دانه چاودار چیست؟ و از آن چه می دانید؟
صفحه اینستاگرام ما
فروشگاه محصولات
خرید به صورت عمده
پشتیبانی از طریق واتس‌اپ
—
**چاودار چیست و چه تفاوتی با گندم دارد؟**
چاودار نوعی دانه است که شبیه به گندم می‌باشد، اما با آن تفاوت دارد. این دانه در مقایسه با گندم، رنگ تیره‌تر و بافت متراکم‌تری دارد. چاودار معمولاً در نانوایی و تهیه نان استفاده می‌شود و طعمی متمایز و کمی تُردتر از نان گندم ایجاد می‌کند.
از نظر کشت نیز چاودار در شرایط سخت‌تر و آب‌وهوای سردتر بهتر رشد می‌کند و نسبت به گندم مقاومت بیشتری دارد. از فواید چاودار می‌توان به وجود فیبر بیشتر و مواد مغذی مفید برای گوارش اشاره کرد. اگر به سلامتی خود اهمیت می‌دهید یا به دنبال تنوع در سبد غذایی هستید، چاودار گزینه‌ای عالی است.
دانه چاودار چیست؟
اگر می‌پرسید دانه چاودار چیست، بهتر است اول با شکل و ظاهر آن آشنا شویم.
چاودار نوعی از غلات است که شباهت زیادی به گندم و جو دارد. این گیاه برای بارور شدن به گرده گیاه دیگری وابسته است. کشت چاودار به ویژه در کشورهای شرق اروپا رواج دارد.
ساختار دانه چاودار هم مانند دیگر غلات، از سه بخش اصلی تشکیل شده: بخش نشاسته‌ای، جوانه و پوسته.
بخش عمده‌ای از چاودار جهان در کشورهای اروپای مرکزی و شرقی مانند روسیه، لهستان و آلمان به دست می‌آید. علاوه بر این، در کانادا، برخی مناطق آسیا و بخش‌هایی از آمریکا نیز این غله کشت می‌شود.
کشاورزان معمولاً بذر چاودار را در فصل زمستان در زمین می‌پاشند و با فرارسیدن فصل بهار، محصول خود را برداشت می‌کنند.
دانه‌های چاودار از نظر ظاهری شبیه به دانه‌های گندم هستند، اما معمولاً کمی باریک‌تر و کشیده‌ترند. رنگ آن‌ها می‌تواند از قهوه‌ای مایل به خاکستری تا سبز-خاکستری متغیر باشد. این دانه‌ها کوچک، سفت و بیضی شکل هستند. یک شیار یا خط باریک نیز در طول دانه دیده می‌شود. به طور کلی، ظاهر دانه چاودار بسیار شبیه به دیگر غلات است، اما با نگاهی دقیق‌تر می‌توان تفاوت‌های آن را تشخیص داد.
شکل ظاهری دانه چاودار:
چاودار گیاهی با خوشه‌های بلند و برگ‌های پهن است. دانه‌های آن در مقایسه با گندم، تیره‌تر، باریک‌تر و کشیده‌تر هستند. این گیاه از خانواده غلات به شمار می‌رود.
ساقه‌های چاودار گره‌دار است و ارتفاع آن معمولاً بین ۶۰ تا ۲۰۰ سانتیمتر می‌رسد.
این گیاه دارای سنبله است و در دسته گیاهانی قرار می‌گیرد که گرده‌افشانی آن‌ها توسط باد انجام می‌شود.
چاودار انواع مختلفی دارد و مهم‌ترین نوع آن، که در بسیاری از مناطق جهان کشت می‌شود، چاودار زراعی نام دارد.
چاودار از غلات پرخاصیت و از خانواده گندم و جو است.
از نظر ظاهری، شکلی بین گندم و جو دارد و رنگ آن کدر و مات است. همچنین پوسته خارجی (هال) ندارد.
چاودار مقاوم‌ترین غله در برابر سرماست و با آب‌وهوای نامساعد و خاک‌های کم‌مغذی و شنی نیز سازگاری خوبی دارد.
به همین دلیل، گزینه مناسبی به عنوان گیاه پوششی در فصل زمستان محسوب می‌شود.
رشد سریع چاودار و پوشش سطح خاک توسط آن، به حفظ و جلوگیری از فرسایش خاک کمک می‌کند.
ریشه‌های عمیق این گیاه نیز از فشرده شدن خاک در کشت‌های یک‌ساله جلوگیری می‌نماید.
از دانه‌های چاودار برای تولید آرد و پخت نان استفاده می‌شود. پس از آشنایی با این گیاه، در ادامه به زمان کشت، شرایط آب‌وهوایی مناسب و دیگر کاربردهای آن می‌پردازیم.
زمان کشت دانه چاودار:
غلاتی که در هوای خنک رشد می‌کنند، مانند گندم، جو و چاودار، در فصول سرد سال یعنی پاییز و زمستان و نیز اوایل بهار کشت می‌شوند. سپس در میانه یا پایان تابستان، زمان برداشت آن‌ها فرا می‌رسد.
در مقابل، غلات مناسب آب و هوای گرم، مثل برنج، ذرت، ذرت خوشه‌ای و ارزن، معمولاً در اواخر بهار یا ابتدای تابستان کشت می‌شوند. این محصولات نیز در پایان تابستان یا شروع فصل پاییز آماده‌ی برداشت خواهند بود.
آب و هوا:
چاودار بیشتر در نواحی کوهستانی و آب‌وهوای سرد کشت می‌شود.
این گیاه حتی در برخی مناطق تا ارتفاع ۲۴۰۰ متری از سطح دریا نیز قابلیت کشت دارد.
چاودار در برابر سرما مقاومت بالایی دارد و می‌تواند سرمای تا ۴۰ درجه زیر صفر را نیز تحمل کند.
حداقل رطوبت لازم برای رشد چاودار ۴۲٫۵ درصد است و جوانه‌زنی آن در دمای ۳ تا ۵ درجه سانتی‌گراد آغاز می‌شود.
نیاز آبی چاودار در مقایسه با گندم بیشتر است؛ به طوری که برای تولید یک کیلوگرم ماده خشک، حدود ۶۳۴ لیتر آب مصرف می‌کند.
خاک:
چاودار برای رشد به خاک حاصلخیز و غنی نیاز ندارد. این گیاه بیشتر در زمین‌های خشک و آهکی به خوبی رشد می‌کند.
معمولاً در خاک‌های شنی و نازک که برای کشت گندم مناسب نیستند، چاودار کشت می‌شود.
البته اگر خاک حاصلخیز باشد، چاودار در آن نیز رشد مطلوبی خواهد داشت.
این گیاه حتی با خاک‌های اسیدی با میزان اسیدیته حدود ۵.۵ نیز سازگار است.
الگوی کشت و تناوب زراعی چاودار مشابه گندم است و معمولاً در شهریور ماه کشت می‌شود.
چاودار به دلیل داشتن ریشه‌های قوی و گسترده، می‌تواند مواد غذایی را از اعماق خاک جذب کند.
همچنین در سیستم‌های کشت بدون شخم، به کنترل علف‌های هرز نیز کمک می‌کند.
