جیمی هندریکس، بهترین نوازنده‌ی تاریخ

جیمی هندریکس در مدت زمان کوتاهی که زندگی کرد، به عنوان برترین نوازنده در تمام دوران شناخته شد. با این حال، فراز و نشیب‌های زندگی او مجال خلق آثار بیشتری را از وی گرفت. در ادامه این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، با سرگذشت این نوازنده بی‌نظیر تاریخ آشنا خواهید شد.

جیمی هندریکس، بهترین نوازنده‌ی تاریخ

جیمی هندریکس، با نام کامل جیمز مارشال هندریکس، یک گیتاریست، خواننده و ترانه‌سرای آمریکایی بود. او در ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ در سیاتل به دنیا آمد.
هندریکس عاشق موسیقی بلوز و راک بود و با حمایت پدرش، نواختن گیتار را خودش یاد گرفت. دوران کودکی آسانی نداشت و گاهی مجبور بود از برخی اعضای خانواده مراقبت کند.
او تأثیر شگرفی بر موسیقی راک گذاشت. هندریکس به تنهایی گیتار زدن را فرا گرفت و ساز اصلی‌اش معمولاً یک گیتار فندر استرتوکستر بود. مسیر شهرت او ابتدا در انگلستان و سپس در سراسر جهان، پس از اجرای خیره‌کننده‌اش در جشنواره پاپ مونتری در سال ۱۹۶۷ آغاز شد.
مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳، در فهرست ۱۰۰ گیتاریست برتر تاریخ، جیمی هندریکس را در صدر قرار داد.
وقتی هندریکس تنها ۱۶ سال داشت، پدرش اولین گیتار آکوستیکش را به او هدیه داد. یک سال بعد، او اولین گیتار الکتریک خود، یک سوپرو اُزارک را خرید، اما چون چپ‌دست بود و در آن زمان گیتار مخصوص چپ‌دست‌ها وجود نداشت، مجبور بود آن را وارونه بنوازد.
مدتی بعد، او شروع به همکاری با گروه خود به نام “راکینگ کینگز” کرد. در سال ۱۹۵۹ از دبیرستان اخراج شد و در کنار ادامه مسیر موسیقی، تجربه‌های نو و جسورانه‌ای در عرصه موسیقی خلق کرد.

جیمی هندریکس، نوازنده‌ای که بسیاری او را بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین گیتاریست در تمام دوران می‌دانند. هنر او در نواختن گیتار الکتریک، مرزهای موسیقی را جابه‌جا کرد و الهام‌بخش نسل‌های زیادی از موزیسین‌ها شد.

فعالیت های هنری 

در دهه شصت میلادی، او برای خوانندگانی مانند تینا ترنر و لیتل ریچارد گیتار می‌نواخت. تا این که در سال ۱۹۶۴ تصمیم گرفت گروه خودش را تشکیل دهد.
نام این گروه “جیمی جیمز اند بلو فلیمز” بود.
به جز ترانه‌ی My Diary که با همکاری آرتور لی ساخته شد، بقیه کارهای هندریکس در آن دوران تنها حاصل ذهن خلاق خودش بود. او در کافه‌ها و کلوب‌های شبانه برنامه اجرا می‌کرد تا اینکه توجه یک شرکت موسیقی را جلب کرد.
آن شرکت از هندریکس – که هنوز با نام جیمی جیمز شناخته می‌شد – خواست تا به همراه میچ میچل (نوازنده درام) و نوئل ردینگ (نوازنده گیتار باس) یک گروه موسیقی جدید راه بیندازد. هندریکس نیز در این گروه به عنوان خواننده، آهنگساز، ترانه‌سرا و نوازنده فعالیت می‌کرد. درست در همین زمان بود که او نامش را از جیمی جیمز به جیمی هندریکس تغییر داد.

ترانه‌های خلسه‌آور

او در سال ۱۹۶۶ با ترانه‌های گیرا و جادویی مانند «آهای جو» و «گرد ارغوانی» و نیز یک اجرای زنده خارق‌العاده، به ستاره‌ای بزرگ در دنیای راک تبدیل شد.
اولین ترانه او به نام «Hey Joe» از پرفروش‌ترین قطعات سال ۱۹۶۷ شد. این موفقیت، آلبوم «Are You Experienced» را به همراه آورد که هم از نظر فروش و هم از دید منتقدان بسیار موفق بود و نام او را به عنوان یک هنرمند پیشرو و خلاق بر سر زبان‌ها انداخت.
در یکی از کنسرت‌های زنده‌اش پس از انتشار این آلبوم، هندریکس گیتار خود را روی صحنه آتش زد. این حرکت غیرمعمول و عجیب، هم شهرت و هم انتقادات زیادی برایش به ارمغان آورد.
یک سال بعد، سبک بی‌نظیر و خاص او در دو آلبوم دیگر شکوفا شد: «Axis: Bold as Love» و «Electric Ladyland». این دو آلبوم امروزه اغلب به عنوان برترین و اثرگذارترین آلبوم‌های راک در تاریخ موسیقی شناخته می‌شوند.
اما دوران اوج و موفقیت هندریکس بسیار کوتاه بود. او به همراه درامر گروه به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد و همین موضوع باعث از هم پاشیدن گروه شد.
در دهه ۱۹۷۰ ارزش واقعی کار هنری او آشکار شد و به همین خاطر برنامه‌ها و کنسرت‌های زیادی برای بزرگداشت او برگزار گردید. هندریکس با وجود شخصیت نامتعارف و رفتارهای غیرمرسوم، به عنوان نوآورترین گیتاریست تاریخ موسیقی شناخته می‌شود.
او قصد داشت آلبومی با عنوان «First Rays of the New Rising Sun» را ضبط کند. چند ترانه از این آلبوم نیز ضبط شد، اما ادامه کار به دلیل تورها و کنسرت‌های پیاپی او به تعویق افتاد تا اینکه با مرگ ناگهانی هندریکس، این پروژه ناتمام ماند.

مرگ جیمی هندریکس (Jimi Hendrix)

جیمی هندریکس در هجدهم سپتامبر سال ۱۹۷۰ وقتی فقط ۲۷ سال داشت، در لندن چشم از جهان فروبست. دلیل مرگ او هنوز هم به طور کامل روشن نیست؛ مشخص نشده که آیا عمداً خودکشی کرده یا اینکه ترکیب خطرناک مشروبات الکلی زیاد (که او در یک مهمانی شبانه نوشیده بود) با قرص‌های خواب‌آور فراوان (که در همان شب مصرف کرده بود)، به طور تصادفی باعث مرگش شده است.

او تأثیری شگفت‌انگیز و بی‌نظیر بر موسیقی راک گذاشت و هنوز هم پس از این همه سال، یکی از برترین و بزرگترین گیتاریست‌های تاریخ جهان به شمار می‌آید.
یک روزنامه‌نگار در نشریه Berkeley Tribe نوشت:   Jimi Hendrix می‌توانست چیزهایی از گیتار الکتریک به ما نشان دهد که هیچکس قادر به انجام آن نبود، او یک نوازنده کامل بود.