آشنایی با انواع سیم های سنتور
سنتور یک ساز اصیل ایرانی است که میگویند ابونصر فارابی آن را ابداع کرده است. این ساز، مانند بربط، به مرور زمان به کشورهای دیگر راه یافت. تفاوت سنتور در ظاهر و نامهای گوناگونی است که در نقاط مختلف جهان برای آن به کار میرود. سنتور دارای سیمهای زیادی است که با زدن مضراب به صدا درمیآید. در این نوشته از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام، با انواع سیمهای سنتور آشنا خواهید شد. تا پایان این مطلب با ما همراه بمانید.
آشنایی با انواع سیم های سنتور
سنتور دارای تعداد زیادی سیم است که هر کدام وظیفه خاص خود را دارند. به طور کلی، این سیمها را میتوان در دو گروه اصلی دستهبندی کرد:
سیم های زرد
سیمهای زردرنگ از جنس برنج ساخته شدهاند و صداهای بم و کلفت ایجاد میکنند. این سیمها به صورت یکی در میان روی خرکهای سمت راست ساز نصب شدهاند.
سیم های سفید
سیمهای سفیدرنگ سنتور که از ترکیب فلز نیکل ساخته شدهاند، وظیفه تولید صداهای زیر و بلند را بر عهده دارند. این سیمها به صورت ردیفی روی خرکهای سمت چپ ساز قرار گرفتهاند.
در گذشته، حدود صد سال پیش، که سیمهای فلزی در دسترس نبود، سازندگان سنتور به جای سیم فلزی از رشتههای روده گوسفند برای ساخت سیم استفاده میکردند.
برای نواختن سنتور از دو چوب سبک و باریک به نام «مضراب» استفاده میشود. این چوبها در واقع پل ارتباطی بین دستان نوازنده و سیمهای سنتور هستند و نوازنده با ضربه زدن آنها بر روی سیمها، صدای ساز را به وجود میآورد.
۴ قسمت عمده تشکیل دهنده مضراب عبارتند از :
مضراب از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: سر، ساقه، حلقه و دم.
نوازنده انگشتان خود را به ترتیب مشخصی داخل حلقه مضراب میکند. سپس با چرخاندن مچ دست و استفاده از قسمت سر مضراب، به سیمها ضربه میزند. در گذشته، مضرابها فاقد نمد بودند، اما امروزه برای نرمتر و دلنشینتر شدن صدای سنتور، به قسمت پایین مضراب نمد اضافه میکنند.
