آشنایی با سازی به نام ابوا

سازهای بادی با دمیدن در آنها به صدا درمی‌آیند و انواع بسیار مختلفی دارند. هر کدام از این سازها به خاطر شکل و ساختمان مخصوصی که دارند، صدای منحصربه‌فردی ایجاد می‌کنند. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس قصد داریم ساز ابوا را به شما معرفی کنیم. بنابراین اگر تا به حال نام این ساز به گوشتان نخورده یا به سازهای بادی علاقه‌مند هستید، تا پایان این مطلب با ما بمانید.

ساز ابوا

اُبوا به معنای چوب بلند یا مرغوب است. این ساز از دسته سازهای بادی چوبی به شمار می‌رود که دو قمیش (نی کوچک) دارد و ممکن است از چوب یا مواد صنعتی ساخته شود. ابوا معمولاً در مجموعه‌های موسیقی کلاسیک غربی نواخته می‌شود. طول آن نزدیک به ۶۵ سانتی‌متر است و روی بدنه آن کلیدهای فلزی و سوراخ‌های مخروطی شکل دیده می‌شود. نوازنده با دمیدن در آن صدا ایجاد می‌کند. نت‌های این ساز با استفاده از «کلید سل» نوشته می‌شوند.

کوک ارکستر

یک ویژگی جالب ابوا این است که معمولاً قبل از شروع کنسرت، سایر سازهای ارکستر کوک خود را با این ساز هماهنگ می‌کنند. این کار به دلیل دقت و صدای دقیق ابوا انجام می‌شود.

همان‌طور که صدای نی برای ما ایرانی‌ها، حس و حالی عاطفی و طبیعت‌گرا دارد، ابوا هم برای مردم غرب چنین احساسی را زنده می‌کند. ابوا را معمولاً به رنگ سبز تشبیه می‌کنند و آن را سازی با حال‌وهوای روستایی می‌دانند. صدای آن، منظرهٔ دشت‌های سرسبز و چمنزارها را در ذهن تداعی می‌کند و نوعی تازگی و شادابی به شنونده می‌بخشد.

تاریخچه

ابوا برای اولین بار در پایان قرن هفدهم در فرانسه پدیدار شد. سازهای اولیه‌ای شبیه به ابوا از سازی قدیمی به نام شاوْم گرفته شده‌اند که در دوران قرون وسطی و رنسانس بسیار نواخته می‌شد.
برخی نیز معتقدند که ابوا ریشه در سرنای ایرانی دارد.
نوازندگی با ابوا در مقایسه با سایر سازهای بادی مانند فلوت و کلارینت دشوارتر است و به تمرین و تبحر زیادی نیاز دارد.
آهنگسازان بزرگی مانند یوهان سباستیان باخ، ولفگانگ آمادئوس موتسارت و ریچارد اشتراوس قطعات کنسرتو برای ابوا خلق کرده‌اند.

اولین نوانده تک نواز ابوا

یوسف لطیف نخستین موزیسینی بود که در سال ۱۹۶۳ در سبک جاز، قطعه‌ای تکنواز با ساز ابوا اجرا کرد. پس از او، این ساز به تدریج جای خود را در برخی از گروه‌های موسیقی جاز باز کرد و گاهی در این مجموعه‌ها شنیده می‌شود.