معنی ضرب المثل ” کم گوی و گزیده گوی چون در”

همه چیز در مورد مفهوم ضرب المثل **”کم گوی و گزیده گوی چون در”**

این ضرب المثل به ما یک درس مهم می‌دهد: به جای زیاد حرف زدن، کم حرف بزنیم و وقتی هم حرف می‌زنیم، حرف‌هایمان پربار، سنجیده و ارزشمند باشد؛ درست مانند یک دُر که گران‌بها و کمیاب است.

در زندگی روزمره، این حکمت می‌تواند به شکل‌های زیر به ما کمک کند:

* **ارزش سکوت:** گاهی سکوت از حرف‌های بی‌مقدار بسیار بهتر است. با سکوت می‌توانیم بهتر فکر کنیم و شنونده بهتری باشیم.
* **تأثیرگذاری بیشتر:** وقتی هر حرفی نزنیم و فقط حرف‌های مهم و حساب‌شده بزنیم، کلام ما تأثیر بیشتری روی دیگران خواهد داشت و مردم برای شنیدن صحبت‌هایمان ارزش بیشتری قائل می‌شوند.
* **پرهیز از دردسر:** خیلی از مشکلات و سوءتفاهم‌ها به خاطر حرف‌های نسنجیده و زیاد پیش می‌آید. با رعایت این ضرب المثل، می‌توانیم از بسیاری از این دردسرها جلوگیری کنیم.

در نتیجه، این ضرب المثل به ما یادآوری می‌کند که کیفیت حرف‌هایمان بسیار مهم‌تر از کمیت آن‌هاست. مانند یک گنجینه، حرف‌های ارزشمند خود را حفظ کنیم و آن‌ها را در زمان و مکان مناسب به کار ببریم.

در این نوشته، می‌خواهیم با هم معنی و مفهوم یکی از ضرب‌المثل‌های کهن و پرمعنی ایرانی آشنا شویم. در ادامه با ما همراه باشید.

کم گوی و گزیده گوی چون در کنایه از چیست؟

یک شعر زیبا از نظامی هست که می‌گوید:
کم گوی و گزیده گوی چون دُر            تا ز اندک تو جهان شود پر

یعنی بهتر است کمتر صحبت کنیم، ولی وقتی حرف می‌زنیم، حرف‌هایمان مانند مروارید، پربها و ارزشمند باشد. با همین سخنان کم اما گران‌قدر، می‌توانی دنیا را تحت تأثیر قرار دهی و اثر خوبی از خود به جای بگذاری.

از این شعر معمولاً زمانی استفاده می‌شود که کسی بیش از حد حرف می‌زند، اما حرف‌هایش چندان مفید یا سودمند نیست. در چنین مواقعی، این بیت را به یادش می‌آورند تا به او بفهمانند که گزیده‌گویی و سخن ارزشمند گفتن، بسیار بهتر از پرحرفی بی‌محتواست.

کم گویی عیب ها را می پوشاند

سخنان هر فردی، آیینه‌ای از شخصیت و افکار درونی اوست. همان‌طور که شاعر زیبا سروده است:
تا مرد سخن نگفته باشد     عیب و هنرش نهفته باشد
یعنی اگر می‌خواهی شخصیت واقعی کسی را بفهمی، به حرف‌هایی که می‌زند خوب گوش بده. گاهی از دور با کسانی آشنا می‌شویم و فکر می‌کنیم آن‌ها افراد بسیار بزرگ و محترمی هستند؛ اما وقتی از نزدیک با آن‌ها معاشرت می‌کنیم و صحبت‌هایشان را می‌شنویم، تازه متوجه می‌شویم که چقدر افکار نادرست یا دیدگاه محدودی دارند.

برعکس این موضوع نیز کاملاً درست است. ممکن است در اولین دیدار با فردی روبرو شویم و به نظرمان بیاید که شخصی سرد و بی‌احساس است یا حتی با خود فکر کنیم که ظاهراً دانش زیادی ندارد. اما همین که شروع به صحبت می‌کند، از دانش و ادب بالای او متعجب می‌شویم.

این ضرب‌المثل قدیمی به ما یادآوری می‌کند که مراقب حرف زدن خود باشیم و از سخنان بیهوده و بی‌فایده پرهیز کنیم. زیرا کم حرف زدن، باعث می‌شود نقص‌های انسان پنهان بماند. هرچه بیشتر صحبت کنیم، احتمال آشکار شدن اشتباهات و کم‌وکاستی‌هایمان بیشتر می‌شود.

حدیث درباره پر حرفی از امام علی علیه السلام

کسی که زیاد حرف می‌زند، اشتباهاتش نیز زیاد می‌شود.
و هر کس که اشتباهاتش فراوان باشد، حیا و شرمش کم می‌گردد.
و آنکه شرمش اندک باشد، پارسایی و پرهیزکاری‌اش نیز کاهش می‌یابد.
و کسی که پارسایی‌اش کم شود، دلش می‌میرد.
و آنکه دلش بمیرد، وارد آتش دوزخ خواهد شد.

اگر دوست دارید ضرب‌المثل‌های فارسی را به خوبی یاد بگیرید، کافی است روزی تنها پنج دقیقه وقت بگذارید و با ده ضرب‌المثل آشنا شوید.
ضرب‌المثل‌های معروف فارسی
نظر شما درباره این ضرب‌المثل چیست؟