاً صدای وزش باد یا ریزش باران، آواز جیرجیرکها در تاریکی شب، یا شادی و بازی بچهها و صحبتهای آرامی که از دور میآید. حتی صداهایی مثل خندههای کوتاه، تایپ کردن، خش خش نوشتن روی کاغذ و مچاله کردن آن هم در آثارش شنیده میشود. گاهی هم صداهای مبهمی مثل برفک تلویزیون، نویز رادیو، غرش ترافیک خیابان، عبور قطار یا همهمهی یک جمعیت در پسزمینه به گوش میرسد. این صداهای آشنا بخشی از دنیای صوتی آثار او هستند.














































