دوئت در موسیقی چیست؟

در دنیای موسیقی، قطعه‌ها به شکل‌های گوناگونی اجرا می‌شوند؛ گاهی یک نفر به تنهایی می‌نوازد و گاهی چند نفر با هم. یکی از شناخته‌شده‌ترین و پرطرفدارترین نوع اجرا، “دوئت” نام دارد. ممکن است شما هم تا به حال این واژه را شنیده باشید، اما دقیقاً ندانید چه معنایی دارد. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، ابتدا به زبان ساده توضیح می‌دهیم که دوئت چیست و بعد نگاهی به تاریخچه و پیشینه آن خواهیم داشت.

دوئت در موسیقی به چه معناست؟

دوئت به قطعه‌ای موسیقایی گفته می‌شود که دو نفر آن را اجرا می‌کنند و هر دو به یک اندازه در اجرا نقش دارند. باید توجه داشت که دوئت با هارمونی فرق دارد؛ چون در دوئت، نوازندگان یا خوانندگان همزمان یک قطعه را اجرا نمی‌کنند، بلکه هر یک بخش جداگانه‌ای را در کنار دیگری می‌نوازند یا می‌خوانند. معمولاً وقتی صحبت از دوئت می‌شود، منظور نواختن دو پیانیست یا آواز دو خواننده است. نوعی از دوئت پیانو هم وجود دارد که دو نوازنده با هم روی یک ساز می‌نوازند که به آن «پیانو چهار دست» گفته می‌شود. اما اگر دو نوازنده با دو پیانوی جداگانه قطعه‌ای را اجرا کنند، آن قطعه «پیانو دو» (piano duo) نام دارد. اگر تعداد نوازندگان بیشتر از دو نفر باشد، نام اجرا تغییر می‌کند. در ادامه نام گروه‌های موسیقی با تعداد سه تا هفت نفر آورده شده است:

سه‌نوازی: تریو (Trio)
چهارنوازی: کوارتت (Quartet)
پنج‌نوازی: کوئینتت (Quintet)
شش‌نوازی: سکستت (Sextet)
هفت‌نوازی: سپتت (septet)

تاریخچه دوئت در موسیقی

در سال ۱۷۶۵، موتزارت که در آن زمان هنوز جوان بود، به همراه خواهرش ماریان در یک کنسرت در لندن دوئتی را اجرا کردند که خودش ساخته بود.
اگر به تاریخ موسیقی نگاه کنیم، ردپای دوئت را در دوره رنسانس هم می‌بینیم. در آن زمان، دوئت به عنوان یک ابزار آموزشی بین استاد و شاگرد رواج داشت و به آن “بیسینیوم” می‌گفتند.
علاوه بر این، اجرای آواز دونفره در اپرا هم سابقه طولانی دارد. حتی در اپراهای قدیمی مربوط به اوایل قرن شانزدهم مانند اپرای اورفئوس و تاج‌گذاری پوپیا نیز از دوئت استفاده شده است. در قرن هفدهم هم این نوع اجراهای دونفره در صحنه‌های کمدی یا غم‌انگیز اپرا، مانند صحنه‌های رویایی یا صحنه‌های انتقام، دیده می‌شد.