بهرام دهقانیار | از خونه مادر بزرگه تا قهوه تلخ
گاهی پیش میآید که با قطعات موسیقی زیادی از یک هنرمند آشنا هستیم و خاطرات زیادی با آهنگهایش داریم، اما حتی نام او را نمیدانیم و شناختی از او نداریم. بهرام دهقانیار یکی از این هنرمندان گمنام و بیحاشیه است که با این حال آثار ماندگار و زیبایی خلق کرده است.
بسیاری از ما آهنگهای کودکانهای که او ساخته را به خاطر داریم؛ آثاری مانند “خونه مادر بزرگه” و “زی زی گولو” که بخشی از خاطرات جمعی ما هستند.
اما فعالیتهای هنری دهقانیار فقط به موسیقی کودک محدود نمیشود. او برای مجموعههای تلویزیونی محبوبی مانند “قهوه تلخ”، “ویلای من”، “مرد هزار چهره”، “خانه سبز” و “پدر سالار” نیز آهنگ ساخته است. یکی از کارهای برجستهی او، نقش پیشگامانهاش در معرفی و استفاده از موسیقی الکترونیک در ایران است.
اگر به موسیقی علاقه دارید، قطعاً باید این هنرمند بااستعداد را بیشتر بشناسید. برای آشنایی با دیگر چهرههای برتر موسیقی ایران میتوانید به وبلاگ آرین لوتوس مراجعه کنید.
تولد، کودکی و جوانی بهرام دهقانیار
بهرام دهقانیار در شانزدهم تیرماه ۱۳۴۴ در تهران متولد شد. او که کوچکترین عضو خانواده بود، از همان سنین کم به موسیقی علاقه نشان داد. نقطه شروع این علاقه، زمانی بود که برادرش یک ساز هدیه گرفت و بهرام نیز به آن جذب شد. پدر و مادرش استعداد و اشتیاق او را دیدند و وقتی ۹ سال داشت، برایش یک پیانو یاماها خریدند. این پیانو هنوز هم نزد او به عنوان یک یادگاری باارزش نگهداری میشود.
بهرام دهقانیار از همان سالهای کودکی نزد استادانی همچون مهران روحانی، اسماعیل دیبا، آقای دودانگه و مهرک صفائیه آموزش دید. این اساتید به او مبانی موسیقی، نواختن پیانو و ردیفنوازی را آموختند. پس از پایان دوره سربازی و دانشگاه، تصمیم گرفت تحصیلات موسیقی را ادامه دهد. به گفته خودش، در آن زمان فضای موسیقی در ایران از برنامهریزی منسجمی برخوردار نبود؛ به همین دلیل تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به خارج از کشور برود. در سال ۱۳۶۸ به آلمان رفت و در «کنسرواتور موتزارت فرانکفورت» در رشتههای پیانو و آهنگسازی مشغول تحصیل شد. پنج سال بعد، در سال ۱۳۷۳، تحصیلات خود را به پایان رساند.
ساخت آهنگ خونه مادر بزرگه به عنوان اولین کار
بهرام دهقانیار سه سال پیش از اینکه کشور را ترک کند، آهنگی ساخت که حتی پس از ۳۷ سال هنوز هم مردم آن را آرام زیر لب زمزمه میکنند. این قطعه، اولین کار رسمی و حرفهای او برای مجموعهٔ عروسکی «خونه مادربزرگه» بود. شاید برایتان جالب باشد که او در زمان ساختن این آهنگ تنها ۲۲ سال داشت و هیچ سابقهای در زمینهٔ موسیقی کودک نداشت.
به گفتهٔ خودش، وقتی پیشنهاد ساخت موسیقی برای «خونه مادربزرگه» به او داده شد، اول تردید داشت که آیا بتواند از عهدهٔ آن بربیاید. در آن زمان بابک بیات، آهنگساز نامی، همسایهاش بود. بهرام برای راهنمایی نزد او رفت و بابک بیات او را تشویق کرد که این فرصت را بپذیرد و قول داد در صورت نیاز به او کمک کند.
با همین دلگرمی و تکیه بر دانش خودش، دهقانیار کار روی آهنگ را شروع کرد. هدف اصلی او سادگی و روانی ملودی بود تا بچهها به راحتی بتوانند آن را به خاطر بسپارند. همچنین سعی کرد فضایی شاد و فانتزی خلق کند تا برای کودکان جذاب باشد. مرضیه برومند، کارگردان مجموعه، نیز در تمام مراحل ساخت آهنگ حضور داشت و نظراتش را بیان میکرد.
همهٔ این عوامل دست به دست هم دادند تا اولین کار حرفهای بهرام دهقانیار با موفقیت زیادی روبرو شود. این همکاری بعدها با مجموعهٔ عروسکی «زیزی گولو» نیز ادامه یافت. جالب است بدانید که دهقانیار در زمینههای مختلف موسیقی فعالیت کرده، اما معتقد است ساخت موسیقی برای کودکان سختترین کار بوده است.
بهرام دهقانیار و آهنگسازی سریال
کارهای درخشان بهرام دهقانیار فقط در زمینه موسیقی کودک نیست؛ او در ساخت موسیقی برای سریالها نیز موفقیتهای چشمگیری داشته است. در فاصله سالهای ۷۲ تا ۷۳، او موسیقی مجموعههای تلویزیونی مانند «پدرسالار»، «خانه سبز» و «همسران» را خلق کرد. در بیشتر آثارش، از جمله موسیقی سریال همسران، از صداهای الکترونیکی بهره برد. در آن دوره تعداد افرادی که با این نوع صداها آشنا بودند و از آن استفاده میکردند بسیار کم بود. این خلاقیت باعث شد نام او در میان «پیشگامان موسیقی الکترونیک ایران» قرار گیرد.
از دیگر آثار او در حوزه موسیقی سریال، میتوان به کارهایش برای مجموعههای طنز مهران مدیری اشاره کرد. آشنایی این دو هنرمند در سال ۱۳۸۴ و با معرفی سیامک انصاری اتفاق افتاد. دهقانیار ابتدا موسیقی سریال «شبهای برره» را ساخت و پس از آن، برای آثار دیگر مهران مدیری همچون «مرد هزار چهره»، «قهوه تلخ»، «باغ مظفر» و «ویلای من» آهنگهای بهیادماندنی خلق کرد.
