معنی ضرب المثل ” ادب از که آموختی؟ از بی ادبان “

گاهی برای یادگیری ادب، نیازی نیست فقط به افراد باادب نگاه کنیم. گاهی بی‌ادبان بهترین درس‌ها را به ما می‌آموزند. وقتی رفتار ناپسند و بی‌ادبانه دیگران را می‌بینیم، متوجه می‌شویم که چه کارهایی را نباید انجام دهیم و چگونه نباید با دیگران برخورد کنیم.

این ضرب‌المثل به ما می‌گوید که گاهی درس‌های بزرگ زندگی را از کسانی می‌آموزیم که نمونه‌های بد و نادرست هستند. وقتی نتایج رفتارهای زشت و بی‌احترامی دیگران را می‌بینیم، بهتر می‌فهمیم که چرا باید مؤدب باشیم و چگونه ادب خود را حفظ کنیم.

پس بی‌ادبان هم به نوعی معلم ما هستند؛ نه برای تقلید کردن، بلکه برای پرهیز کردن از کارهایشان.

در این نوشته، شما با معنا و مفهوم اصلی این ضرب‌المثل کهن ایرانی آشنا خواهید شد. همراه آرین لوتوس بمانید.

معنی ضرب المثل ادب از که آموختی؟ از بی ادبان

از لقمان پرسیدند: چطور باادب شدی و این خصلت‌های خوب را از کجا یاد گرفتی؟ گفت: از آدم‌های بی‌ادب. هر کاری که از آن‌ها دیدم و خوشم نیامد، سعی کردم انجام ندهم.

۱- یعنی وقتی می‌بینی بعضی افراد کارهای ناشایست می‌کنند، تو از انجام آن کارها خودداری می‌کنی.
۲- این جمله وقتی به کار می‌رود که کسی رفتارهای زشت دیگران را ببیند، ولی برعکس آن را انجام دهد.
۳- انسان باادب کسی است که بتواند خوب و بد را از هم تشخیص دهد و با آگاهی، راه خوبی را در پیش بگیرد.

مفهوم ضرب المثل

این داستان پندآمیز از لقمان حکیم، نکته‌ای بسیار ارزشمند برای زندگی به ما می‌آموزد. این نکته این است که اگر کسی روح و جان خود را به پاکی و روشنایی عادت داده باشد، می‌تواند حتی از تاریکی‌های اطرافش نیز نور و روشنایی برای خود به دست آورد. به عبارت دیگر، چنین انسانی می‌تواند از میان همه بدی‌های جهان، خوبی‌ها را برگیرد و آن‌ها را برای خود نگه دارد و بخش‌های ناپسند را رها کند.

همان‌طور که خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ
ترجمه: و کسانی که از پرستیدن طاغوت [یعنی بت ها، اربابان کفر و شیطان های سرکش] دوری کردند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد؛ پس به بندگانم مژده ده.
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ (آیات 17 و 18 زمر)
ترجمه: همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند؛ آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند.

یعنی بندگان شایسته خدا کسانی هستند که وقتی حرف‌های گوناگونی می‌شنوند، بهترین و نیکوترین آن‌ها را انتخاب می‌کنند و از آن پیروی می‌نمایند. آن‌ها با دقت و خرد عمل می‌کنند و سرسری با امور برخورد نمی‌کنند.

پیشنهادی: ضرب المثل کمال همنشین در من اثر کرد
اختصاصی-آرین لوتوس