فرانتس شوبرت؛ عمر هنری کوتاه و پربار!
فرانتس شوبرت، یک آهنگساز اتریشی بود که در سال‌های پایانی دوره کلاسیک و آغاز دوره رمانتیک زندگی می‌کرد. او با اینکه عمر بسیار کوتاهی داشت، توانست آهنگ‌های فراوان و بی‌نظیری از خود به جای بگذارد. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، می‌خواهیم این هنرمند بزرگ را به شما بشناسانیم.
تولد و کودکی فرانتس شوبرت
فرانتس شوبرت در سی و یکم ژانویه سال ۱۷۹۷، در منطقه‌ای حومه‌ای به نام هیملپفورت گروند در وین چشم به جهان گشود. تاریخ دقیق شروع آموزش موسیقی او مشخص نیست، اما اولین کسانی که به او درس دادند، پدر و برادرش بودند. پدرش که مدیریت یک مدرسه را بر عهده داشت، نواختن ویولن را به او آموخت. برادر بزرگترش نیز آموزش پیانو به فرانتس را آغاز کرد؛ اما این پسر کوچک بااستعداد در مدت زمان کوتاهی، تنها چند ماه، از معلم خود جلو زد!
پس از اعضای خانواده، اولین کسی که به شکل رسمی به شوبرت موسیقی آموخت، مایکل هولزر بود. او که نوازنده ارگ و رهبر گروه کر کلیسای محل در لیختنتال به شمار می‌رفت، به فرانتس پیانو، ارگ و اصول هارمونی (باس فیگور) یاد می‌داد. هولزر چنان تحت تأثیر استعداد شاگردش قرار گرفته بود که با چشمانی پر از اشک به پدر شوبرت می‌گفت: «من هرگز شاگردی به این بااستعدادی نداشته‌ام!»
علاوه بر این، شوبرت در سال‌های کودکی، در گروه موسیقی زهی که با برادرانش تشکیل داده بودند، ویولا می‌نواخت. او اولین قطعات موسیقی خود برای کوارتت زهی را هم دقیقاً برای همین گروه خانوادگی نوشت.
مسیر هنری فرانتس شوبرت
فرانتس شوبرت در یازده‌سالگی وارد مدرسه‌ای به نام اشتات کونویکت شد. در این مدرسه بود که برای اولین بار با موسیقی ارکستری آهنگسازان بزرگی مانند هایدن، موتزارت و بتهوون آشنا شد. او در سال ۱۸۱۳ این مدرسه را ترک کرد و به خانه بازگشت. سپس درس خواند تا مانند پدرش معلم شود و سرانجام در سال ۱۸۱۴ در مدرسه پدرش مشغول به تدریس شد.
کار تدریس برای شوبرت بسیار دشوار و غم‌انگیز بود، اما با این حال، به یادگیری آهنگسازی نزد استادی به نام آنتونیو سالیری ادامه داد. سال ۱۸۱۵ برای او سال بسیار پرباری بود. در این سال، شوبرت بیش از ۲۰ هزار قطعه موسیقی خلق کرد که بیشتر از نیمی از آن‌ها برای ارکستر نوشته شده بودند.
او در سال ۱۸۲۱ به عضویت گروه موسیقی “گزلشافت در موزیکفرونده” درآمد و در آنجا به اجرای موسیقی پرداخت. همچنین در سال ۱۸۲۸ کنسرتی از آثار خود برگزار کرد که با تحسین زیاد منتقدان روبرو شد. متأسفانه او تنها هشت ماه بعد، در سن ۳۱ سالگی به دلیل یک بیماری درگذشت.
در طول عمر کوتاه شوبرت، آثارش چندان شناخته شده و محبوب نبودند، اما در سال‌ها و دهه‌های پس از مرگش، محبوبیت آن‌ها به شدت افزایش یافت. در قرن نوزدهم، آهنگسازان بزرگ و مشهوری مانند فلیکس مندلسون، رابرت شومان، فرانتس لیست و یوهانس برامس، آثار او را کشف کردند و بسیار ستودند.
