ویولن حماسه آفرین تایتانیک
در روز ۱۴ آوریل سال ۱۹۱۲، زمانی که یکی از بزرگترین و مدرنترین کشتیهای جهان در حال فرو رفتن در آبهای اقیانوس بود، رهبر گروه موسیقی، والاس هارتلی، با ویولنش داستانی ماندگار خلق کرد. او تا آخرین لحظه به نواختن ادامه داد و همین کار باعث شد این ساز ساده، به نمادی جادویی تبدیل شود که گویی صدای آن برای همیشه در کشتی تایتانیک شنیده میشود. در ادامه این مطلب از وبلاگ آرین لوتوس، بیشتر با این ویولن افسانهای آشنا خواهید شد.
ویولن حماسه آفرین تایتانیک
هارتلی تازه این ساز را از نامزدش هدیه گرفته بود و میخواست اولین آهنگی را که روی کشتی تایتانیک مینوازد، با آن اجرا کند. هنوز هم روی بدنهٔ ساز یک پلاک دیده میشود که روی آن نوشته شده: «برای والیس، به مناسبت نامزدیمان. ماریا». اما چه کسی میدانست که این آخرین باری خواهد بود که هارتلی سازی در دست میگیرد.
آخرین قطعه موسیقی تایتانیک
در پانزدهم آوریل ۱۹۱۲، والاس به همراه هشت نوازنده دیگر گروه موسیقی، روی عرشه کشتی ایستادند و از جان و دل کوشیدند تا به افرادی که از ترس به سوی قایقهای نجات میدویدند، آرامش دهند.
آهنگ «خدایا به تو نزدیکترم» یا «Nearer My God To Thee» آخرین قطعهای بود که روی این کشتی نواخته شد. اگر فیلم تایتانیک را با بازی بهیادماندنی لئوناردو دیکاپریو و کیت وینسلت دیده باشید، احتمالاً آن صحنههای تأثیرگذار را به خاطر دارید که در آن نوازندگان تا آخرین لحظات در حال نواختن بودند.
هارتلی در دقایق پایانی، سازش را در جعبه مخصوص گذاشت و آن را محکم در آغوش گرفت. متأسفانه او نجات نیافت و جسدش دو هفته بعد، پس از غرق شدن کشتی، در حالی پیدا شد که جعبه ساز همچنان به او چسبیده بود.
سرنوشت ویولن تایتانیک چه شد؟
ماریا برانسون، که زمانی مالک ویولن تایتانیک بود و با والاس هارتلی نامزد کرده بود، در یادداشتهای شخصی خود نوشته است که این ویولن پس از پیدا شدن بدن هارتلی به او تحویل داده شد و برای مدتها در میان یادگاریهای خانوادگی آنها نگهداری میشد. بعد از فوت ماریا در سال ۱۹۳۵، این ساز ابتدا به یک مؤسسه خیریه بخشیده شد و سپس در طول سالها بین افراد مختلف دست به دست گشت، تا اینکه در نهایت برای مدتها در انباری زیر شیروانی یک خانواده اروپایی بدون استفاده باقی ماند.
اطلاعات چندانی از این خانواده در دست نیست، اما در نهایت، آنها این ساز را برای فروش به یکی از معروفترین حراجیهای آمریکا سپردند. حدود هفت سال زمان برد تا متخصصان بتوانند اصالت ویولن تایتانیک را تأیید کنند. بر اساس تحقیقات انجام شده، پژوهشگران دریافتند که هنوز هم در میان بافت چوبی ساز، نشانهایی از ذرات ریز اقیانوس دیده میشود. علاوه بر این، تأیید شده که خوردگی بهجایمانده روی بخشهای فلزی آن، به دلیل ماندن طولانیمدت در آب شور دریا بوده و این نوع فرسایش با فرسایش مشاهدهشده در بقایای بدنه کشتی تایتانیک هماهنگی کامل دارد.
در پایان، این ویولن در سال ۲۰۱۳ به حراج گذاشته شد و به عنوان گرانبهاترین اثر هنری بازمانده از کشتی تایتانیک فروخته شد.
