منظور از اورتور در موسیقی چیست؟
اورتور در واقع همان مقدمه و شروع یک قطعه موسیقی است. این بخش ویژگیهای منحصر به فردی دارد که آن را متمایز میکند. در ادامه این مطلب از وبلاگ آرین لوتوس، بیشتر با مفهوم اورتور و نقش آن در موسیقی آشنا خواهید شد.
منظور از اورتور در موسیقی چیست؟
به قسمت اول یک قطعه موسیقی که اغلب ملودیک و بدون کلام است و در آغاز آثار موسیقی پخش میشود، اورتور میگویند.
اورتور معمولاً تنها با ساز اجرا میشود و بدون آواز و خواننده است.
در موسیقی ایرانی، از اواخر دوران قاجار، برای نخستین بار توسط درویش خان، قطعهای به نام پیشدرآمد پیش از درآمد اجرا شد.
واژهٔ برابرِ پیشنوا نیز از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای اورتور پیشنهاد شده است.
پیش درآمد به زبان ساده
پیشدرآمد، مانند مقدمه و شروع یک قطعه موسیقی بزرگ است.
به زبان ساده، پیشدرآمد مانند یک معرفینامه رسمی برای یک دستگاه موسیقی یا یک ارکستر سمفونیک است.
هر اثر ارزشمندی معمولاً یک راهنما یا معرفینامه دارد که فضای کلی و مفهوم اصلی آن را نشان میدهد.
اگر بخواهیم با یک مثال سادهتر موضوع را روشن کنیم، میتوانیم به سینما اشاره کنیم. پیشدرآمد همان کاری را میکند که تریلر یا پیشنمایش یک فیلم انجام میدهد. آن به بیننده میگوید که فضای فیلمی که قرار است ببیند چگونه است، در چه سبکی ساخته شده و چه حسی دارد.
پیش در آمد
پیشدرآمد، قطعهای موسیقایی است که از گذشته توسط استادان موسیقی ایرانی برای آغاز یک برنامه ساخته شده است. همانطور که از نامش مشخص است، این قطعه پیش از بخش اصلی (درآمد) اجرا میشود.
حس و حال آن اغلب حماسی است و معمولاً با وزن ششچهارم و ریتمی منظم نواخته میشود.
پیشدرآمد در حقیقت مقدمهای برای شروع یک دستگاه موسیقی است و سرعت اجرای آن معمولاً آرام میباشد.
(البته پیشدرآمدهایی با ریتم تندتر نیز ساخته شده که علیاکبر شهنازی و رکنالدین مختاری از پیشگامان این شیوه هستند.) در این قطعه، نوازندگان نقش اصلی را دارند و خواننده یا آواز انسانی در آن جایگاهی ندارد.
پس از دوران مشروطه و بازتر شدن فضای اجتماعی، محافل خصوصی موسیقی کمکم به اجراهای گروهی و ارکستری در تالارها و جمعهای عمومی تبدیل شد.
مشکلی که در آن زمان وجود داشت، این بود که تا قبل از آن، قطعهای رسمی و از پیش طراحی شده به عنوان مقدمه و شروع کننده برنامه وجود نداشت.
این موضوع برای ارکسترها چالشبرانگیز بود.
زیرا گاهی مجبور بودند برای آماده کردن فضا و جلب توجه شنوندگان، به تکنوازی و بداههنوازی نوازندگان تکیه کنند.
به همین دلیل، موسیقی سنتی نیاز داشت تا برای شروع برنامه، از قطعههای منسجم و از پیش تمرین شده استفاده کند.
