آشنایی با ارژنگ کامکار، نوازنده تنبک و نقاش برجسته
ارژنگ کامکار یک نوازنده چیرهدست تنبک و همچنین یک نقاش است. او از اعضای گروه موسیقی کامکارها بهشمار میرود. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، میخواهیم بیشتر با این هنرمند توانا آشنا شویم. امیدواریم تا پایان این مطلب با ما همراه بمانید.
بیوگرافی ارژنگ کامکار
ارژنگ کامکار از همان سالهای کودکی عاشق نقاشی و نواختن تنبک بود. او در ابتدا با سازهایی مثل سنتور و موسیقی جاز آشنا شد، اما در نهایت نواختن تنبک را به طور جدی دنبال کرد. بعدها، در ارکستر موسیقی سنندج که پدرش رهبری آن را بر عهده داشت، به عنوان نوازنده فعالیت خود را آغاز کرد.
زمانی که گروه کامکارها شکل گرفت، ارژنگ در نقش نوازنده تمبک، همراه ارکستر فرهنگ و هنر سنندج بود. او پس از مدتی همکاری با این ارکستر را به صورت رسمی شروع کرد و تا سال ۱۳۵۴ به همکاری خود ادامه داد. در این مدت، او در کنار نواختن تنبک، در برنامههای مختلف فرهنگی و هنری شرکت فعال داشت.
در سال ۱۳۵۵ ارژنگ به تهران رفت و علاوه بر یادگیری درسهای مرتبط با موسیقی، به تقویت تکنیکهای تنبکنوازی خود پرداخت. سپس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، تحصیل در رشته نقاشی را پی گرفت.
حضور در رادیو ایران
او در سال ۱۳۵۵ به رادیو ایران رفت و همکاری خود را با گروه «شیدا» که زیر نظر محمدرضا لطفی فعالیت میکرد، شروع کرد.
ارژنگ کامکار در این باره میگوید: “از وقتی همکاری من با گروه «شیدا» به سرپرستی محمدرضا لطفی آغاز شد، در نواختن تنبک پیشرفت زیادی کردم و به همین دلیل، این همکاری برای سالها در گروه ادامه پیدا کرد.”
ارژنگ کامکار به عنوان هنرمند نقاش
ارژنگ کامکار در درجه اول خود را یک نقاش میداند و به این هنر علاقه بیشتری دارد، اما عشق عمیقی هم به نواختن تنبک دارد. او تاکنون چندین نمایشگاه انفرادی از نقاشیهایش برگزار کرده که مهمترین آنها در سالهای ۱۳۷۰ و ۱۳۷۶ در گالری سیحون برپا شده است.
این هنرمند، که عضو شناختهشده گروه موسیقی کامکارها و نوازنده تنبک این گروه است، پس از وقفی ۱۲ ساله، ۷۲ اثر از سه دهه فعالیت نقاشی خود را در نگارخانه اصلی فرهنگسرای نیاوران به نمایش گذاشت.
در یک گفتوگوی کوتاه با ارژنگ کامکار، از او پرسیده شد: “شما نقاشی را از چه زمانی و چگونه شروع کردید؟”
او در پاسخ گفت: “از بچگی به نقاشی علاقه داشتم، اما آنچه مرا به این راه کشاند، عشق به طبیعت بود. تا قبل از ۲۰ سالگی بسیار به کوهنوردی میرفتم و از دیدن مناطق دستنخورده مثل کوهستانها، روستاها و طبیعت لذت زیادی میبردم. سالها بدون معلم، طراحی و آبرنگ کار میکردم. در خانه تصاویری از طبیعت خلق میکردم و از این راه دوباره با طبیعت پیوند میخوردم. این علاقه به طبیعت نقش مهمی در نقاش شدن من داشت.”
او سپس ادامه داد: “بعدها نقاشی را به شکل آکادمیک و دانشگاهی پیگیری کردم. طراحی با آبرنگ و آب مرکب را یاد گرفتم و در رشته نقاشی دانشگاه تهران پذیرفته شدم. از آموزش استادانی مانند هانیبال الخاص، حلیمی، استاد عربعلی شروه و دیگران بهره بردم و علاوه بر درس دانشگاه، به طور مستقل هم بسیار تمرین و تلاش کردم.”
ارژنگ کامکار در پایان گفت: “اولین نمایشگاهم را در گالری سیحون داشتم و پس از آن به فاصلهای، نمایشگاه دوم و به همین ترتیب ادامه دادم تا امروز که پس از ۱۲ سال وقفه، نمایشگاه «رنگ ترانهها» را در فرهنگسرای نیاوران برپا کردهام.”
افتخارات :
در ششم بهمنماه سال ۱۳۹۷، همزمان با جشن نوزدهسالگی تأسیس خانه موسیقی ایران، از ارژنگ کامکار با اهدای لوح تقدیر و یک تندیس، قدردانی به عمل آمد.
او پیش از این، در سال ۱۳۸۳ کتابی با عنوان «۶۰ قطعه برای تنبک» منتشر کرده بود. این کتاب، بخشی از دانش و تجربههایی را که او در طول سالهای فعالیتش به دست آورده بود، در خود جای داده است.
