آشنایی با انواع گروه نوازی
گروه نوازی
گروهنوازی یعنی چند نفر با هم یک قطعه موسیقی را اجرا کنند. این کار، علاوه بر اینکه یک هنر زیباست، یک دانش و مهارت نیز به حساب میآید. در ادامه، با انواع گروههای موسیقی و ویژگیهای آنها بیشتر آشنا خواهید شد.
گروه نوازی
گروه موسیقی به مجموعهای از نوازندگان و خوانندگان گفته میشود که با همکاری یکدیگر، قطعهای موسیقایی را به صورت هماهنگ و با ریتمی یکسان اجرا میکنند. این گروهها که با نامهای گروه موزیکال یا آنسامبل نیز شناخته میشوند، با همراهی و همکاری، اثری واحد را خلق مینمایند.
انواع گروه نوازی
عنوان هر گروه موسیقی بر اساس سبک موسیقی، سازهای به کار رفته و تعداد نوازندگان یا خوانندگان آن مشخص میشود. به عنوان مثال، گروههایی مانند گروه کر، بدون ساز فعالیت میکنند و فقط با صدای اعضا اجرا دارند. در مقابل، گروههایی مثل سهنوازی، چهارنوازی، کوارتت زهی، پنجنوازی و ارکستر، معمولاً بدون خواننده هستند و تمرکز آنها روی نوازندگی است. در ارکسترها معمولاً از انواع بیشتری از سازها استفاده میشود.
گروههای تلفیقی مانند کلاسیک و پاپ، هم از ساز و هم از خواننده در کنار هم بهره میبرند. در تمام این گروهها، تعداد سازهای مورد استفاده ممکن است متفاوت باشد، اما در بیشتر موارد از پنج نوع ساز بیشتر نیست.
آموزش و تمرین
همنوازی یک موضوع علمی و دانشگاهی است و در همهی رشتههای موسیقی در دانشگاه، حداقل دو واحد درسی به آن اختصاص داده میشود. گروهنوازی نیازمند آگاهی از دانش اجراست، نه فقط حفظ کردن قطعات موسیقی. در این دانش، علاوه بر توجه به حالت صحیح دستها و وضعیت بدن نوازنده، مواردی مانند هماهنگی موسیقایی بین اعضای گروه، نوع سازها و چیدمان صحنه با توجه به شرایط سن اجرا و روش ضبط صدا نیز بررسی میشود.
در گروهنوازی، اولین هدف نوازندگان این است که به یک درک مشترک از پنج عنصر اصلی ریتم، فاصلههای موسیقایی، سرعت اجرا، شدت صدا و تغییرات سرعت در قطعه برسند، نه اینکه هر کس برداشت شخصی خود را داشته باشد. سپس همه بر اساس این درک واحد، قطعه را اجرا میکنند. تمام نوازندگانی که در یک گروه بدون رهبر قرار میگیرند، برای رسیدن به صدای هماهنگ و یکدست، باید ابتدا توانایی درک فرم و انواع بافتهای موسیقی را داشته باشند تا بتوانند جایگاه خود را در یک قطعه با بافت چندصدایی به درستی تشخیص دهند و با شدت و نوانس مناسب بنوازند. این مهارت نیازمند آموزش و تمرین مداوم است و تنها با توانایی نواختن یک ساز، کوک کردن و نواختن در کنار دیگران به دست نمیآید.
اهمیت هماهنگی در گروه
در یک گروه موسیقی حرفهای، هر نوازنده باید گوش، ذهن و چشمانش را برای هماهنگی با دیگر اعضای گروه پرورش دهد. هر نوازنده علاوه بر اینکه به صدای ساز خود توجه میکند، باید همزمان به نواختن دیگر سازها نیز گوش دهد و با سایر اعضا ارتباط چشمی برقرار کند. این هماهنگی در گروههای موسیقی، بهویژه در قطعههایی که رهبر ندارند، برای رسیدن به درک مشترک از قطعه و اجرای بیعیب و دقیق ضروری است. در اجراهایی که توسط یک رهبر هدایت میشوند، بهجای ارتباط چشمی پراکنده میان نوازندگان، حرکات و نشانههای رهبر گروه میتواند کیفیت اجرا را افزایش دهد. رهبر گروه علاوه بر تعیین چگونگی اجرا، نقش مهمی در هماهنگکردن شدت صدا و سرعت نواختن سازها و خوانندگان دارد.
