بیوگرافی آنتونیو ویوالدی | کشیش موسیقیدان!
آنتونیو ویوالدی؛ آهنگساز مشهور دوران باروک
آنتونیو لوچیو ویوالدی از نوازندگان چیرهدست ویولن و آهنگسازان بزرگ سبک باروک به شمار میرود. آثار او روی موسیقیدانان نامداری مانند یوهان سباستین باخ تأثیر گذاشت. باخ هم در پاسخ، دست کم ده قطعه از ساختههای ویوالدی را برای سازهای گوناگون بازنویسی و اجرا کرد.
حتی آهنگسازان امروزی هم از ایدهها و نواهای ویوالدی الهام میگیرند و از کارهایش یاد میکنند. اگر شما هم کنجکاوید که این نابغه موسیقی در دوره باروک را بهتر بشناسید، پیشنهاد میکنیم ادامه این نوشته را دنبال کنید. برای خواندن زندگینامه دیگر بزرگان دنیای موسیقی نیز میتوانید به وبلاگ آرین لوتوس مراجعه کنید.
تولد، کودکی و جوانی آنتونیو ویوالدی
آنتونیو ویوالدی در چهارم مارس سال ۱۶۷۸ در ونیز متولد شد. پدرش، جووانی باتیستا، در ابتدا به حرفه آرایشگری مشغول بود، اما بعدتر به دنیای موسیقی روی آورد و نوازنده ویولن شد. او همچنین به عضویت انجمن موسیقیدانان سانتا چچیلیا درآمد. به نظر میرسد اولین استاد ویولن ویوالدی، رئیس همین انجمن، یعنی جُوانی لگرنتزی، بوده است.
ویوالدی نواختن ویولن را ابتدا با تاثیر از پدرش آغاز کرد، اما در پانزده سالگی تصمیم گرفت برای کشیش شدن آموزش ببیند. در سن بیست و پنج سالگی به طور رسمی به عنوان کشیش مشغول به کار شد و حتی به خاطر رنگ موهایش، او را “کشیش موقرمز” صدا میزدند. اما این شغل برای ویوالدی مدت زیادی دوام نیاورد. به دلیل یک بیماری تنفسی، او قادر نبود مراسم عشای ربانی —که یکی از آیینهای مقدس مسیحیت است— را به درستی انجام دهد، بنابراین از سمت خود به عنوان کشیش کنارهگیری کرد.
آغاز کار به عنوان مدرس ویولن
آنتونیو ویوالدی در سن ۲۴ سالگی، در اول دسامبر ۱۷۰۳، به عنوان معلم ویولن در پرورشگاهی به نام اوسپداله دلا پیتا مشغول به کار شد. این مرکز به پسران مهارتهای شغلی آموزش میداد و دختران در آنجا موسیقی یاد میگرفتند. ویوالدی قطعات زیادی از جمله کنسرتو و آثار مذهبی برای دانشآموزان این پرورشگاه ساخت. به لطف تلاشهای او، ارکستر این مرکز به محبوبیت زیادی دست یافت.
ویوالدی در این پرورشگاه موفقیتهای هنری چشمگیری داشت، اما در سال ۱۷۰۹ مدیران تصمیم گرفتند او را از کار برکنار کنند. یک سال بعد، آنها از این تصمیم پشیمان شدند و دوباره از او دعوت کردند تا به اوسپداله دلا پیتا برگردد.
پس از بازگشت، ویوالدی تا سال ۱۷۱۷ در آنجا ماند و در آخرین سال فعالیتش به عنوان مدیر بخش موسیقی خدمت کرد. از سال ۱۷۱۷ به بعد، فرصتهای شغلی تازهای برایش پیش آمد و پرورشگاه را ترک کرد؛ اما با این حال، هر ماه دو کنسرتو برای ارکستر پرورشگاه مینوشت و هرگاه در ونیز بود، پنج جلسه تمرین با ارکستر داشت.
معروفترین اثر آنتونیو ویوالدی؛ چهار فصل
آنتونیو ویوالدی قطعههای معروف زیادی ساخته است، اما بدون شک مشهورترین کار او در میان همه، قطعهی چهارفصل است. او این قطعه را زمانی خلق کرد که در دربار مانتوئا مشغول به کار بود. ویوالدی از سال ۱۷۱۶ به فکر ساختن چنین اثری افتاده بود، اما در نهایت بین سالهای ۱۷۱۸ تا ۱۷۲۰ آن را به پایان رساند. چهارفصل در واقع از چهار کنسرتوی جداگانه برای ویولن تشکیل شده است که هر کدام بیانگر یکی از فصلهای سال هستند. در این قطعه، او کوشیده تا با زبان موسیقی، صداهایی مانند آواز پرندگان، توفان و حتی زمزمهی حشرات را به تصویر بکشد.
سالهای آخر زندگی ویوالدی
در اوج موفقیتش، ویوالدی از افراد بسیار مهم اروپا مانند سفیر فرانسه و پادشاه اتریش، سفارش کار میگرفت. پادشاه اتریش حتی یک نشان طلای شوالیه به او داد و از او دعوت کرد تا به وین برود. ویوالدی نیز در سال ۱۷۳۰ با حمایت همین پادشاه، به همراه پدرش راهی شهرهای پراگ و وین شد.اما متأسفانه کمی پس از آنکه ویوالدی به وین رفت، پادشاه اتریش، چارلز ششم، درگذشت. این اتفاق باعث شد ویوالدی در آن سرزمین غریب، تنها و بیپشتیبان بماند. مرگ پادشاه و همچنین تغییر سلیقه مردم در موسیقی، باعث شد زندگی برای ویوالدی سخت شود و سالهای آخر عمرش را در فقر و تنگدستی سپری کند. سرانجام، آنتونیو ویوالدی در سال ۱۷۴۱ به دلیل یک عفونت داخلی از دنیا رفت.
