تفاوت های گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک

گیتار یکی از سازهای دوست‌داشتنی و پرکاربرد است که در سبک‌های گوناگون موسیقی نواخته می‌شود. این ساز در مدل‌های مختلفی ساخته می‌شود و همین تنوع، باعث می‌شود بتوان از آن در موقعیت‌های متنوعی استفاده کرد. گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک دو نمونه از این مدل‌ها هستند. در ادامه در وبلاگ آرین لوتوس، به تفاوت‌های این دو نوع گیتار خواهیم پرداخت.

آشنایی با گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک

ساز گیتار کلاسیک (classic guitar  ) :

یکی از پرطرفدارترین گونه‌های گیتار در کشور ما، گیتار کلاسیک است. این ساز معمولاً دارای شش سیم است که سه تای آن از جنس نایلون و سه تای دیگر از جنس ابریشم روکش‌دار با فلز می‌باشد.
صدای این گیتار در مقایسه با دیگر انواع گیتار، ملایم‌تر و ظریف‌تر است و به خاطر جنس سیم‌های آن، نواختنش برای نوازنده آسان‌تر است.
با گیتار کلاسیک می‌توانید آهنگ‌های سبک و گوش‌نواز اجرا کنید. در این سبک، نواختن ملودی‌های زیبا و همچنین تکنیک‌های آرپژ اهمیت بسیار دارد. از همین رو، گیتار کلاسیک اغلب به عنوان سازی مستقل و تک‌نواز نیز شناخته می‌شود.

گیتار آکوستیک ( Acoustic guitar ) :

این ساز برای تقویت صدا به بدنه خود متکی است و هیچ تقویت کننده خارجی ندارد. صدای سیم‌ها درون کاسه توخالی و چوبی آن تشدید و قوی‌تر می‌شود.
سیم‌های گیتار آکوستیک از جنس فلز هستند و کاسه صدای آن نیز بزرگ‌تر است. این نوع گیتار معمولاً در سبک‌های موسیقی راک، کانتری و بلوز نواخته می‌شود.
گیتار آکوستیک نسبت به انواع دیگر، تنوع اجرایی بیشتری دارد و می‌توان با آن سبک‌های مختلفی را نواخت، به همین دلیل به آن ساز همه‌کاره نیز گفته می‌شود. در واقع این قابلیت گسترده، به دلیل وجود سیم‌های استیل در این ساز است.
دسته گیتار آکوستیک باریک‌تر است و تکنیک‌هایی که با گیتار کلاسیک قابل اجرا نیستند، به راحتی با این ساز قابل انجام هستند.

تفاوت های گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک

شناخت تفاوت ها:

در ابتدا ممکن است گیتار آکوستیک و کلاسیک شبیه هم دیده شوند، ولی در واقع در نحوه تولید صدا و شکل ساخت با هم تفاوت‌های واضحی دارند.

بدنه

گیتارهای کلاسیک از نظر شکل بدنه با گیتارهای آکوستیک تفاوت زیادی دارند. معمولاً اندازه بدنه گیتار کلاسیک کوچکتر است و فرورفتگی دو طرف آن که به «کمر» معروف است، باریکتر طراحی شده. به همین دلیل، نواختن این نوع گیتار در حالت نشسته راحت‌تر است.

در مقابل، بیشتر گیتارهای آکوستیک دارای بدنه‌ای بزرگ‌تر به نام «دردنات» هستند. این طراحی باعث می‌شود صدای بیس قوی‌تر و پرحجم‌تری تولید کنند.

همچنین در برخی از گیتارهای آکوستیک، قسمت بالایی بدنه به گونه‌ای ساخته شده که دسترسی نوازنده به فرت‌های پایینی را آسان می‌کند. این ویژگی که به آن «کات‌اوی» گفته می‌شود، در گیتارهای کلاسیک کمتر دیده می‌شود.

صفحه انگشت گذاری ( فرت برد )

در گیتار کلاسیک، بخشی که انگشت‌ها روی آن قرار می‌گیرد، نسبت به گیتار آکوستیک پهن‌تر است. این ویژگی باعث می‌شود هنگام نواختن، اشتباهات کمتری رخ دهد. با این حال، بعضی افراد معتقدند همین پهن‌بودن، ممکن است سرعت حرکت دست نوازنده به ویژه هنگام جابجایی در طول دسته‌ی گیتار را کمی کاهش دهد.

جنس سیم

گیتار کلاسیک را با نام گیتار نایلون نیز می‌شناسند. این نام‌گذاری به دلیل استفاده از سیم‌های نایلونی در این ساز است. در مقایسه، گیتارهای آکوستیک معمولاً از سیم‌های فلزی یا استیل بهره می‌برند.

صدای سیم‌های نایلون و استیل با یکدیگر کاملاً فرق دارد و حتی هنگام نواختن، حس متفاوتی به نوازنده و شنونده می‌دهند. سیم‌های نایلون صدایی نرم و گرم تولید می‌کنند، در حالی که سیم‌های استیل معمولاً صدایی شفاف و پرطنین دارند.

یکی از علت‌های محبوبیت گیتار کلاسیک میان نوآموزان، سیم‌های نایلونی آن است. این سیم‌ها ضخیم‌تر هستند و فشار کمتری به نوازنده وارد می‌کنند. برعکس، سیم‌های گیتار آکوستیک اغلب از جنس نیکل یا برنز ساخته می‌شوند، فلزی و نازک هستند و به همین خاطر هنگام نواختن، کمی بیشتر به انگشتان دست فشار می‌آورند.

صدای گیتار

با توجه به جنس سیم‌ها و ساختار بدنه، هر نوع گیتار صدای مخصوص به خود را تولید می‌کند. به این ترتیب، اگر به موسیقی پاپ ایرانی یا سبک‌هایی مانند جسی کینگ و همچنین گیتار فلامینگو و اسپانیایی علاقه‌مند هستید، مناسب‌ترین انتخاب برای شما گیتار کلاسیک خواهد بود.
در مقابل، تعداد زیادی از آهنگ‌های راک آمریکایی، پاپ و اروپایی با گیتارهای آکوستیک نواخته می‌شوند.