آشنایی با انواع هارمونی در موسیقی

همانطور که پیش‌تر دربارهٔ هارمونی در موسیقی صحبت کردیم، هارمونی از بخش‌های اساسی ساختن موسیقی محسوب می‌شود. برای اینکه بتوانید به این حوزه مسلط شوید، لازم است ابتدا اصول اولیه موسیقی را به خوبی فرا بگیرید. یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم در هارمونی، شناخت آکوردهاست. با توجه به نحوهٔ چیدمان آکوردها و قوانینی که در این زمینه وجود دارد، گونه‌های مختلفی از هارمونی پدید آمده است. هر کدام از این گونه‌ها ویژگی‌های خاص خود را دارند و در نهایت، انواع مختلف هارمونی را شکل می‌دهند. در ادامه این نوشته در وبلاگ آرین لوتوس، شما را با انواع هارمونی در موسیقی آشنا خواهیم کرد.

انواع هارمونی‌

وقتی چند آکورد در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، هارمونی‌های گوناگونی پدید می‌آید. به طور کلی، با ترکیب‌های مختلف آکوردها، ۹ نوع هارمونی ایجاد شده است که در ادامه می‌توانید با آن‌ها آشنا شوید.

هارمونی کلاسیک

در موسیقی کلاسیک، هارمونی با کنار هم قرار دادن فاصله‌های سوم ساخته می‌شود.

هارمونی کروماتیک

در دوران رمانتیک، گونه‌ای از موسیقی پدید آمد که در آن، آهنگسازان بیش از پیش به بیان احساسات درونی خود روی آوردند. در ساخته‌های این هنرمندان می‌توان مضامینی مانند عشق، باورهای فردی، حس‌های شگفت‌انگیز، اندوه عمیق و حتی حالات اهریمنی را مشاهده کرد.

هارمونی مدرن

اساس موسیقی امروزی در قرن بیستم شکل گرفت. آهنگسازان در این دوره سعی کردند از قواعد و هماهنگی‌های قدیمی فاصله بگیرند و یک روش جدید برای هماهنگی صداها به وجود آورند که دیگر به قوانین قبلیِ تنظیم نت‌ها وابسته نباشد. این روش تازه در موسیقی، سبک مدرن نامیده شد.

امپرسیونیسم

کلود دبوسی از نخستین کسانی بود که موسیقی را به سبک امپرسیونیسم ساخت. او همه قواعد مربوط به هارمونی‌های قدیمی و رمانتیک را رها کرد و به جای آن، ایده‌های شخصی خودش را در ساختن قطعات موسیقی دنبال نمود. هارمونی در این سبک، از ترکیب آکوردها و گام‌های کهن و همچنین گام‌های شرقی پدید آمد.

هارمونی اکسپرسیونیسم

در سبک اکسپرسیونیسم، هماهنگی و هارمونی بر اساس قواعد معمول پیش نمی‌رود. در این سبک موسیقی، آهنگساز سعی دارد احساسات عمیق و گاه противореحوی انسان را – چه تلخ و چه شیرین – به شنونده منتقل کند. برای رسیدن به این هدف، از ریتم‌های نامنظم، تغییرهای ناگهانی در گام موسیقی، فاصله‌های ناهمگون و آشفته، استفاده همزمان از دو گام مختلف و همچنین چیدمان خاص سازها در ارکستر استفاده می‌شود.

پلی تنالیته

یک نوع دیگر از هماهنگی موسیقایی، “هماهنگی چندگانه” نام دارد. این حالت زمانی پیش می‌آید که دو یا چند کلید موسیقایی در یک زمان شنیده شوند. برای ایجاد این اثر، معمولاً از ضرب‌های نامنظم و الگوهای ریتمیک متفاوت استفاده می‌شود.

هارمونی کوارتال

این هارمونی از چیدن آکوردها با فاصله‌ی چهارم در کنار هم شکل می‌گیرد. این شیوه از موسیقی معمولاً برای احیای قطعات فراموش‌شده از دوره‌ی قرون وسطی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آتونال

آهنگسازان در پایان سده نوزدهم، با جابجایی پیوسته‌ی تنالیته، دگرگونی‌های چشمگیری در هارمونی پدید آوردند. در این روش، آنان از آکوردها بدون وابستگی به یک تنالیته خاص در ساخت قطعات موسیقی بهره بردند.

سریالیسم

در موسیقیِ سریالیسم، دوازده نتِ گام کروماتیک به شکلی پشت سر هم چیده می‌شوند که همه‌ی آن‌ها اهمیت و ارزش یکسانی دارند.