مفهوم کاور در موسیقی

حتماً تا به حال کلمه “کاور” را در عنوان بعضی آهنگ‌ها دیده‌اید. اما معنی کاور چیست؟ همانطور که می‌دانید، کاور در زبان انگلیسی به معنی پوشش است. در واقع کاور یک نسخه جدید از اثر اصلی است که معمولاً توسط فرد یا گروه دیگری اجرا می‌شود. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، به طور کامل به کاربرد این واژه در دنیای موسیقی می‌پردازیم. پیشنهاد می‌کنیم برای درک بهتر، تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.

مفهوم کاور در موسیقی

در دنیای موسیقی، به بازخوانی یک آهنگ از پیش ساخته شده توسط هنرمند دیگر، «کاور» می‌گویند.
این نسخه جدید ممکن است در تنظیم، سرعت، گام یا سازهای به کار رفته با اثر اصلی تفاوت داشته باشد، اما ملودی پایه همان ملودی اولیه باقی می‌ماند. به این نوع آثار، «نسخه بازخوانی» یا «کاور» هم گفته می‌شود.

کاور کردن آهنگ‌ها در سراسر جهان بسیار رایج است. نه تنها خوانندگان و نوازندگان تازه‌کار، بلکه هنرمندان بزرگ و مشهور نیز گاهی آهنگ‌های قدیمی را دوباره اجرا و بازسازی می‌کنند.
به بیان دیگر، کاور نوعی تفسیر دوباره از آهنگ‌های موجود است.
همچنین می‌توان گفت کاور موسیقی، یعنی اجرا یا ضبط دوباره یک قطعه توسط کسی غیر از خواننده یا آهنگساز اصلی آن. به این ترتیب، به این اثر جدید «کاور» گفته می‌شود.

گروه های کاور

گروه‌های کاور، که به آن‌ها گروه‌های ادای احترام هم می‌گویند، در واقع خوانندگان یا نوازندگانی هستند که به جای ساختن آهنگ‌های جدید، ترانه‌های معروف و قدیمی دیگر هنرمندان را دوباره اجرا می‌کنند.
بعضی از این گروه‌ها سعی می‌کنند دقیقاً شبیه نسخه اصلی بخوانند و بنوازند، طوری که انگار همان آهنگ اولیه است. اما برخی دیگر، ترانه‌ها را به شکلی متفاوت یا حتی طنزآمیز تغییر می‌دهند و حال و هوای تازه‌ای به آن می‌بخشند.
برای نمونه، گروه بیتالیکا آهنگ‌های بیتلز را به سبک هوی متال اجرا می‌کند و گروه Dread Zeppelin هم آهنگ‌های لد زپلین را به سبک رگی می‌خواند، با این تفاوت که خواننده آن شبیه الویس پریسلی صحبت می‌کند و می‌خواند.

ارزش هنری کاور کردن موسیقی

یک پرسش دشوار که بین علاقه‌مندان به موسیقی مطرح است این است: آیا بازخوانی یک قطعه موسیقی از قبل ساخته‌شده، ارزش هنری دارد؟ آیا می‌توان آن را با معیارهای هنر موسیقی سنجید؟

پیش از آنکه به این پرسش به شکل تخصصی پاسخ دهیم، لازم است به یک نکته مهم اشاره کنیم. با اطمینان می‌توان گفت که هیچ موزیسینی در طول تاریخ نبوده که دست کم چند قطعه از دیگران را بازخوانی نکرده و نسخه‌ای شخصی از آن ارائه نداده باشد.

حتی بزرگانی از دنیای موسیقی که در ساختن ملودی و ترانه استعداد فراوانی دارند، گاهی آثار ارزشمند دیگران را بازخوانی می‌کنند. این کار بسیار رایج است و از زمانی که موسیقی به صورت شنیداری ضبط شده، تا به امروز ادامه داشته است. نمونه‌های بی‌شماری وجود دارد؛ مانند آهنگ “مرغ سحر” که اولین بار توسط ملوک ضرابی اجرا شد و پس از آن توسط خوانندگان بزرگی مثل استاد بنان و محمدرضا شجریان بازخوانی گردید.

بسیاری از تصنیف‌های موسیقی سنتی ایران نیز بارها با صداهای مختلف و تنظیم‌های گوناگون اجرا شده‌اند. بنابراین متوجه می‌شویم که بازخوانی قطعات موسیقی حتی توسط بزرگان این هنر نیز امری عادی و پذیرفته‌شده است. پس اگر نوازندگان و خوانندگان غیرحرفه‌ای هم قطعات گروه‌ها یا هنرمندان محبوب خود را بازخوانی کنند، هیچ اشکالی ندارد.

تفاوت کپی کردن با ساخت کاور موسیقی

کپی‌برداری کاری نادرست و برخلاف اخلاق است و حتی در بسیاری از موارد، نوعی جرم به حساب می‌آید. کپی‌برداری یعنی بدون اجازهٔ سازندهٔ اصلی، از اثر او – چه کل آن و چه بخشی از آن – در کار خود استفاده کنیم و آن را به نام خودمان منتشر کنیم.
برای این کار ناشایست، در سراسر جهان قوانین سختی وجود دارد؛ اما با این حال، هنوز هم دیده می‌شود که برخی افراد که به ظاهر هنرمند هستند، این کار را انجام می‌دهند و آن را گسترش می‌دهند.

اما ساخت کاور، یک پدیدهٔ رایج و پذیرفته‌شده است. در این روش، یک آهنگ از قبل ساخته‌شده، دوباره خوانده و اجرا می‌شود و حتی اگر این اجرای جدید موفق باشد، باعث می‌شود اثر اصلی هم بیشتر شنیده شود.
حالا ممکن است این سوال پیش بیاید که کاور کردن یک قطعه موسیقی، یک مهارت است یا فقط تقلید؟
ساخت کاور از یک آهنگ معروف، نیازمند درک درست از موسیقی، سال‌ها تجربه در نوازندگی یا خوانندگی، تسلط بر تکنیک‌های اجرایی و همچنین آشنایی با دانش موسیقی است.