علی اصغر بهاری؛ استاد برجسته کمانچه
علی اصغر بهاری، یکی از نوازندگان سرشناس کمانچه در ایران به شمار می‌رفت. او با بزرگان موسیقی کشور همکاری نزدیکی داشت و در احیای بسیاری از آهنگ‌ها و نواهای قدیمی و کم‌شنیدهٔ موسیقی ایرانی نقش مهمی ایفا کرد. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، زندگی و آثار این استاد موسیقی را مرور می‌کنیم.
تولد و کودکی علی اصغر بهاری
علی اصغر بهاری در سال ۱۲۸۴ در محله بازار عباس‌آباد تهران متولد شد و اصالتاً به شهر بهار تعلق داشت. او تا سیزده سالگی نزد پدرش زندگی و آموزش دید. پس از این که پدرش ورشکست شد، او به همراه مادرش، گوهر خانم، به خانه پدربزرگش، میرزا علی خان که نوازنده چیره‌دست کمانچه بود، نقل مکان کردند. در آنجا بود که او برای اولین بار با ساز کمانچه آشنا شد و با اصرار مادرش، به مدت دو سال نواختن این ساز را نزد پدربزرگش فرا گرفت. پس از این دوره، او چهار سال دیگر نزد سه دایی خود به نام‌های رضاخان، اکبرخان و حسن‌خان به یادگیری ادامه داد و مهارت‌های خود را در کمانچه‌نوازی کامل کرد.
آغاز شهرت
علی اصغر بهاری در هجده‌سالگی به همراه گروه موسیقی ابراهیم‌خان منصوری روی صحنه رفت و کنسرتی اجرا کرد. این اجرا باعث شد همه او را به عنوان یک کمانچه‌نواز چیره‌دست در موسیقی ایرانی بشناسند. چند سال بعد، وقتی پیانو و ویولن بیشتر رواج پیدا کرد، او به طور موقت کمانچه را کنار گذاشت و نزد رضا محجوبی آموزش ویولن را شروع کرد. پس از آن که به تهران نقل مکان کرد، استاد روح‌الله خالقی از او دعوت کرد تا در مدرسه موسیقی به تدریس بپردازد. بهاری نیز کار آموزش در هنرستان موسیقی را آغاز کرد. در همان دوران، رادیو نیز از او برای همکاری دعوت به عمل آورد.
شروع دوباره کمانچه
علی اصغر بهاری پس از سال‌ها فاصله گرفتن از کمانچه، در سن ۳۲ سالگی دوباره نواختن این ساز را آغاز کرد. در آن دوران، کمانچه چندان مورد استقبال نبود. او حتی از سوی دانشگاه تهران برای آموزش این ساز دعوت به کار شد. در سال ۱۳۴۶ نیز رادیو فرانسه از او دعوت کرد تا در سالن دلاویل در مقابل سه هزار نفر برنامه اجرا کند. بهاری با همکاری مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، شاگردان بسیاری را نیز پرورش داد که بعدها از کمانچه‌نوازان مطرح شدند.
