بیوگرافی فضل الله توکل

فضل الله توکل را بیشتر مردم به عنوان نوازنده چیرهدست سنتور می‌شناسند؛ اما او علاوه بر این، در نواختن ویولن، خوانندگی، ساختن آهنگ و سرودن ترانه نیز توانمند است. اگر علاقه‌مندید با زندگی این هنرمند برجسته بیشتر آشنا شوید، در ادامه این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس همراه ما باشید.

تولد و کودکی فضل الله توکل

فضل الله توکل در چهاردهمین روز آبان ماه سال ۱۳۲۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش در ارتش خدمت می‌کرد و مادرش دبیر ریاضی و زبان فرانسه بود. با این حال، فضای خانه آن‌ها سرشار از عشق به موسیقی بود. از همان سال‌های کودکی، هنرمندان نامداری مانند علی تجویدی، حسین یاحقی، مرتضی محجوبی و مهدی خالدی به خانه آنان رفت‌وآمد داشتند. همچنین رهی معیری که پسرعمه‌ی مادرش بود، معمولاً به دیدن آنان می‌آمد. در چنین فضایی طبیعی بود که فضل الله نیز به موسیقی علاقه پیدا کند. او در شش‌سالگی نزد حسین تهرانی آموزش تنبک را شروع کرد. دو سال بعد، وقتی هشت سال داشت، نواختن سنتور را نزد استاد خائفی آموخت. وقتی پدرش به دلیل مأموریت به شیراز نقل مکان کرد، فضل الله در آن شهر نیز آموزش‌های خود را نزد بهادر نوذری ادامه داد. پس از مدتی، برای یادگیری ردیف‌های موسیقی به کلاس علی تجویدی رفت و تا دوازده‌سالگی شاگرد او باقی ماند.

تحصیلات

او تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ای در ایران به پایان رساند. برای ادامه تحصیل، دبیرستان را در مدارس پهلوی و مروی گذراند و سرانجام در سال ۱۳۳۹ موفق به دریافت دیپلم در رشته طبیعی شد. پس از آن، برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و توانست مدرک فوق‌لیسانس خود در رشته اقتصاد را از دانشگاه مشهور کمبریج بگیرد.

فضل الله توکلی در رادیو

در سال ۱۳۳۵، فضل الله توکلی با دعوت علی تجویدی، به عضویت ارکستر شماره ۲ رادیو درآمد. یک سال بعد، او به ارکستر شماره ۳ رادیو، که زیر نظر پرویز یاحقی اداره می‌شد، پیوست. در سال ۱۳۳۷، داوود پیرنیا از او دعوت کرد تا در برنامه گل‌ها حضور پیدا کند. او در این برنامه آثاری مانند «گل‌های صحرایی شماره ۵» و «برگ سبز شماره ۶۵» را به صورت تکنوازی اجرا کرد.

پس از انقلاب، او دیگر با رادیو همکاری نکرد؛ اما این همکاری در سال ۱۳۷۲ دوباره از سر گرفته شد. بعدها او به همراه اسدالله ملک، گروهی به نام همنوازان را در صدا و سیما تشکیل داد.

آهنگسازی

فضل الله توکلی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۴۵ با ساختن آهنگ «قهر و ناز» برای اکبر گلپایگانی آغاز کرد. پس از آن، در سال ۱۳۷۲، همزمان با شروع دوبارهٔ همکاری با رادیو، بار دیگر با اکبر گلپایگانی همکاری کرد و دو قطعه به نام‌های «عشق» و «آهسته آهسته» برای او خلق نمود.
در سال ۱۳۷۴، یک آلبوم کامل با عنوان «آوازه‌خوان» منتشر کرد که شامل هشت قطعه بود و تمامی ترانه‌ها و آهنگ‌های آن را خودش ساخته بود.
چهار سال بعد، در سال ۱۳۷۸، دو آلبوم دیگر به نام‌های «مست عشق» و «عقیق» برای اکبر گلپایگانی ساخت. همچنین در همین سال، همکاری با علیرضا افتخاری را شروع کرد و آهنگ‌های آلبوم‌های «نسیما»، «غم زمانه» و «خاطرات جوانی» را برای او ساخت.