معرفی ساز رکت

ساز رَکِت که به آن رگِت و سِروِلاس نیز می‌گویند، یک ساز بادی مربوط به دوره رنسانس است. این ساز بیشتر در سده‌های شانزدهم، هفدهم و هجدهم میلادی نواخته می‌شد. اگر دوست دارید با این ساز بیشتر آشنا شوید، در ادامه این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس همراه ما بمانید.

ساز رکت چیست؟

ساز رکت یک نوع ساز بادی است که با دو تیغه کوچک صدا تولید می‌کند. این ساز از حدود پایان سده شانزدهم شناخته شد و در اواخر سده هفدهم، به جای سازهایی مانند باسون مورد استفاده قرار گرفت. رکت در چهار اندازه اصلی ساخته می‌شود: سوپرانو، آلتو (یا تنور)، باس و باس بزرگ. هر چقدر که صدای رکت زیرتر باشد، اندازه آن نیز کوچک‌تر است؛ برای نمونه، رکت سوپرانو تنها ۴٫۵ اینچ طول دارد. با وجود اندازه کوچک، این ساز می‌تواند محدوده وسیعی از نتها را اجرا کند.

بدنه ساز رکت معمولاً از چوب تراشیده شده و به شکل استوانه است که در آن ۹ سوراخ پشت سر هم ایجاد شده است. البته در دوره باروک، مدل‌های ۱۰ سوراخه از آن نیز رواج داشت. در گذشته، جنس این ساز بیشتر از چوب یا حتی عاج فیل ساخته می‌شد.

نوازندگان این ساز معمولاً با دو چالش اصلی روبرو هستند: اول، طراحی مسیرهای چندگانه در ساز که باعث می‌شود روش قرارگیری انگشتان روی سوراخ‌ها غیرمعمول و پیچیده باشد. دوم، مشکل جمع شدن رطوبت در مسیرهای داخلی ساز که باید به طور مرتب تخلیه شود.

صدای ساز رکت

رکت صدایی بسیار لطیف، گیرا و پُردامنه دارد و معمولاً در کنار سازهای زهی به کار میرود. وقتی این ساز همراه با دیگر سازهای بادی یا زهی و یک هارپسیکورد نواخته میشود، آهنگِ فوق‌العاده زیبا و دلچسبی ایجاد میکند.

تاریخچه ساز رکت

ساز رکت توسط چه کسی اختراع شده، مشخص نیست. اولین بار نام این ساز در سال ۱۵۷۶ در نوشته‌های تاریخی منطقه ووتمبرگ آلمان و سپس در سال ۱۵۹۰ در فهرست اموال شهر گراتس اتریش دیده شده است. شواهد دیگری از وجود این ساز در نقاشی‌های قدیمی از گروه‌های موسیقی دربار مونیخ به دست آمده که در آن‌ها رکت در کنار سازهای دیگر نواخته می‌شود. یکی از افراد کلیدی که در بهتر شدن و تکامل این ساز نقش داشت، یوهان کریستوف دنر، سازنده ساز اهل آلمان بود.