تاریخچه گرامافون
یکی از ابزارهای قدیمی برای گوش دادن به موسیقی، گرامافون است. با پیشرفت فناوری و آمدن دستگاههای جدیدتر، امروزه گرامافون بیشتر برای دکور و تزیین فضاها استفاده میشود. در این نوشته از وبلاگ آرین لوتوس، میتوانید با داستان پیدایش و تاریخچه گرامافون آشنا شوید.
گرامافون
گرامافون که در زبان فرانسه با نامهای «گرامافون» یا «فونوگراف» و در انگلیسی «فونوگراف» خوانده میشود، پراستفادهترین وسیله برای شنیدن صدای ضبطشده از سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۸۰ میلادی بود. این دستگاه در اواخر دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار به ایران وارد شد و در آن زمان مردم آن را با نامهای «حافظ الصوت» یا «حبس الصوت» میشناختند و مینوشتند.
گرامافون را توماس ادیسون اختراع کرد. یک دستگاه گرامافون در مقایسه با دستگاههای پیشرفته و مدرن امروزی بسیار ساده و متفاوت به نظر میرسد. با این حال، اصل اصلی کار آنها یکی است؛ یعنی روش ضبط صدا از زمان ادیسون تا امروز تغییر بنیادی نکرده است.
هر صدایی، چه از حنجره انسان تولید شود و چه از سازهای موسیقی، در هوا لرزشهایی ایجاد میکند. برای ضبط صدا باید بتوان این لرزشها را روی یک سطح یا ماده ثبت و نگهداری کرد.
تاریخچه گرامافون
همزمان با اختراع ادیسون، فردی به نام بل و همکارش تایتنر نیز دستگاهی ساختند که نام آن را گرامافون گذاشتند.
از آنجا که نخستین مدل گرامافون به عنوان یک وسیله پخش موسیقی مورد استقبال عمومی قرار نگرفت، ادیسون شروع به ساخت استوانههای مومی برای این دستگاه کرد و به این شکل، گرامافون را به وسیلهای محبوب برای شنیدن موسیقی تبدیل کرد.
او در سالهای بعد دستگاه ضبط صدای خود را بهتر کرد تا جایی که در سال ۱۸۹۶ شرکت خود را برای تولید فونوگراف راهاندازی کرد. این دستگاه ساده که با استوانه مومی کار میکرد، میتوانست صداهایی به مدت دو تا چهار دقیقه ضبط کند.
فروش و تولید دستگاهها، استوانهها و صفحههای فونوگراف در کارخانه ادیسون در سال ۱۹۲۹ و به دلیل رکود اقتصادی متوقف شد. در نخستین مدل از این دستگاهها، موسیقی با چرخاندن دستی و بدون نیاز به هیچ موتور یا هدایتکنندهای پخش میشد.
در سال ۱۸۹۶ ادیسون گرامافون بهبودیافتهای را معرفی کرد که دارای یک موتور فنری و یک تنظیمکننده مرکزی بود. تا سال ۱۸۹۸ بسیاری از شرکتهای دیگر نیز به ساخت گرامافون روی آوردند.
در آغاز قرن بیستم، گرامافون به دستگاهی سکهای در رستورانها، کافهها، هتلها و جاهای مشابه تبدیل شده بود. پس از کوک کردن موتور به کمک یک دسته و انداختن سکه در قسمت راست دستگاه، گرامافون شروع به کار میکرد.
نخستین انواع گرامافونها یک تقویتکننده صوتی داخلی داشتند که در طرحها، اندازهها و شکلهای گوناگون و از مواد مختلفی مانند فلز، چوب، شیشه یا حتی کاغذ ساخته میشدند.
