تفاوت پوست طبیعی و مصنوعی در ساخت دف
دف یک ساز کوبهای و به شکل دایره است. این ساز از یک لایه پوست ساخته میشود که میتواند از جنس پوست طبیعی یا پوست مصنوعی باشد. هر یک از این دو نوع پوست، ویژگیها و مزایای خاص خود را دارند. در ادامه این مطلب از وبلاگ آرین لوتوس، با تفاوتهای پوست طبیعی و مصنوعی در ساخت دف آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید.
دف
پیش از آنکه اسلام به ایران بیاید، ساز دف در این سرزمین نواخته میشد. پس از آمدن اسلام، صدای دف برای مدتها تنها در خانقاهها شنیده میشد و مانند یک آواز آرامشبخش برای درویشان بود. اما در زمانهٔ ما، به لطف استادانی مانند محمدرضا لطفی و بیژن کامکار، بار دیگر نوای این ساز در سراسر ایران پیچید و به سازی محبوب میان مردم تبدیل شد.
دفها از نظر شکل ظاهری به هفت گروه تقسیم میشوند: دف مربعی، دف مستطیلی، دف گرد با حلقه، دف گرد با زنگوله، دایره زنگی، دف دوطرفه، دف بدون پوست همراه با زنگ.
ساختمان دف چگونه است؟
بهترین نوع دف، آنهایی هستند که در فصل بهار و با استفاده از پوست حیوانات ساخته میشوند. بدنهٔ این ساز معمولاً از جنس چوب است و روی آن را با پوست حیوان یا گاهی پلاستیک میپوشانند و با کمک گلمیخها آن را محکم میکنند. دف به طور کلی از چهار قسمت اصلی تشکیل شده است: کلاف، پوست، حلقهها و گلمیخها. این بخشها در کنار هم، سازی به این زیبایی و خوشصدایی را به وجود میآورند.
پوست طبیعی و پوست مصنوعی که در ساخت دف به کار میروند، از نظر جنس، دوام و ظاهر با هم تفاوت زیادی دارند.
پوست طبیعی از hide حیوانات مانند گاو، گوسفند یا بز به دست میآید. این نوع پوست بسیار بادوام و محکم است و با گذشت زمان و استفاده، زیبایی و جلوهی آن بیشتر میشود. رنگ و بافت آن نیز طبیعی و منحصر به فرد است. البته قیمت آن بالاتر است.
در مقابل، پوست مصنوعی یا synthetic از مواد شیمیایی مانند پلاستیک ساخته میشود. این نوع پوست سبکتر است و در برابر رطوبت و برخی مواد شیمیایی مقاومت بهتری دارد. اما استحکام و ماندگاری پوست طبیعی را ندارد و ممکن است پس از مدتی دچار خراش یا پوسیدگی شود. از طرفی، قیمت آن مقرون به صرفهتر است.
در نتیجه، انتخاب بین این دو به بودجه، سلیقه و میزان استفاده شما بستگی دارد.
تفاوت پوست طبیعی و مصنوعی در ساخت دف
در ساخت ساز دف، پوست اهمیت بسیار زیادی دارد. استفاده از پوست مصنوعی برای ساختن این ساز، مزایای مختلفی دارد که عبارتند از:
ضخامت پوست در تمام سطح آن یکسان است.
ساز برای مدت طولانی کوک میماند.
جنس و میزان کشش پوست در همه جای آن یکنواخت است.
این پوست، رطوبت هوا را به خود جذب نمیکند و در نتیجه شکل و حالت آن تغییر نمیکند.
هیچ بوی بدی ندارد.
میکروبها و باکتریها نمیتوانند آن را از بین ببرند.
کیفیت پوست با گذشت زمان کاهش نمییابد و در نتیجه ارزش ساز حفظ میشود.
به دلیل کشش یکنواخت پوست، چوب ساز کمانه نمیشود و تاب برنمیدارد.
در زمان نواختن، کوک ساز تغییر نمیکند.
هنگام ساخت دف با پوست طبیعی، معمولاً از پوست حیواناتی مثل گوسفند، بز، آهو و میش استفاده میشود. در این روش، پوستی که قبلاً استفاده شده و کهنه باشد، گزینه بهتری است. برای تشخیص کهنه بودن پوست، میتوانید کمی آب روی آن بریزید؛ اگر بوی نامطبوعی نداد، یعنی پوست کهنه است. همچنین باید دقت کنید که پوست در تمام قسمتها یکدست و یکسان باشد. برای آمادهسازی پوست، از موادی مانند آهک که در دباغی چرم کاربرد دارد، نباید استفاده شود. گرم کردن بیش از حد پوست دف خطرناک است و ممکن است باعث پاره شدن یا آسیب دیدن آن شود. در پایان لازم به یادآوری است که هرگز برای گرم کردن دف، آن را مستقیماً روی آتش نگذارید و به جای آن از نور خورشید یا تشک برقی استفاده کنید.
