آشنایی با سبک موسیقی هیپ هاپ
موسیقی در قالبهای گوناگونی ارائه میشود که هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارند و هر سبک نیز میتواند شاخههای فرعی مختلفی داشته باشد. به طور کلی، سبکهای موسیقی از فرهنگ، روحیات مردم هر منطقه و حتی شرایط جغرافیایی آن سرزمین تاثیر میپذیرند. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس میخواهیم سبک موسیقی هیپ هاپ را به شما معرفی کنیم. بنابراین اگر به این سبک علاقهمند هستید، خواندن ادامه این مطلب را از دست ندهید.
سبک موسیقی هیپ هاپ
هیپهاپ که گاهی به آن سبک رپ هم گفته میشود، یکی از شاخههای موسیقی است که همراه با فرهنگ هیپهاپ شکل گرفته و رشد کرده است. این سبک موسیقی عمدتاً از دو بخش کلیدی تشکیل میشود:
خوانندگی رپ (اِمسی)
و میکس و اسکرچ دیجی.
واژه هیپهاپ برای اولین بار توسط رابرت کیث ویگیگنز، یکی از اعضای گروه “Grandmaster Flash and the Furious Five” استفاده شد. او این کلمه را به شکل ریتمیک و شبیه به راهپیمایی نظامی، برای شوخی با دوستی که به تازگی به ارتش آمریکا پیوسته بود، به کار برد. بعدها او همین واژه را در اجراهای زنده روی صحنه نیز استفاده کرد.
هیپهاپ بیشتر از یک سبک موسیقی است؛ یک جریان فرهنگی گسترده است که موسیقی، شعر، رقص، هنرهای تجسمی، مد و حتی دیدگاههای سیاسی و اجتماعی را در بر میگیرد. بسیاری از افراد واژههای رپ و هیپهاپ را به جای هم به کار میبرند، اما به طور دقیق، هیپهاپ اشاره به آن جنبش فرهنگی بزرگ (شامل موسیقی) دارد، در حالی که رپ یک شیوه خاص خوانندگی است که معمولاً در قطعههای هیپهاپی از آن استفاده میشود.
تاریخچه هیپ هاپ
موسیقی و فرهنگ هیپهاپ از دهه ۱۹۷۰ میلادی پدید آمد. در آن زمان، مهمانیهای خیابانی یا همان «بلاک پارتی» در محلههای نیویورک، به ویژه میان سیاهپوستان آمریکایی و جوانان منطقه برانکس، بسیار محبوب شد.
با این حال، تا پیش از سال ۱۹۷۹، قطعات هیپهاپ به طور رسمی برای پخش از رادیو یا تلویزیون ضبط و منتشر نمیشدند. یکی از دلایل این موضوع، این بود که در آن دوره، هیپهاپ به عنوان پدیدهای فرهنگی فقیر تلقی میشد و برای مردم دیگر شهرها و محلهها چندان پذیرفتهشده نبود.
ساختار ریتم هیپ هاپ چیست؟
موسیقی هیپ هاپ معمولاً با وزن چهار چهارم ساخته میشود. با این حال، آهنگسازان گاهی اوقات از وزنهای دیگری مثل دو چهارم، سه چهارم، شش هشتم و موارد مشابه نیز در ساخت قطعات خود استفاده میکنند.
هیپ هاپ دارای چهار مشخصه می باشد:
– رپ یک شیوهٔ خواندن است که بر ریتم و کلام تکیه دارد و معمولاً ملودی در آن نقش چندانی ندارد. به همین دلیل، کمتر شبیه به آواز معمولی است. با گسترش فرهنگ هیپهاپ، معنای واژهٔ «رپ» محدودتر و مشخصتر شد. امروزه رپ یکی از ویژگیهای بارز و متمایزکنندهٔ موسیقی هیپهاپ به شمار میرود.
– تِرْنتیبلِیزم یا دیجِیینگ: به هنر ساختن موسیقی با استفاده از دستگاه پخش گفته میشود. دیجی با ترکیب قطعات موسیقی ساختهشده توسط دیگران، میکسهای تازهای ایجاد میکند، صداها را در هم میآمیزد و با تغییر در موسیقی، اثری جدید خلق میکند.
– بریکدنسینگ (بیبوی/بیگرلینگ): یک سبک رقص آکروباتیک و نمایشی است. بریکدنس از همان آغاز، بخش مهمی از فرهنگ هیپهاپ بود، اما به دلیل دشواری یادگیری، نتوانست به اندازهٔ دیگر بخشهای هیپهاپ محبوبیت عمومی پیدا کند.
– هنر خیابانی یا گرافیتی: هنری تصویری است که معمولاً با رنگهای اسپری و به شکلی پویا و پرانرژی خلق میشود. البته همهٔ دیوارنویسیها با فرهنگ هیپهاپ مرتبط نیستند، اما جنبش هیپهاپ سبک ویژهای از گرافیتی را پدید آورد که به سرعت قابل تشخیص است.
