دانستی های جالب در مورد سیم های سنتور

سنتور از زیباترین و کهن‌ترین سازهای ایرانی است. این ساز در دسته‌ی سازهای زهی-زخمه‌ای جای می‌گیرد و صدایی روشن و رسا دارد. سنتور هم برای نواختن به تنهایی و هم برای نواختن در کنار دیگر سازها گزینه‌ای ایده‌آل است. در ادامه، در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، اطلاعات جالبی درباره‌ی سیم‌های سنتور خواهید خواند.

دانستی های جالب در مورد سیم های سنتور

محدوده صوتی سنتور نزدیک به چهار اکتاو است و همین ویژگی، آن را به یکی از وسیع‌ترین سازها در موسیقی ایرانی تبدیل کرده است. در نواختن سنتور، سیم‌ها با ضربه‌های یک جفت چوب نازک به نام «مضراب» یا «زخمه» به صدا درمی‌آیند.

سیم های سنتور

ساز سنتور در مجموع ۷۲ سیم دارد.
اطلاعات جالبی درباره این سیم‌ها وجود دارد.
سیم‌های سنتور از دو نوع فلز ساخته می‌شوند: برنج و فولاد. سیم‌های برنجی که رنگ زرد دارند، صدای بم تولید می‌کنند و سیم‌های فولادی که رنگ سفید دارند، صدای زیر را ایجاد می‌کنند.
پیشینه استفاده از این سیم‌های فلزی به شروع قرن بیستم میلادی بازمی‌گردد. قبل از آن، چون سیم فلزی رایج نبود، سازندگان و نوازندگان سنتور به جای آن از ابریشم تابیده به عنوان سیم ساز استفاده می‌کردند.
قطر سیم‌های سنتور معمولاً بین ۰.۴۰ تا ۰.۴۵ میلی‌متر است که بسته به کیفیت و رنگ صدای مورد نظر می‌تواند کمی تغییر کند.

قطعاً جنس این سیم‌ها نقش بسیار مهمی در صدای ساز ایفا می‌کند. به همین دلیل در ساخت سنتورهای تخصصی و حرفه‌ای، برای سیم‌های زردرنگ (یا سیم‌های بم) از آلیاژ برنز (مس) استفاده می‌شود.

سیم‌های سنتور معمولاً به صورت دسته‌های چهارتایی نصب می‌شوند و هر چهار سیم داخل یک دسته، دقیقاً نت یکسانی را اجرا می‌کنند.

در صورتی که حتی یکی از سیم‌های سنتور از کوک خارج باشد، صدای ناهماهنگ و ناخوشایندی ایجاد خواهد شد.