موسیقی کرال ایرانی چیست ؟

موسیقی گروهی ایرانی
موسیقی گروهی یا کُرال ایران، به آثاری گفته می‌شود که آهنگسازان ایرانی برای اجرا توسط یک گروه خواننده خلق کرده‌اند. یکی از شناخته‌شده‌ترین کارها در این زمینه، تنظیم آهنگ‌های محلی ایران برای گروه کر است که روبیک گریگوریان در دهه ۱۳۲۰ انجام داد و به شکل کتاب در تهران چاپ شد.

از نمونه‌های دیگر موسیقی گروهی ایرانی (که اغلب با ارکستر همراهی می‌شود)، می‌توان به قطعه «سرباز» ساخته حسین دهلوی اشاره کرد. همچنین در مناطق شرقی ایران، مسعود نکویی، موسیقی‌دان و محقق اهل کرمان، روی موسیقی گروهی بدون ساز (آکاپلا) و چندصدایی کار می‌کند. او تاکنون آثار بسیار زیادی بر اساس ترانه‌ها و نغمه‌های سنتی مردم کرمان و شرق کشور پدید آورده است.

تعریفی اجمالی از گروه و موسیقی کرال

گروه کر یا همسرایان، مجموعه‌ای از افرادی است که با هم آواز می‌خوانند. به قطعه‌های موسیقی که مخصوص چنین گروهی نوشته می‌شود، موسیقی کرال می‌گویند.

معمولاً به گروه‌های خواننده وابسته به کلیسا «گروه کر» گفته می‌شود. در مقابل، به گروه‌هایی که در سالن‌های کنسرت یا تئاتر برنامه اجرا می‌کنند، «همسرایان» گفته می‌شود. البته این تقسیم‌بندی خیلی دقیق و ثابت نیست.

واژه «کر» گاهی به بخشی از یک اجرای جمعی بزرگ‌تر نیز اشاره دارد. مثلاً ممکن است اصطلاحاتی مانند «کر سازهای بادی» در یک ارکستر، یا «کر»های مختلف در یک قطعه موسیقی چندصدایی بشنویم.

همچنین در آثار بزرگی مانند اوراتوریوها و مس‌های معمول از سده هجدهم تاکنون، از واژه «گروه کر» برای نشان‌دادن بخش‌هایی استفاده می‌شود که در هر خط آوازی چندین خواننده حضور دارند. این اصطلاح کمک می‌کند تا این بخش‌ها را از بخش‌های تکنوازی یا چهارنفره در همان آثار متمایز کنیم.