ساز گوژنگ ساز سنتی چین و آسیای شرقی
در سراسر جهان سازهایی وجود دارند که ویژه یک منطقه خاص هستند و از فرهنگ و تاریخ آن سرزمین ریشه گرفتهاند. در این بخش از وبلاگ آرین لوتوس، قصد داریم ساز سنتی چین به نام گوژنگ را به شما معرفی کنیم. از شما دعوت میکنیم تا پایان این نوشته همراه ما بمانید.
ساز گوژنگ ساز سنتی چین
در این نوشته به منطقه آسیای شرقی و کشور بزرگ چین میرویم. در آنجا یکی از سازهای قدیمی و بسیار معروف این سرزمین، توسط استادان موسیقی، در قالب مجموعهای از بهترین قطعات گردآوری و ارائه شده است.
ساز گوژنگ را میتوان سنتور چینی نامید. این ساز با پیشینهای ۲۵۰۰ ساله، از آلات موسیقی شناختهشده چین و نماد موسیقی این کشور به شمار میآید.
در زبان چینی، “گو” به معنای کهن و باستانی است و گوژنگ یعنی “ژنگِ باستانی”. صدای این ساز بسیار شبیه به ساز قانون است و معمولاً دارای ۱۸ سیم یا بیشتر، همراه با خرکهای متحرک میباشد. گوژنگ از جمله سازهای کهن و دلنشین جهان است با صدایی بسیار زیبا و خالص.
ویژگی های ساز گوژنگ
صدای این ساز، زیبایی فرهنگ چین و ژاپن را به گوش میرساند. گوژنگ سازی است که به ساز قانون در ایران شباهت دارد و گاهی به سادگی ژنگ نامیده میشود.
نواختن آن با مضراب انجام میشود و نوازنده باید مضرابها را به هر ده انگشت دو دستش متصل کند. این ساز از دسته سازهای زهی است و با زخمه زدن بر سیمهایش به صدا درمیآید. گوژنگ معمولاً ۱۸ یا ۲۱ سیم دارد و به همان تعداد نیز خرک یا پل متحرک در آن دیده میشود.
مضرابهای آن را دایمائو مینامند که بیشتر از پوسته و لاک نوعی لاکپشت ساخته میشوند. گوژنگ در واقع نیای بسیاری از سازهای زهی آسیایی از جمله کوتو به شمار میرود. توجه داشته باشید که این ساز را نباید با سازی دیگر به نام گوچین اشتباه گرفت؛ چرا که گوچین فاقد خرکهای متحرک است.
