بیوگرافی بانو فخری ملک پور
بانو فخرالسادات ملکپور ملقب به فَخری مَلِکپور نوازنده، آهنگساز و موسیقی دان ایرانی است.وی از جمله بانوان نام آور در زمینه موسیقی و نوازندگی است.در ادامه این مطلب از وبلاگ آرین لوتوس با فخری ملک پور فعالیت های هنری او بیشتر آشنا شوید.
بیوگرافی فخری ملک پور
ایشان در اول مهرماه سال ۱۳۱۴ در تهران به دنیا آمد. پدرش، سیدذبیحالله ملکپور، با هنرمندان زیادی رفتوآمد داشت و همین موضوع سبب شد که او از ۹ سالگی فراگیری پیانو را نزد استاد مرتضی محجوبی شروع کند. دورهی آموزش او دوازده سال به طول انجامید و در این مدت، ردیفهای سازی و آوازی موسیقی ایرانی و همچنین شیوهی نوازندگی مرتضی محجوبی را به خوبی فراگرفت.
او نواختن سهتار را نزد احمد عبادی آموخت، آشنایی با هنر آواز را مدیون ادیب خوانساری است، با آموزشهای حسین تهرانی با تمبک آشنا شد و اصول آهنگسازی را نیز از علی تجویدی یاد گرفت.
نمونهای عالی برای مفهوم «مکتبداری» درموسیقی کلاسیک ایرانی
نمونهای درخشان از «مکتبداری» در موسیقی سنتی ایران را میتوان مشاهده کرد. این ویژگی، جایگاه و ارزش ایشان را فراتر از یک نوازندهی آگاه و پرشور نشان میدهد. از جنبههای مختلف، مقام ایشان در موسیقی اصیل ایرانی برجسته و متفاوت از دیگرانی است که عمر خود را در نواختن ساز تخصصی خود صرف کردهاند و بنا بر استعدادشان به جایگاهی دست یافتهاند.
ادامه مسیر هنری فخری ملک پور:
استاد ملک پور مدتی نزد فوزیه مجد، موسیقی کلاسیک را آموخت. او با هنرمندان بزرگی مانند پرویز یاحقی، محمود خوانساری، اسدالله ملک، فرهنگ شریف، رضا ورزنده، حسین کسایی، عبدالوهاب شهیدی و محمدرضا شجریان همکاری کرده است.
او علاوه بر نوازندگی و ساختن آهنگ، سالهای زیادی نیز به آموزش پیانو پرداخته است. از ایشان به عنوان تنها شاگرد و کسی که مستقیم روایتگر سبک مرتضی محجوبی است، یاد میشود.
تمام چیزهایی که آموخته بود را در نواختن پیانو به سبک ایرانیِ استاد محجوبی به کار گرفت: نرمی و ظرافت مضرابهای سهتار، شیرینی ضربیخوانی و تنبکنوازی، کششها و حسهای زیبای آواز ایرانی و شناخت شعر؛ همه اینها در نوازندگی پرشور و احساس خانم ملکپور دیده و شنیده میشود.
به طور کلی، نوازندگی پیانوی ایرانی بسیار به شناخت ردیفهای موسیقی و توانایی نواختن یک ساز اصیل ایرانی (به ویژه سهتار) وابسته است. خود استاد محجوبی نیز در جوانی همین راه را رفته بود و به شاگردان بااستعداد خود همین توصیه را میکرد.
او تنها شاگرد باقیمانده مرتضیخان محجوبی (از پایهگذاران موسیقی ملی ایران) است که پیانو را به روش مستقیم و چهره به چهره، با نتهای ساختهشده خود محجوبی فرا گرفته است.
امتداد مسیر اساتید
خانهاش را تصویر بزرگان موسیقی ایران آراسته است؛ عکسهایی از مرتضی محجوبی، احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، ادیب خوانساری و بسیاری دیگر. روی پیانوی بزرگش، ترمهای یزدی پهن شده. خودش تعریف میکند که هر شب پیش از خواب، حتماً به سراغ سازش میرود و نوایی میزند.
علاوه بر این، او زیاد به انتشار آلبوم یا برگزاری کنسرت علاقهای ندارد و در تمام این سالها آموزش را انتخاب کرده است: «من آموزش را بیشتر دوست دارم، چون میخواهم با روش تدریسی که از استادم محجوبی آموختهام، یاد او را زنده نگه دارم.
شنیده شده که بانو ملک پور برای آموزش، هیچ پولی از شاگردانش دریافت نمیکند: «من تنها به خاطر استادم است که تدریس میکنم. برای این که نامش باقی بماند. میخواهم شاگردانی پرورش دهم که یادآور محجوبی باشند. دوست ندارم از کسی پول بگیرم و به این موضوع افتخار میکنم که تا به حال حتی یک ریال هم بابت آموزش موسیقی نگرفتهام. البته شاگردان زیادی هم نمیپذیرم. فقط کسانی را قبول میکنم که عاشق موسیقی ایرانی هستند. از سوی دیگر، نمیخواهم از راه آموزش موسیقی، درآمدی وارد زندگیام شود.»
او تا به حال کنسرتی هم برگزار نکرده است. در پاسخ به این پرسش که اگر شما کنسرت پیانوی ایرانی برگزار نکنید، پس چه کسی شایسته انجام این کار است؟ با شرمی ویژه میگوید: «مرا بکشند، کنسرت نمیدهم. در تنهایی خودم، بد ساز نمیزنم، اما دوست ندارم در حضور دیگران پیانو بنوازم. میخواهم در خلوت خودم باشم. همین آلبومهایی هم که از من منتشر شده، به اصرار دوستانم بوده است.»
آثارهنری
از آثار هنری ارزشمند فخری ملکپور میتوان این موارد را نام برد:
مشق استاد (شامل سه لوح فشرده از اجراهای فخری ملکپور به همراه دستنوشتههای مرتضی محجوبی)
طربانگیز
آه باران (همراهی با آواز محمدرضا شجریان)
به که مانی (با آواز مظفر شفیعی)
نسیم بهاری
آیینه خیال
جوایز؛ تجلیل و تقدیرنامه ها:
در شهریور ماه سال ۱۳۹۶، مراسمی برای پاسداشت مقام هنری فخری ملکپور در تالار وحدت تهران برگزار گردید. سپس در دی ماه سال ۱۳۹۷، در چهارمین دوره جشن موسیقی ما، جایزه ویژهای برای نوازندگی به وی اعطا شد و از او تقدیر به عمل آمد. همچنین در بهمن ماه همان سال، در آیین پایانی سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر، از فخری ملکپور تجلیل شد.
