تاریخـچه موسیقی متن در ایران

هرچند ریشه‌های اولیه موسیقی متن به سینمای غرب بازمی‌گردد، اما ایران نیز در این عرصه جایگاه ویژه‌ای برای خود دارد. در ادامه این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، با سیر تحول و پیشینه موسیقی متن در ایران آشنا خواهید شد.

موسیقی در ایران

هر بار که بحث هنر به میان می‌آید، ایران همواره جایگاهی برجسته دارد. این موضوع در زمینه موسیقی نیز به خوبی دیده می‌شود. طرح‌ها، سنگ‌تراشی‌ها و نقاشی‌های به جا مانده از روزگار قدیم تا دوره اسلامی، همگی نشان‌دهنده دلبستگی و سلیقه هنری ایرانیان به موسیقی هستند. پس از ظهور اسلام، موسیقی به دلیل مخالفت‌هایی که با آن می‌شد، رونق گذشته خود را از دست داد، اما با این حال به زندگی خود ادامه داد. این پیوستگی و تداوم را می‌توان در دوره صفویه و در ساختمان کاخ چهلستون و همچنین اتاق موسیقی کاخ عالی‌قاپو به روشنی دید.

تاریخچه موسیقی متن در ایران

در گذشته همه فیلم‌ها بدون صدا ساخته و نمایش داده می‌شدند. اما برادران لومیر در سال ۱۸۹۵ و در نخستین نمایش عمومی فیلم‌هایشان، تحولی بزرگ به وجود آوردند و موسیقی را نیز به فیلم‌ها افزودند.
این نوآوری به تدریج در دیگر کشورهای جهان نیز گسترش یافت.
ابراهیم مرادی در سال ۱۳۱۳، نخستین فیلم دارای صدا در سینمای ایران را با نام «بوالهوس» ساخت. در این فیلم هم مانند فیلم‌های بی‌صدا، نوازنده در پشت پرده به نواختن موسیقی مشغول بود.

نخستین فیلم ایرانی با موسیقی متن

اولین فیلم سینمایی ایران که از موسیقی متن بهره برد، فیلم «شیرین و فرهاد» ساخته عبدالحسین سپنتا بود. موسیقی این فیلم با استفاده از ساخته‌های «مصطفی نوریانی»، نوازنده ویولن، ساخته شد.
بعد از این فیلم، دیگر سازندگان نیز برای آثار خود از موسیقی متن استفاده کردند. این کار تأثیر زیادی بر عمق بخشیدن به فضای فیلم و کیفیت آن گذاشت.
امروزه نیز تعداد زیادی از فیلم‌های ایرانی تولید می‌شوند که دارای موسیقی متن بسیار تأثیرگذار و غنی هستند، تا جایی که می‌توان سبک و حتی موضوع فیلم را از طریق موسیقی آن احساس و درک کرد.