بیوگرافی نوین افروز | اولین کنسرت پیانو بعد از انقلاب!

آیا می‌دانید نخستین هنرمندی که پس از انقلاب، کنسرتی در تالار وحدت اجرا کرد چه کسی بود؟
نام او نوین افروز است.
او نوازنده چیره‌دست پیانو، موسیقیدان، شاعر و نقاش توانمند ایرانی به شمار می‌رود.
سرگذشت این بانوی هنرمند می‌تواند برای همه علاقه‌مندان به هنر، الهام‌بخش و آموزنده باشد.
حتی مستندهایی نیز درباره زندگی او ساخته شده که یکی از آن‌ها «نت‌های شاعر نقاش» نام دارد.
ما هم در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، می‌خواهیم به طور خلاصه، نگاهی به زندگی نوین افروز بیندازیم.
اگر به مطالعه زندگی‌نامه هنرمندان و بزرگان موسیقی علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنیم سری هم به دیگر مطالب وبلاگ ما بزنید.

تولد و کودکی نوین افروز

نوین افروز در دهم شهریور سال ۱۳۲۰ در تهران به دنیا آمد. وقتی تنها چهار یا پنج سال داشت، به همراه پدر، مادر و برادرش به شهر استانبول نقل مکان کردند. در آنجا، پدر و مادرش او و برادرش را در یک مدرسه‌ی فرانسوی ثبت نام کردند که محیط آموزشی بسیار جدی و سخت‌گیری داشت. پس از گذشت چند سال، خانواده‌ی او دوباره سفر کردند و این بار به ایتالیا رفتند. نوین افروز در شهر میلان نیز در یک مدرسه‌ی فرانسوی مشغول به تحصیل شد و معلمش به او پیشنهاد کرد که در کنسرواتوار میلان نام‌نویسی کند. در کنسرواتوار میلان، او با افرادی هم‌کلاس بود که بعدها به استادان بزرگ و نامدار موسیقی در جهان تبدیل شدند؛ به عنوان نمونه، یکی از هم‌دوره‌های او کلادیو آبادو بود!

آغاز مسیر حرفه‌ای

بانو افروز پس از چند سال تحصیل در کنسرواتوار میلان، با نمره‌های عالی فارغ‌التحصیل شد. به همین دلیل، رئیس کنسرواتوار از او دعوت کرد تا در یک سالن تئاتر برنامه اجرا کند. جالب اینجاست که نام آن سالن، دقیقاً مشابه نام خود این هنرمند، یعنی «نوین» بود. او در این دوره همچنان به یادگیری موسیقی ادامه می‌داد و در فصل تابستان نزد پیانیست سرشناس ایتالیایی، مایکل آنجلی، آموزش می‌دید.

پس از آن، نوین افروز به سوئیس رفت و در کنسرواتوار ژنو ثبت‌نام کرد تا تحصیلات عالی خود را تکمیل کند. دانش‌آموختگان این مرکز هنری می‌توانستند پس از پایان دوره، وارد عرصه‌های بین‌المللی هنر و فرهنگ شوند. او در ژنو همچنین نزد پروفسور هیلد براند، فلسفه موسیقی را فراگرفت.

پس از اتمام تحصیلات، بانو افروز برای نخستین اجرای مستقل خود به سالن مشهور ویگمور هال لندن دعوت شد. در آن زمان، این سالن میزبان منتقدان و روزنامه‌های بسیاری بود و اجرا در آنجا می‌تواند یک هنرمند را به اوج برساند یا مسیر حرفه‌ای او را با مشکل مواجه کند. خوشبختانه نوین افروز این آزمون بزرگ را با موفقیت پشت سر گذاشت و روزنامه‌های معتبری مانند تایمز و دیلی تلگراف از اجرای او تمجید کردند.

از آن به بعد، او در کشورهای مختلف جهان کنسرت برگزار کرد. برای نمونه، او نخستین هنرمندی بود که پس از انقلاب فرهنگی چین در آن کشور برنامه اجرا کرد. جالب است بدانید که همسر نخست‌وزیر چین شخصاً از او دعوت کرد و او کنسرتو شماره دو چایکوفسکی را با ارکسترهای پکن و شانگهای نواخت. سپس به روسیه سفر کرد و در شهرهای مختلف، هم به صورت تکنوازی و هم با همراهی ارکستر به اجرا پرداخت. او حتی به کشورهای شرق آسیا نیز سفر کرد و تحت تأثیر موسیقی محلی آن منطقه، قطعه‌ای به نام «رقص ترکمن» خلق کرد.

پس از این سفرهای هنری گسترده، نوین افروز بعد از انقلاب به ایران بازگشت. او اولین هنرمندی بود که پس از انقلاب در تالار وحدت روی صحنه رفت و کنسرت اجرا کرد. در آن دوران، جوانان علاقه‌مند به موسیقی فرصت زیادی برای شنیدن موسیقی زنده نداشتند و او با برگزاری کنسرت و نیز تدریس که تا امروز ادامه دارد، پاسخگوی این نیاز هنری آنان شد.

جوایز و افتخارات نوین افروز

جایزه صلح آلبرت اینشتین

مدال طلایی سنت ولنتاین

جایزه بهترین فعالیت‌های فرهنگی زنان از سازمان ملل متحد

تقدیر در مراسم «شب نوین افروز» در سال ۱۳۹۴

دریافت نشان شوالیه از ایتالیا در سال ۱۳۹۵

لوح هنری از شهر سان فرانسیسکو با نام اسیزی (۱۹۸۲)

جایزه و مدال سنت ولنتاین طلایی در شهر تِرنی ایتالیا (۱۹۸۲)

جایزه اسپولتو در ایتالیا (۱۹۸۴)

دریافت دکترای افتخاری در رشته‌های موسیقی و ادبیات از دانشگاه جهانی آریزونا (۱۹۸۴)

جایزه ایتالیا برای موسیقی در شهر رم (۱۹۸۶)

جایزه شیر طلایی و لوح تقدیر لئونه دُورو در رم (۱۹۸۶)

جایزه و مدال هنر برای صلح در شهر سان فرانسیسکو آمریکا (۱۹۸۶)

لوح هنری از شهر ونیز (۱۹۸۷)

مدال برتری هنری از UPLI در سان فرانسیسکو آمریکا (۱۹۸۸)

جایزه لورِنزُ دِ مدیچی از آکادمی مدیچی در فلورانس ایتالیا (۱۹۸۹)

جایزه اروپا از آکادمی مدیچی (۱۹۹۰)

لوح تقدیر میکلونی برای فعالیت‌های هنری بین‌المللی در شهر لااسپتزیا ایتالیا (۱۹۹۷)

مدال و لوح سفیر هنر از AEI در سان فرانسیسکو (۱۹۹۷)

مدال و لوح هنری پُل هریس از بنیاد بین‌المللی روتاری (۲۰۰۰)

لوح هنری جایزه کتاب «گل‌های صلح» از سان فرانسیسکو (۲۰۱۱)

مدال و نشان شوالیه از رئیس‌جمهور ایتالیا در رم (۲۰۱۴)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن