علت مرگ غلامرضا تختی
مقدمه:
غلامرضا تختی، قهرمان برجسته کشتی ایران، بیش از نیم قرن پس از درگذشتش همچنان یکی از چهرههای محبوب و بحثبرانگیز در تاریخ ورزش ایران است. اما علت مرگ او همچنان در هالهای از ابهام باقی مانده و سوالات بسیاری را در ذهن علاقهمندان و پژوهشگران برانگیخته است.
علت مرگ غلامرضا تختی: خودکشی یا قتل؟
بلافاصله پس از مرگ تختی در ۱۷ دی ۱۳۴۶، دولت وقت علت مرگ وی را خودکشی اعلام کرد و به وصیتنامهای که او دو روز پیش از مرگش نوشته بود، استناد نمود. اما این روایت از سوی بسیاری از نزدیکان و دوستان تختی پذیرفته نشد و آنان مرگ او را مشکوک دانستند.
روایت رسمی: خودکشی
در روایت رسمی، علت مرگ تختی خودکشی اعلام شد. وصیتنامهای که تختی دو روز قبل از مرگش نوشته بود، به عنوان مدرکی برای این ادعا ارائه شد. در این وصیتنامه، سرپرستی فرزندش بابک به کاظم حسیبی واگذار شده بود.
نظرات مخالف: دلایل مشکوک بودن مرگ
- برخی از حاضران در غسالخانه اظهار داشتند که پشت سر تختی لخته خون و حفرهای بزرگ مشاهده کردهاند، که این موضوع با خودکشی سازگار نیست.
- مدیر هتل آتلانتیک گفت که این آسیبها به دلیل افتادن جسد هنگام انتقال رخ داده است، اما این توضیح برای بسیاری قانعکننده نبود.
تئوریهای قتل: فشارهای سیاسی و فعالیتهای اجتماعی
برخی بر این باورند که غلامرضا تختی به دلیل فعالیتهای سیاسی و اجتماعی خود، هدف نیروهای امنیتی قرار گرفته و توسط ساواک به قتل رسیده است. این تئوری پس از انقلاب اسلامی نیز مطرح شد و برخی از مسئولان وقت آن را تأیید کردند.
نقش جبهه ملی و فعالیتهای سیاسی
تختی به عنوان یکی از چهرههای برجسته جبهه ملی، در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی مشارکت داشت. برخی معتقدند که همین فعالیتها منجر به فشارهای سیاسی و نهایتاً مرگ او شد.
نظریههای خانوادگی: مشکلات شخصی و خانوادگی
در مقابل نظریههای سیاسی، برخی دیگر مشکلات خانوادگی را عامل خودکشی تختی میدانند. گفته شده است که اختلافات با همسرش و ناکامیهای ورزشی در سالهای پایانی عمر، او را به سمت خودکشی سوق داده است.
اختلافات با همسر
جمشید مشایخی، بازیگر مشهور، اظهار داشت که تختی به دلیل اختلافات با همسرش و فشارهای ناشی از آن، دست به خودکشی زده است.
جمعبندی
علت دقیق مرگ غلامرضا تختی همچنان مورد بحث و بررسی است و هیچگاه به طور قطعی مشخص نشده است. روایتهای مختلف از خودکشی گرفته تا قتل، هر کدام دلایل و شواهد خود را دارند. اما آنچه مسلم است، جایگاه والای تختی در تاریخ ورزش و فرهنگ ایران و تأثیر عمیق او بر نسلهای بعدی است. او نه تنها یک قهرمان ورزشی، بلکه نمادی از مبارزه و مقاومت در برابر ناعدالتیها بود.